Hersteld

In mijn afwezigheid zijn er weer heel wat dekens ingeleverd,

er lag een enorme stapel voor me klaar.

Vrijdagavond was het even rustig,

toen heb ik ze allemaal op de foto gezet.

Dit weekeinde zet ik ze op de facebookpagina 

van De Grootste Gehaakte Deken.

Er zijn al bijna 6900 dekens op die pagina

geregistreerd. Dit gaat echt de goede kant op.

Deze week kreeg de bibliotheek ook drie prachtige retailtafels.

Ze zijn best wel groot, maar je kunt er heel veel boeken op kwijt.

Vrijdag kregen we er al enthousiaste opmerkingen over.

Heel uitnodigend en toegankelijk, vond men. 

Bovenop zetten we een retailposter met een thema

en dan ga je de tafel vullen...

(hier: Maar het boek is blauw =

in: ik weet even de titel niet, maar......)

Frontale plaatsing trekt de aandacht, 

er mogen drie boeken op een stapel liggen.

Vanwege ziekte maar een paar collages gemaakt.

 week 5

Listen to what the Muse is telling you

 week 6

niet fit, beetje opruimen,

spelen met stempels en een mooi veertje,

als ondergrond een heel oud, bedrukt velletje dun papier.

week 7

inspiratie: Valentijnsdag

nog eens Valentijnsdag,

met een bijzondere stempel uit mijn verzameling

Intussen ben ik al weer een week aan het werk,

er zijn veel zieke collega's

overal wordt gehoest en geklaagd over weinig energie.

Gelukkig is er met deze koude periode ook veel zon.

Dat maakt erg veel verschil.

Nu maar afwachten, of er geschaatst kan worden.

In Friesland zijn de gemalen stil gezet om de aanwas van het ijs te 

bevorderen. 

(Nee, begin nu alsjeblieft niet meteen over een 11-stedentocht!). 

wij wachten af.....

Boekentip - Storm

Wat. Een. Prachtig.Verhaal.

Storm is het tweede deel van de serie De Zeven Zussen

geschreven door Lucinda Riley.

De zusjes D'Apliése zijn  geadopteerd

door Pa Salt en opgevoed in zijn huis aan het meer bij Genéve.

Ze zijn vernoemd naar de verschillende sterren van het sterrenbeeld de Pleiaden.

Tijdens een zeilvakantie hoort Ally van het plotselinge overlijden

van Pa en gaat hals over kop terug voor de begrafenis.

Ze horen echter, dat Pa op zee is bijgezet en

Ally ontdekt, dat zij dit moment heeft gezien.

De notaris geeft elke jonge vrouw een brief van Pa,

met daarin een verwijzing naar hun afkomst.

Samen met de coördinaten, die op een zonnewijzer in de tuin staan

moeten zij die puzzel zien op te lossen.

Na een traumatische ervaring op zee besluit Ally haar zeilcarriére om te gooien

en meteen te starten met de zoektocht. 

De coördinaten, die zij gekregen heeft, voeren haar naar een museum 

in Bergen: Troldhaugen, het woonhuis van de componist Grieg.

Ik vond deze foto van het huis op de site van het museum.

Ally gaat naar Noorwegen 

en maakt kennis met de rijke muzikale geschiedenis van

Oslo en Bergen.
Centraal in het verhaal staat de levensgeschiedenis van Anna Landvik,
het meisje uit de bergen, wat zo prachtig zingt.

Het is (weer) een meeslepend verhaal, ik kon het echt niet wegleggen.

Net als bij het eerste deel, Maia, wordt de geschiedenis 

heel knap verweven in het heden. 

Wat heeft zij te maken met de beroemde componist?

De Peer Gynt suite, een muziekstuk wat Ally (en Pa) prachtig

vinden, speelt een belangrijke rol.

Het verhaal van Ally, sluit af met een stukje over de derde zuster:

Star. Ook dit begint weer spannend, jammer dat deel drie

pas in april uitgegeven wordt.....

Deze boeken vallen voor mij in de categorie 

"Voor de eigen boekenkast". 

Dat betekent echt iets, ik heb dat niet zo snel meer.

Lees het! je zult er van genieten!

Herstelproces -de Affo

Kijk, daar wordt je heel blij van!

Een Affo,

keurig afgebiesd,

past precies over het grote zwarte scherm

en dekt ook de toetsen netjes af.

Tevreden over het (machinale) quiltwerk,

het is een stevige hoes geworden.

De bies is op karakter gedaan:

zakken bij de hand,

tranende ogen op tijd gedept,

even de andere kant op hoesten..

De achterkant is ook grappig geworden.

Vrolijk,toch?

Intussen kunnen we weer een gesprek voeren zonder na twee minuten

op te houden vanwege hoestpartijen.

Ook de stemmen worden weer normaal,

raar hoor, om tegelijk zó slecht bij stem te zijn.

Intussen is er leesvoer aangedragen,

de reserveringen stromen binnen.

Die worden dan door de boek-aan-huis dienst 

binnen gedragen.

Het bovenste, dikke boek is deel twee 

van de Zeven Zussen-serie van Lucinda Riley. 

Hier schreef ik al over het eerste deel. 

Ik loop er wat om heen, heb jij dat ook wel eens?

Nog even uitstellen, want anders is het zo snel uit?

Daarom begon ik eerst aan deze titel:

"Ik moet nog even kijken of ik kan"

geschreven door Liesbeth Smit

Het is al weer een paar jaar geleden, dat ik ontdekte, dat ik introvert ben.

Fijn, om op middelbare leeftijd te lezen, dat er niet "iets" met je is,

het is je aard, er zijn geen losse stekkertjes.

Het boek, wat ik toen las is Amerikaans,

daarom is het fijn om nu eens een Nederlandse invalshoek

te krijgen. Liesbeth schrijft op humoristische en vlotte manier.

Ze is zelf introvert, geeft veel persoonlijke tips en onderbouwt

haar verhalen met veel onderzoeken. 

Het boek geeft tips voor het ondersteunen van een introvert kind,

omgang binnen je relatie, en ook belangrijk - je werk : kantoortuinen!!

Ik vind deze bladzijde: Introverten bingo heel humoristisch en herkenbaar.

Met veel voorbeelden en tips is het een onderhoudend en duidelijk boek.

Maar vooral is het een boek om met elkáár om te gaan:

We zijn niet allemaal 100% introvert of extravert,

we hebben alleen van het één wat meer als het ander.

De één heeft behoefte aan rust en stilte,

de ander kan juist, met die behoefte aan drukte en beweging,

de introvert aanvullen.

Je ben goed zoals je bent,

we hebben elkaar nodig om een gebalanceerde gemeenschap te krijgen.

Therapeutisch wandelen

Na een week binnen zitten was het gisteren hoog tijd 

voor een therapeutisch wandelrondje.

Nog vroeg, lekker rustig,

Goed te doen, zonder de lenzen er voor in te doen.

Vlak bij huis was het helaas niet zo leuk,

als je, als boom, een groot wit kruis op je stam hebt,

wordt het heel naar.

Dreigende apparatuur,

afzetlinten, een hek om het weggetje mee af te sluiten.

Vrijdagmorgen had ik er al iets van meegekregen,

maar hier zijn "ze" 's middags blijven steken.

och....,

hoe oud zou hij zijn?

Een jaartje of vijftig?

Dan moet hij al er gestaan hebben,

toen mijn Pake en Beppe in dat rijtje

huisjes woonden.

De oude wilgen, achter het huizenrijtje,

zijn een paar jaar geleden gesnoeid.

Die lopen dan weer prachtig uit.

Even verder is nog een ernstig geval,

bij de storm-met-code-rood,

is hier een grote tak afgebroken.

Gelukkig in de heg bij de huizen terecht gekomen,

maar het scheelde niet veel

of ze hadden grote schade gehad.

Hier wordt ik wel heel blij van;

zie je hoe mooi de kleur van de takken is?

Heel Holland Hoest

Hoewel wij, Heppie House, niet zo van het groepsgebeuren zijn,

doen we nu toch maar mee:

altijd uit de verte toezien is ook niet goed.

We hebben ons aangesloten bij Heel Holland Hoest.

Bij Action Man is het vooral  hoesten,

ik doe mee in de categorieën

 hoesten, zere keel, schorre stem,

hoofdpijn en ontstoken ogen.

Daar zitten we dan, elk op onze eigen bank,

gegevens uit te wisselen.

Gelukkig zijn we het snel eens: het komt vast wel weer goed.

Alleen zijn we wat zorgelijk over het tijdsbestek.

Dan gaat het gesprek verder:

er is een rouwkaart bezorgd,

verdrietige gebeurtenis in de familie.

Die wordt op maandag speciaal, door een mevrouw in een autootje bezorgd.

ActionMan: je weet wel, dat is de zuster van de ex van LdeB.

Ze is getrouwd met die man met dat armpje.

Die zuster woont in dat huis op die hoek in de Fûgelkrite (nieuwe wijk).

Ze bracht toen ook de rouwkaart van JW (in juni vorig jaar).

Intussen ben ik er al helemaal mee aan:

*wie is de ex van LdeB ?

(was dat misschien Bella Beer = bijnamen zijn hier nog best gebruikelijk).

*wie is die man met dat armpje?

* de Fûgelkrite heeft inderdaad huizen op hoeken,

welk huis gaat het over?

*vorig jaar ook die kaart gebracht? Heb ik dat gezien?

Action Man zucht er van: hoe leg ik dat uit?

Ik denk: de kern van de opmerking is:  een rouwkaart wordt op maandag speciaal rondgebracht.

Ik neem iets tegen de hoofdpijn en 

mag van mezelf een kort wandelingetje maken.

De zon schijnt, het is vriezend weer,

waarschijnlijk heel gezond!

Waar is mijn zonnebril?

Ik ben heel heppie met mijn breiwerkje

Ook de hoes voor mijn pc scherm begint leuk te worden. 

Alleen nog afbiezen.

Zodra mijn oog weer open kan, gaat dat gebeuren.

Boekentip - Café Zon & Zee

Wil je ook Heppie wezen? 

Dan heb ik een voorstel:

ga zo snel mogelijk dit boek van Jenny Colgan lezen.

Café Zon & Zee is het verhaal van Flora McKenzie.

Ze woont, lekker anoniem, in Londen. Ze is juridisch medewerkster 

bij een grote firma in de City.

Na het overlijden van har moeder is ze hals over kop 

weggevlucht van het eiland, waar ze opgroeide: Mure.

Het eiland maakt deel uit van de Hebriden,

IJsland en Noorwegen zijn dichter bij als Londen.

Als Lucy voor haar werk terug moet naar Mure, 

komt ze tot de ontdekking, dat het niet zo goed gaat met haar vader en haar broers. 

Ze zijn nog steeds in de rouw en de huishouding is een puinhoop.

In afwachting van de komst van haar baas, waar ze heimelijk verliefd op is,

begint Flora het huis (en vooral de keuken!) op te ruimen..

Met het oude kookschrift van haar moeder gaat ze de ouderwetse maaltijden

maken, die ze zich allemaal herinneren.

De inwoners van het eiland sturen haar in de richting van nieuwe dingen:

een pop up restaurant in de haven.

Het boek gaat over vriendschap, rouwverwerking, de sfeer van ruimte en wijdsheid,

of haar baas haar ziet staan, de sterke band tussen de eilandbewoners

en de belangrijkste vraag: wel of niet terug naar Londen?

Ik kon het bijna niet wegleggen: Flora is sympatiek,

haar broers hebben ook zo hun dingen,

die baas blijkt een interessante figuur 

en de steenrijke investeerder, waar het in eerste instantie om

begonnen is, is ook maar een gewoon mens.

Het eiland is de perfecte achtergrond, alsof je er rondloopt...

Heerlijk boek, geschikt voor een regenachtige dag

zoals we ze tegenwoordig zo vaak hebben.

Bol.com heeft een flinke collectie van Jenny -

allemaal titels om van de genieten.

Heppie

Dit gedicht van Joke van Leeuwen hangt in het kantoor  

in een andere bibliotheek .

Je wordt er écht HEPPIE van...

Ik ben vandaag ook heel heppie;

* de zon schijnt

* het is droog

* de boodschappen zijn gedaan

* de markt was gezellig

* 2 mooie bossen tulpen gekocht, voor het heppie gevoel

* de donkere wolken lijken richting Harlingen te verdwijnen

* nee...., ineens een enorme bui - maar ik ben op tijd thuis!

*vanmiddag hebben we Quiltgroep, en het stormt niet.

Nog even mijn boek uitlezen...

* de tuin staat vol met bloeiende acconieten en de krokussen doen lekker mee.