Knutselen voor een verjaardag

Ik vond op youtube een uitleg voor het maken van een envelopje. Een pagina uit een oud boek opvouwen, zodat je ook een mooie flap hebt. Omstikken met de naaimachine zodat het een zakje wordt.  Daarna versieren.
Ik heb een bakje vól stofsnippers, daar kun je een stapeltje van op elkaar leggen en vast naaien.
Zo is het flapje van de envelop versierd. Daarna nog verder opgeleukt met stempels.

Ik vond in "de voorraad" nog oude bibliotheekbriefjes: de uitleentermijn eindigt op ..... (uit de tijd, dat er nog iemand achter de balie zat uit te lenen)
Dat werd het kaartje met de verjaardagswens voor de oudste kleinzoon, die 15 werd.

Intussen deed Julia gymoefeningen in het lege lapjesbakje:

Dit is toch iets prettiger....

lekker met je kop op de stempels...

Boekjes maken

In de loop van dit jaar heb ik al verschillende boekjes gemaakt.

Steeds hetzelfde formaat, steeds twee maanden.

Intussen moest nummer vijf gemaakt worden

voor de maanden september en oktober. 

Eigenlijk is het een zelfgemaakte agenda. 

Hier en hier  zie je er wat van. Het zijn dagboekjes,
gevonden op de site My Life all in one Place.
Voor de omslag, gemaakt van het karton van een oude hangmap,
natuurlijk weer een collage van gevonden plaatjes.
De boekjes zitten in een zelfgemaakte leren omslag,
zo is het een verslag van mijn laatste jaar in de bieb geworden.

Biebdingen

De bouwvak is voorbij en de werkzaamheden op de bouwplaats 

zijn weer begonnen.

Er wordt zelfs al beton gestort,

en dit apparaat ziet er ook zo interessant uit:

gebruiken ze dit om pijlers de grond in te boren?

Er mag nl. in dit gebied niet geheid worden, alle palen die de grond

in moeten, worden er in gedrukt. 

Stel je voor, dat er na twee heibeurten scheuren in ons mooie Stadhuis

zouden ontstaan!

Helaas is er nu alleen dit hoekje, waar je iets van het werk kunt zien.

Het schijnt de bedoeling te zijn, dat er een uitkijkplek komt

op de blauwe container rechts voor. 

Intussen is het voor iedereen duidelijk,dat de bibliotheek een tijdelijke locatie nodig heeft.

Het huidige pand moet per 31 december a.s. opgeleverd worden. 

Gisteren zijn we naar een leegstaand bankgebouw geweest om te kijken,

hoe we daarin passen. Het gebouw staat al een paar jaar leeg, maar het interieur

is prachtig: mooie vloerbedekking, mooie schuifdeuren om gemakkelijk

met je scootmobiel naar binnen te rijden, overal datalijnen.,

genoeg kantoorruimte en met creatief denkwerk kunnen de kasten

allemaal een plekje krijgen. 

De officiële beslissing moet nog vallen, maar dit wordt het wel...

De aanwezige medewerksters zien het helemaal zitten:

morgen maar beginnen de zaak te in te richten? ;-))

En voor mezelf speelt er nog iets anders: door het nieuwe pensioenakkoord

mag ik vier maanden eerder met pensioen!

Dat hakte er wel wat in, hoor. Ik had me ingesteld op mei volgend jaar,

nu gaat mijn AOW op 6 januari al in. 

Een heel andere tijd van het jaar, in mei ben je al met de komende zomer bezig.

Het voelt anders.

De  verhuizing ga ik nog meemaken, lekker hard werken met het team...

En dan nog een jaartje door als invalster, eens kijken hoe dat bevalt. 

de roze sjaal

Het zijn een paar drukke weken geweest, vanwege de vakantieperiode werkte ik 5 dagen per week.
Deze week zijn de meeste van de collega's weer terug en voelt het allemaal weer wat rustiger.

Hoewel... ook de leners zijn terug van vakantie, wat betekent, dat er veel boeken terug komen.
Het is leuker om het druk te hebben, dat wel.

Het breiwerk ging gestaag verder, het heet Birds of a feather en is een patroon van Adrea Mowry. Mooie afwisseling van mohair en "gewoon"garen. Heel eenvoudig, zodat het garen goed tot z'n recht komt.

ook de Vereniging van Maine Coon katten keurde het breiwerk goed:

lekker warm, fijn ook,dat het zo zacht is....

Maar, toen had ik een "probleem" volgens de beschrijving was ik klaar.

Toch bleef  dit rare puntje over, nadat ik afgehecht had en was er niet nog een beetje veel wol over?

Het bleek een kwestie van "Goed Lezen":

er kwam nog een heel stuk bij en zo raakte het mohair helemaal opgebreid.

Even uitproberen over het linnen jurkje,

zo zie je ook een stukje van het kantrandje en

komt de kleurencombinatie goed uit. 

Julia heeft intussen weer een ander plekje gevonden....maatje 5,5 is precies goed. 

Kookboeken uit de oude doosch

Gelukkig is het vandaag een stuk koeler, gisteren heeft het zelfs flink geregend. 

Gistermiddag kreeg ik in de bieb allerlei "schuilgasten":

erg natte fietstoeristen (met kinderen), die dankbaar in het Leescafé 

gingen zitten. Intussen hingen er verschillende jassen en poncho's te drogen, 

maar er was koffie, de krantjes lagen klaar en de kinderen gingen

hun gang in de jeugdafdeling.

Heerlijk: boeken op de grond uitstallen en iets uitkiezen,

daarna in de voorleesstoel of op het bankje lezen.....

Tevreden uitstraling!

Thuis ben ik weer aan het opruimen/uitsorteren.

Deze kookboekjes kunnen toch wel weg?

Het boekje "Gasovengeheimen" kreeg je, als je een Pelgrimfornuis aanschafte.

Hier staat een recept voor appeltaart in, wat we thuis graag gebruikten.

"Zelfstandig Koken"komt waarschijnlijk bij mijn Beppe vandaan.

Net zoals "Praktische Recepten en Menu's voor de Huisvrouw"

Uitstraling is dertiger jaren, dus dat zou kloppen. 

Toen ik het nog eens doorkeek, zag ik, dat dit boekje een uitgave

van de Fabriek van Maggi's Voedingsmiddelen te Amsterdam is.

Het is echt praktisch: menu's voor elk jaargetijde, zon- en feestdagen,

 en vastendagen .

Wat is er veel veranderd in onze kookgewoontes!

Kijk eens naar dit zuurkoolrecept: eerst kook je de zuurkool al een half uur, 

en dan de aardappelen erop en nóg drie kwartier (ik mis ineens de witte bonen...)

Die moeten er ook bij, misschien kom je daarom op die extra tijd. 

En ja, je maakt het af met boter én Maggi!

Er is aandacht voor restverwerking: Vleeschkoekjes - van resten vleesch en resten aardappelen.

Wat denk je van een vleeschpannenkoek? (Twee dikke pannenkoeken met daartussen

warme vleesresten, die gebonden zijn met maïzena, melk en maggi).

Boekentip - Het Italiaanse meisje

Tjonge, de warmte houdt maar niet op, vannacht had ik het zó warm,

dat ik om twee uur naar de tuin ging om wat af te koelen. 

Ook vandaag was het niet veel beter in Friesland. 

Terwijl op Buienalarm de buien, die over Brabant en Zuid-Holland trokken,

duidelijk zichtbaar waren, merkten wij er niets van.

Er blijft niets anders over, dan rustige dingen doen: 

ik heb toch al dat mooie papier van Action en daarbij ook mooie

stickers voor de afwerking van de kaartenhoesjes!

En dan moét de nieuwste van Lucinda Riley natuurlijk ook uit...

Voorin het boek vertelt ze, dat dit verhaal 17 jaar geleden al geschreven is.

De uitgever vroeg vorig jaar of ze nog oud werk had liggen.

Zo doende heeft ze dit verhaal opnieuw bewerkt en was de uitgever enthousiast.

Ik moet zeggen, dat ik ook dit verhaal boeiend vond: Rosanna Menici groeit op

in een arme wijk van Napels. Als ze 9 jaar is, mag ze op een avond in het restaurantje van haar ouders zingen tijdens de feestavond van een echtpaar uit de buurt.

De zoon van het echtpaar, Roberto, studeert aan de scuola di musica van La Scala in Milaan.

Roberto komt die avond ook optreden voor zijn ouders.

Rosanna is  op slag hevig verliefd, Roberto is alleen erg onder de indruk van de stem

van Roseanne. Hij raadt haar aan haar stem te gaan ontwikkeling. Zij kan ook beroemd worden!

Gesteund door haar broer Luca lukt het om zanglessen te krijgen en komt 

ze echt in Milaan terecht. Roberto werkt intussen ook hard aan zijn carriére.

Hij studeert niet alleen, maar versiert de ene vrouw na de andere. Zo krijgt hij

ook de rollen, die hij wil hebben.

Als Rosanna onverwacht kan debuteren naast Roberto, begint hun stormachtige romance.

Jaren later, na een hele nare gebeurtenis, overdenkt Rosanne haar huwelijk en

is niet blij met de vrouw, die ze geworden is. 

Ik vind Roberto een nare man, een charmeur, iemand die altijd zijn zin 

wil hebben. Er zijn veel beroemde mannen, die denken, dat ze overal mee wegkomen.

Daar is hij ook eentje van. Maar ik wílde weten, hoe Rosanne er mee om zou gaan.

Dus: een ouder verhaal, maar dat weet je alleen omdat het voorin

meteen gezegd wordt. Boeiend, echt van genoten met dit warme weer.

Foei, foei, wat een warmte!

Zo ziet de weerkaart van ons land eruit om 8 uur in de avond. 

En wij zitten in Friesland nog in het "koelere" stukje...

Als je naar buiten loopt, is het echt een oven in de tuin. 

We hebben het zelf ook op de thermometer!

Gelukkig heb ik vrij vandaag en ik ga even wat op mijn kamertje doen:

mijn mandje met breinaalden opruimen....

Het mandje was, ongeveer 40 jaar geleden een vondst bij een rommelwinkeltje,

toen ik nog in Rotterdam woonde.

Ik heb er altijd mijn breinaalden in "opgeruimd".

In de loop van al die jaren is er heel wat ingekomen, vooral rondbreinaalden. 

Op de site van WinwickMum (klik) zag ik een manier om overzicht te krijgen

en daar ging ik vanochtend mee aan het werk. Zó simpel!

Ik nam een vel A4 papier, zodat ik de maat kon vaststellen van de 

verpakking van de breipennen. 

Daarna zoeken in de "voorraad", mijn papierhoekje in dit geval.

Ik vond stevig papier, een pakketje, verkrijgbaar bij de boekhandel.

Groen en blauw papier bij elkaar, daar moest het

van gemaakt worden. Met die hitte was ik niet van plan ander papier

bij te gaan kopen. 

Daarna de dymo tang opgezocht (bij ActionMan - in zijn werkkamer)

stickertjes gemaakt tijdens wéér een Tour etappe. 

Een opvouwbaar doosje, ooit gekocht bij de Hema, bleek de perfecte maat te hebben. 

En nu sta ik verbaasd over mijn verzameling...

De volgende opgave is: hoe ruim ik nu mijn korte breinaaldjes op?