Kalm aan..

Afgelopen week deed ik, noodgedwongen, even kalm aan.

Na een erg leuk dagje Groningen op zaterdag, werd ik de zondag daarna

overvallen door een flinke verkoudheid.

Niet gek, als er in je omgeving allerlei verkouden tiepjes voorbijkomen.

Maandagmorgen kon ik niet eens meer praten!

Dus... stapje achteruit en dan kun je extra genieten van de kleine 

dingen, waar anders niet op gelet wordt:

de herfstzon in de tuin,

een vergeten bakje met bollen, die erg hun best staan te doen

een kat, die voor de zekerheid extra goed op je past

Toen ik weer wat energie kreeg, gingen we samen in het atelier

aan de gang: vrouwtje lekker rommelen, poes verzorgt de sfeer...

breiwerk schiet lekker op

(maar is intussen toch weer uitgehaald en opnieuw begonnen met nóg dikkere naalden)

En, o ja, er kwamen ook nog twee mannen de trap opknappen.

Jeetje, vond Julia, dat is een verandering.....

Nee, zo bleef het niet, er ligt nu heerlijk zacht tapijt op.

We gaan er weer voor, een dagje uitlenen in Sneek!

Boekentips

Op de tafel met nieuwe boeken in Sneek lag het nieuwe boek van Corina Bomann: De Rozentuin.
Oh, wat een gelukje had ik daar... Nét voor de uitlening begon, legde ik het in mijn locker. Heerlijk vooruitzicht voor de komende week!

En ik werd niet teleurgesteld. Alexa, die in Berlijn woont, waar ze een literair agentschap heeft, wordt naar het ziekbed van haar moeder Cornelia geroepen. Die woont in Hamburg en heeft daar een boekwinkel. Ze heeft in de winkel een beroerte gekregen en ligt nu in coma in het ziekenhuis. Alexa moet nu beslissingen voor haar moeder nemen. De behandelend arts vraagt of haar moeder een medische volmacht heeft opgesteld. Dit is een moeilijke situatie voor Alexa, zij en haar moeder hebben heel weinig contact. Er is altijd spanning tussen hen en haar vader, waar ze wel heel goed mee omging, is nog niet zo lang geleden overleden.

Alexa gaat naar de boekhandel en woning van haar moeder om te zoeken naar een volmacht. Tijdens haar zoektocht komen de herinneringen over een nare gebeurtenis uit haar jeugd terug: haar moeder is toen drie maanden spoorloos geweest. Toen ze, zonder verklaring, weer terug kwam, was haar liefhebbende houding tegen Alexa totaal omgeslagen. Vanaf die tijd kan ze niets meer goed doen en wordt ze door haar moeder afgewezen.
Terwijl Alexa bezig is in de winkel, krijgt ze bezoek van een oudere Amerikaanse heer, die naar Cornelia vraagt. Hoe kunnen die twee elkaar gekend hebben?

Spil in het verhaal is de stormnacht van 16 februari 1962, waar tijdens noodweer dijken zijn doorgebroken waardoor delen van Hamburg onder water zijn komen te staan. Er kwamen meer dan 300 mensen om en huizen werden verwoest.

Het verhaal is eigenlijk de menselijke kant van de ramp, welke invloed heeft die gebeurtenis gehad op de levens van gewone mensen?

Daarna las ik ook nog De Geheimen van Roscarbury Hall, van Ann O'Loughlin. Weer een verhaal over een moeder, die haar dochter verstoot. Vreemd, om dat thema meteen weer te treffen.

Twee zussen wonen op een verwaarloosd landgoed in Ierland. Sinds lange tijd communiceren ze alleen nog via briefjes met elkaar. In een poging geld te verdienen opent de ene zus, Ella, een tearoom in het huis. Eén van de bezoekers is Debbie, een jonge Amerikaanse vrouw, die op zoek is naar haar familie. Ze is geadopteerd en zoekt nu haar echte moeder.

Er speelt heel veel in het verhaal: overspel door de man van Ella, jaloezie, verlies van een kind, onrechtmatige adoptie via de nonnen van het nabijgelegen klooster. Dit vond ik een heftig onderwerp,
maar dankzij alle onthullingen van de laatste jaren over de katholieke kerk, keek ik er niet van op.
Het verhaal springt wat heen en weer, je moet blijven opletten, maar wel een mooi verhaal.

Ann heeft nog een boek geschreven: De Vrouw van de Rechter. Ik ga op zoek....

Beide boeken gaven genoeg afleiding om mijn verkoudheid in toom te houden. Aanraders, dus

Plannen voor het Stadhuis

Op de site van onze gemeente vond ik deze foto van ons mooie stadhuis.

Omdat het niet meer als zodanig gebruikt wordt, staat het al een paar jaar leeg.

Onze gemeente is bezig met de invulling van het historische gebouw:

het wordt verbouwd, de musea en de VVV verhuizen er heen

en ook, heel belangrijk, de bibliotheek.

Eind vorige maand was er weer een vergadering en de bibliotheekmedewerksters

zijn erg benieuwd naar de laatste ontwikkelingen.

Deze week hadden we zelf een vergadering en ik hoopte van mijn collega,

die in de werkgroep zit, meer te horen. 

Helaas, ze kon alleen vertellen, dat er drie bedrijven in de running zijn voor de verbouwing.

De bedoeling is, dat er dit jaar nog begonnen gaat worden. 

Hmmm, wij kijken zorgelijk, kan het niet allemaal wat vlotter?

Ons gebouw is verkocht, wij moeten eind december 2019 verhuisd zijn.

Wordt allemaal wat krapjes...

je kunt ook geen mensen ontvangen, als er nog volop verbouwd wordt.

Er wordt nu gesproken over midden 2020.

Wat wel bekend is: de bieb komt in het moderne stuk, wat je hier aan de rechterkant van het gebouw ziet.

Als je  langs de gracht, links op de foto, doorloopt, komt daar een nieuw gebouw.

Daar komt het archief in. De panden worden met elkaar verbonden door een

glazen overkapping. Op de eerste etage kun je via een loopbrug oversteken

van het ene pand naar het andere. 

Op het filmpje, wat ik vond op de site van Bolswards Nieuwsblad,

is een virtuele wandeling door en om het pand te zien. 

Klik hier om het te zien. 

Het wordt vast heel mooi en we wachten geduldig af.

Begrijpend lezen

Een tijdje geleden vertelde collega van de jeugdafdeling over een klassenbezoek van groep 3 in de bibliotheek. Dit vindt ze altijd erg leuk om te doen, die groep is net begonnen met lezen. Ze zijn altijd heel enthousiast, als ze uitleg krijgen en willen graag alle boekjes bekijken, die ze misschien al kunnen lezen.

Deze keer had ze er een paar jongens bij, die lezen stom vonden. Wat moesten ze er mee, want ze gingen toch alles op de computer doen. Collega had deze houding nog niet eerder meegemaakt.

Ze heeft hen uitgelegd, dat je toch eerst moet kunnen lezen, wat er op je beeldscherm staat....

En vooral, ook begrijpen wat er staat. En dat je dat pas kunt, door te oefenen. En, terwijl je oefent, leest je mooie verhalen over de belevenissen van andere kinderen. Of over interessante dingen.

Nou, de heren waren van zichzelf al cool en waren niet geheel overtuigd...

Gelukkig heeft collega veel ervaring,, dus ze vindt het vooral heel bijzonder.

De term "begrijpend lezen" blijft je hele leven actueel, in mijn geval het lezen van en breipatroon.
(hoe cool zou dat bij deze jongens overkomen?).
Het gaat hier over een patroon van een Amerikaanse site: een col in de herringbonestitch. Beetje rondkijken op het grote Web leverde mij de Nederlandse naam: visgraatsteek. Met een filmpje erbij, had ik het snel door (visueel ingesteld...). Dus, zie bovenstaande foto - proeflapje gebreid en daar wérd ik toch blij van!!

Daarna besloten, dat dit meteen uitgeprobeerd moet worden. Mijn plaatselijke breiwinkel heeft prachtige wol en ik begon meteen.

Alleen, klein detail, het proeflapje is heen en weer gebreid, terwijl de col op de rondbreinaald gedaan wordt. Geen probleem, de steek zit al in de vingers, starten maar!

Gistermiddag had ik vrij, heerlijk weer, fijn buiten breien!

het ziet er prachtig uit en wat ligt die wol mooi....

Toch voelde het niet goed,

even het voorbeeld erbij.

Oh, hedenmijntijd...

.ik heb niet de hele visgraat gebreid, de andere helft van de steek

moet ook nog!

Als je heen en weer breit, ontstaat het vanzelf omdat je een toer

recht en een toer averecht breit.

Op een rondbreinaald brei je steeds recht. 

En nu komt de term "begrijpend lezen" om de hoek:

ik heb maar één regel van het patroon gelezen,

ik snapte de rest van de plaatjes ook al niet goed...

en ja, zo hoort het te zijn:

Dit is hoe het er gisteravond uitzag,

ik ben eerst maar op bed gegaan.

Altijd goed om er een nachtje over te slapen.

Haal ik alles uit?

Brei ik vanaf hier de hele visgraatsteek?

Dan kan ik de col afsluiten met een zelfde rand als wat ik nu heb. 

Toch beter opletten: goed lezen kan je veel tijd en moeite kosten....

Gewoon weer doorgaan...

Het was een afwisselende week,

lekker weer aan het werk.

Maar allereerst wil Julia graag laten weten, dat haar vacht prima groeit.

Volgende keer laat ze haar voorkant wel zien - die mooie kraag -

nu eerst die achterkant.

Eerst zó kaal, maar nu zie je duidelijk, dat het met de staart de goede kant op gaat.

Ze sprong voor deze foto heel sierlijk van de bovenkant van mijn beeldscherm

naar de hoogste plank van de stellingkast in mijn werkkamer/atelier.

Dat gaan we niet weer doen!!

We waren daar samen, omdat ik aan mijn boekje ging werken.

Teksten uitscheuren, stempelen en veel schuiven.

Nog niet af,maar toch aardig op weg...

Werken - ja!

Drukke uitlening op maandag,

dinsdagmorgen eerst administratieve uren.

Mijn beide planken staan vol en vragen aandacht. 

Eerst de nieuwe, die aan de linkerkant staan inwerken en klaar maken voor uitlening. 

Daarna het hoekje, wat ik "Het Weeshuis" noem.

Een titel van een Groot Letter Boek bestaat vaak uit meerdere banden.

Soms raken die elkaar kwijt. Ik ben de "moeder" van dit Weeshuis.

De dinsdagochtenduurtjes gebruik ik om uit te zoeken, waar zulke

banden kunnen zijn, vraag ze op en maak er dan weer een stelletje van.

Ook collega van de Jeugdcollecties kwam aanwaaien.

Ze is die ochtend al bij een school langs gegaan om alle boeken te verzamelen,

die aan de kinderen uitgeleend waren, die meededen aan Vakantielezen.

De kinderen zijn, voor de vakantie begon, met hun klas in de bieb geweest.

Hier zoeken ze dan drie boeken uit, die in een speciaal rugzakje meegenomen

worden. Zo wordt het lezen in je vrije tijd gestimuleerd.

Nu komt dat allemaal terug....

( o ja, de kofferbak zat ook nog vol!)

Gelukkig was onze vaste opruimhulp ook aanwezig,

even aanpakken met elkaar, dan is het snel weer in de kasten. 

Nog meer gedaan?

Quiltmiddag, druk bijgepraat, werkstukken bekeken 

maar vergeten foto's te maken.

Omdat ik in Joure moest zijn, ook nog naar de winkel van AJOURE gegaan.

We hadden op de handwerkmarkt in Buitenpost al een praatje gemaakt,

maar de winkel is altijd de moeite waard van een bezoekje waard.

Ik kocht materiaal voor een tweede exemplaar van de sjaal,

die onder deze bolletjes ligt.

Tahiti van Schachenmayer is "gewoon" katoen,

het draagt heerlijk en de kleuren zijn zo mooi.

De polsmofjes zijn af; een proeflapje gebreid in de herringbone steek.

In het Nederlands visgraatsteek genoemd.

Het voorbeeld van de link is van erg dikke wol gebreid.

Dat is niet mijn bedoeling, eerst de steek onder de knie krijgen...

Dat bleek heel eenvoudig, nu bedenken welk garen ik ga gebruiken. 

Weer aan het werk!

Tja, wat heb ik eigenlijk gedaan de afgelopen 14 dagen?

Twee vrije weken -

wat doen je dan allemaal?

De collega's vragen zo meteen:
`En, nog leuk weggeweest?"

eh.... met de logé naar fonteinen gekeken...

En hij vond ze leuk:

nee, hij klom er niet in voor me -

op mijn leeftijd doe ik zoiets niet

-verjaardag gevierd -

heel gezellige dag met familie

-veel gejournald

elke ochtend even werken!

en ook een broodnodige vriendinnenbijkletsdag:

gezellig naar de Handwerkmarkt in Buitenpost.

Eerst Bring & Brag in de nieuwe auto

(twee vliegen in één klap:

de auto bewonderd en elkaars werkstukken ook)

Toen natuurlijk koffie!

En daarna de kraampjes langs,

helaas was het tamelijk fris en bewolkt.

Het duurde tot de middag voor het wat drukker werd.

Maar, dat geeft je ook gelegenheid voor een gesprekje met

de stalhouders.

Ik vond het Draad! boek voor de helft van de prijs,

geweldig naslagwerk, altijd meenemen...

Ook dit schattige pakketje van Atelier Het Haantje ging mee. 

Echt een werkje om binnenkort mee aan de gang te gaan.

Dus, hoewel ik niet kan zeggen: net terug van een midweekje Gran Canaria,

weekeindje Lissabon, Parijs o.i.d.

heb ik het fijn gehad. Lekker kneuteren in je eigen omgeving,

genieten van het fijne weer, de tuin en de kat.

Handwerken, babbeltje met oude buurvrouw, op de fiets naar de markt.

Prima zo!

Voorzichtig beginnen....

Een paar jaar geleden maakte ik deze werkstukjes tijdens

een retreat met Lesley Riley.

Het was al weer een hele tijd geleden, dat ik met journaling bezig was. Het zou leuk zijn, weer eens een zelfde soort boekje te maken. 

Ik was tamelijk onzeker, ik wist niet zo goed meer, hoe we het toen allemaal

gedaan hadden. Gesso als ondergrond? Of gewoon zomaar verf en inkt op de ondergrond

aanbrengen? Gelukkig lukte het beter dan verwacht. 

Nadat ik beide kanten van het papier had bewerkt ging ik de ondergrond bewerken met stempels 

en zocht ik ook mijn stencils erbij.. 

Het weekeinde ging voorbij. 

Ik vierde mijn verjaardag te midden van de familie

 die me hebben  verwend me met fijne kadootjes. 

Mooie tijdschriften, heerlijke handcrême en

deze schattige schaal voor je bolletje breigaren. 

Ja, ze kennen me intussen goed! 

Vandaag was het weer rustig en gingen Julia en ik verder met het werkstuk.

Julia houdt het borduurwerk warm en ik ga knippen en plakken.

Ik sta er altijd weer verbaasd van, hoe willekeurig uitgeknipte plaatjes en 

stukjes tekst bij elkaar passen. 

Je kunt er heerlijk in verdwijnen - muziekje aan,

zonnetje erbij, later nog een beker koffie....

Na een aarzelend begin, zit ik er weer helemaal in.