Het was een drukke week,
vol kleine en grotere werkjes.
Het belangrijkste werk zie je op de foto:
dit is de achterkant van ons Stadhuis.
Hier was jaar en dag een klein parkje
met een brede trap naar de parkeergelegenheid achter het stadhuis.
Op maandagochtend zijn de gravers begonnen
en dinsdagmorgen zag het er al zo uit.
weg bomen, weg trap, weg parkeerplekken!!
De week ervoor is het hele gebouw leeggehaald en dan nu dit graafwerk...
Het gaat toch écht gebeuren!
Links, naast het woonhuis komt een nieuw gebouw,
waar het archief in gehuisvest wordt.
In het midden, aan het archief vast, komt een overkapping naar het "moderne" deel,
zodat er veel extra ruimte bij komt.
Het "moderne"gebouw, waar we nu tegen aan kijken,
is het stuk, waar de bibliotheek in komt.
Helemaal rechts, niet zichtbaar, is het échte, historische
Stadhuis. Daar mag niets aan gebeuren, dat is een monument.
Nu heb ik een weddenschap lopen: gaat het lukken om eind 2019 klaar te zijn?
Zitten de musea, de VVV, de Gemeenteloketten, het Archief én de bibliotheek
dan in een prachtig, modern gebouw?
Ik hoop het heel erg, maar ben heel bang, dat het niet gaat lukken.
Er moet eerst nog archeologisch onderzoek gedaan worden, namelijk.
Nu zullen er geen stapels skeletten gevonden worden, zoals bij de aanleg
van de fontein op het plein bij de voormalige kloosterkerk deze zomer.
maar toch....het kost tijd!
Andere werkzaamheden?
De biebbeer was ziek..., moest zelfs geopereerd worden!
Tijdens de uitlening kwam er een jongetje naar me toe.
Hij liet het zien: "een gat in de buik van Beer,
kijk maar, je hand kan er in.."
Wow, dat was ernstig!
Samen hebben we Beer in mijn fietsmand gezet:
mooi rechtop met de voorpoten op de rand van de mand.
"Dan kan hij goed rondkijken" vond het jongetje.
Dat was ik helemaal met hem eens.
Thuis gekomen bleek het toch wel mee te vallen.
Kwestie van een blindedarmnaad dicht naaien.
Even op de strijkplank en daarna bijkomen met Julia
Lekker in het zonnetje, voor het zolderraam.
Gelukkig was hij snel weer beter!
Ook nog andere dingetjes: een granenpopje maken.
Een patroon, met materialen, lag al een tijdje klaar.
Ik kocht het in september op de handwerkmarkt in Buitenpost.
Atelier Het Haantje is gespecialiseerd in handwerktechnieken uit Rusland.
De Granenpopjes zijn een oud gebruik: met een deel
van het geoogste graan, haver, grutten of tarwe werd een poppetje gevuld.
Dit werd het hele jaar op een speciaal plekje, naast de iconen, bewaard.
Men geloofde, dat het zorgde, dat ook het komende jaar overvloedig zou zijn.
Dit graan werd dan in het voorjaar gebruikt als zaaigoed.
Mijn popje krijgt ook een mooi plekje,
het is gevuld met rijst, en voelt lekker zwaar aan.
Mijn laatste karweitje was een wollen kussentje van schoondochter.
Ik heb al eerder eentje opgelapt - de naden laten los.
De wollen draden gaan, door het gebruik, kapot. De kussentjes worden
ook gemaakt van oude dekens. Logisch, dat het dan op de naden stuk gaat.
Nu is het binnenkussentje een beetje bijgevuld en heb ik op een centimeter van de naden
een zigzagsteekgenaaid. Dan is de spanning van de naden gehaald.
De naad, die het ergste gekerfd was, het ik omgebiesd met biasband in dezelfde
knalroze tint als de locksteek, die er eerst zat.
Ook daar weer een brede zigzag overheen, dan kan het de puberhuishouding
weer een tijdje aan.
