Vandaag was het de 35jarige trouwdag van de schoonouders van mijn zoon. Hun trouwdag was toen samen met een zusje van de bruid. Zo nu en dan, na een glaasje wijn, had ze het daar nog wel eens over. Ze hadden niet hun "eigen" dag gehad. "Als ik dat nog eens over zou kunnen doen....".
Nu hebben de beide dochters hun ouders vandaag verrast met een nieuwe kerkelijke inzegening. Vanmiddag zijn ze samen naar de schoonheidsspecialiste gestuurd. Wij, de genodigden, werden om kwart voor vijf in het kerkje verwacht. Bij binnenkomst kregen we een hartje, waarop we een wens (met afzender) schreven. Daarna met een lintje in een bloeiende tak gebonden. Ik kon meteen mijn beide kleinzoontjes bewonderen: kleine witte overhemdjes met een Winnie de Poohstrik en een vestje aan. Op hun koppies een stoere geruite pet. Nee, mochten niet met Omi meelopen, moesten zo meteen bloemetjes strooien. Wow.
Het bruidspaar werd met onze auto opgehaald en voor het kerkje afgezegd. Voor ze het wisten, liepen ze met beide dochter en hun partners door het middenpad van hun "oude"kerk. De beide jongetjes strooiden bloemblaadjes. De bruid huilde. Korte dienst met toespraakjes van beide dochters, schoonzoon speelde gitaar. Dominee speelde piano. Gelukkig had iemand een papieren zakdoekje voor de bruid.
Na afloop door het dorp naar het dorpshuis voor koffie en taart. Zelf gemaakt door de oudste dochter. Mijn schoondochter, dus. Zij heeft de bakkersopleiding gedaan en doet het heel mooi. En lxe9kker! Natuurlijk uitgebreid vertellen over de geheime voorbereidingen, wat dachten zij, wat dachten wij. Heel gezellig. In het dorpshuis is ook de peuterspeelzaal, waar mijn oudste kleinzoon heen gaat. Jammer genoeg was de deur op slot, logisch natuurlijk. Nu kon hij alleen erover vertellen: "Hjir boartte wij, Omi" (hier spelen wij). Samen met zijn kleine broertje liet hij zien, hoe hard hij al kan lopen. Binnenkort gaat opa eens video opnames maken, kan hij ons alles laten zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten