Roestig...

 

Het lijkt me interessant om eens met roestig materiaal te werken.

In een artikel stond, dat je met spelden in je stof een goed effect

kunt krijgen. 

Dus: een linnen servet,

spelden er in steken en daarna 

dacht ik aan nietjes....

Dubbelvouwen en nieten, kijken wat er gebeurt!

Volgende stap: heel veel zout  er over strooien

en dan nat spuiten met de plantenspuit. 

Laten staan en afwachten,

wel nat houden zodat zout, water en lucht

hun werk kunnen doen. 

Na een week ben ik bezig alle spelden er uit te halen.

Die nietjes zijn wel een dingetje: helaas niet zo'n handig

verwijderapparaatje bij de hand. 

Conclusie tot nu toe: de spelden geven stipjes,

de nietjes roesten heel snel en heftig, waardoor het streepjes worden.

Zo meteen eerst goed spoelen en daarna op de hoogste stand strijken,

zodat de roestplekken permanent worden.

In het artikel heeft het roestproces 10 dagen geduurd,

een goed idee voor een volgende keer.

Gewassen en heet gestreken, klaar voor gebruik.

Erg interessant om te doen: nietjes roesten zodra ze nat worden en maakten hier flinke kleurvlakken.

Spelden hebben echt meer tijd nodig, ik heb er vooral spikkels van gekregen. Dus die 10 dagen in het artikel is een goede richtlijn. 

O ja, het begin was met kroonkurken, vooral oude, geroeste zoals je ze op straat vindt. De nieuwe heb ik platgeslagen met een hamer op het servetje gelegd. Toen het natte lapje opgerold en met touw er voor gezorgd, dat de kroonkurken goed ingesloten zaten. Nog meer touw er om gewikkeld, opgehangen aan de pergola in weer en wind…. Na twee weken ben ik met de spelden begonnen. De kroonkurken hebben cirkel in de stof achter gelaten. Maar ook dit geleerd: laat maar een week of 3/4 hangen voor een duidelijk effect. 

Ga ik er nog eens mee bezig? Ja! Experiment is zeker geslaagd.

Pyjama dag

 

Vandaag is er voor de hele dag regen voorspeld 

en die komt ook uit: het regent al vanaf zes uur! 

ActionMan is gebeld door zijn vriendje  van de baancommissie: 

“ we kunnen het werk hok wel opruimen, mooie klus voor een natte dag”.

Julia en ik houden een pyjama dag: 

nou ja, wel aangekleed, maar geen plannen. 

Een goed moment om de werkstukken

van de laatste tijd op een rijtje te leggen. 

De blauwe met bloemen heeft nog wat borduurwerk nodig, denk ik. 

De langwerpige groen met bruine lijkt me af, maar het zeurt nog, kijk ik nog naar.

Het poezen lapje gaat nog aangevuld worden met extra steken op het lijfje,

ik heb de kleurtjes er al bij gezocht.

Goed, eerst dat bruine werkje: ze zeurde steeds: 

“ Die ronde vorm aan de rechterkant is leeg, daar moet nog wat.”

Maar ja, zeg het maar, wát dan?

De doos met gadgets er bij…

en ja, die ronde boom - daar waren we het meteen over eens.

Poeh, wat een opluchting: allebei tevreden.

 En toen stond de doos met bruidskant en zijde open 

en lagen er ineens allerlei stofjes op een zijdestaaltje.

 Je kunt ze niet sturen, hé? Restjes luisteren nooit, hoe je ook roept!

(daarom houd ik ook zo van ze).

Hartelijke groeten van Julia,

dit doosje  is heel geschikt voor een regenachtige

dutjes dag. 

Cadeautje

 

En toen kreeg ik dit geweldige stukje quilt stof…

.en dan duik je in de restjes bak…

blomstergaren, stofjes van een verf workshop bij Ans Kastein, 

en wat er nog meer mee wil doen…

Zó leuk om aan te werken, dat ik het zelfs meegenomen heb naar de afspraak voor de tweede vaccinatie.

Je moet een kwartier blijven zitten! Op stoeltjes, die op afstand van elkaar staan!

“ het lijkt wel een examen” , zei iemand.

Nou, kan ik wel even een paar steekjes doen….

De toren is weer thuis

 

Vorige week zijn de voorbereidingen gedaan:

er staat wat te gebeuren!

Na bijna twee jaar komt onze toren weer terug.

Vanuit Sneek (waar hij gerestaureerd is) werd hij 

in drie delen per schip naar Bolsward gebracht. 

Misschien heb je er ook iets van gezien op tv?

Het was een heel "oh heden":

met een enorme kraan overgezet

op een dieplader en toen héél voorzichtig 

(met gelui van het carillon) naar het stadhuis...

De kerstboom, die in december zo trots

op de toren stond, is nu wel over het mooiste heen.

Zoals je ziet, is half Bolsward komen kijken!

Vlaggen uitgestoken,

wat zijn we blij, dat de toren weer thuis komt.

Het had wel tijd nodig, natuurlijk.

Dan kun je het allemaal eens goed van dichtbij

bekijken: het prachtige leisteenwerk,

Niet geweten, dat je dat zo mooi in vorm

kunt leggen. 

het carillon

het onderstel van de spits

woensdagmiddag stonden 2 delen op hun plek.

Donderdagmorgen (marktochtend)

is de spits geplaatst. 

Dat ging zó soepel! 

3 drones er omheen en in ée'n

beweging was het gedaan. 

De werkmannen stonden boven klaar om 

hem te sturen. 

De afwerking gebeurt in de komende weken.

Het moet in september klaar zijn, dan is

de officiële opening van het nieuwe complex. 

Werkproces met boekentip

Wat je nooit van mij gedacht zou hebben:

ik heb moeite met het verknippen van lapjes -

vooral die mooie fatquarters, aangeschaft in 

mijn quilttijd.

Je weet wel: zó mooi, even apart houden voor een speciale gelegenheid,

die ga ik later gebruiken.... die stofjes.

Er staat een oude koffer, maar een enorme voorraad.

voor later!

Als je een quilt maakt, los je het simpel op:

liniaal erbij en snijden maar.

Dan gaat het snel. 

In de Duikvluchtperiode veranderde de manier van werken.

Meer naar het gebruik van motieven in de stof of bijzondere materialen.

Je kunt de angst voor het verknippen ook oplossen door een

lapje gekreukeld in de hand te nemen en dan met de schaar gewoon

knippen. Dan ontstaan er rommelige stukken, gehakkeld als het ware.

Dat haalt voor mij het nieuwe eraf en gaat het gemakkelijker.

Toen zag ik  op het blog van rafelsenrozen, het boek

Slow Stitch voorbij komen en een tijdje later het tweede boek 

van de schrijfster: Resiliant Stitch.

Toen heb ik het eerste boek besteld, omdat het idee

"werken met resten" me aansprak.

En voor ik het wist, lag de vloer bezaaid met gekregen stofjes

en was er een soort landschap gelegd. 

Gewoon,  zoals de lapjes zijn, zo zijn ze gebruikt. 

Die lange strook middenover is van een workshop met

Ans Kastein. Toen hebben we zulke mooie dingen gemaakt, 

dat ze meteen in een eigen (Hema)bak gekomen zijn

(voor een speciaal werkstuk/moment).

een gek bruin/zwart lapje met een soort mensfiguurtje erin

en ineens het besluit, die lange strook door te knippen.

Later nog een keer geknipt en wat kleur toegevoegd

en ook het bruine vlak gevuld met

een quote uit het kleurboek, wat bij het nieuwste nummer

van het blad Flow zat. 

Het lijkt nu af te zijn, behalve nog de afwerking van die spelden met

borduurgaren er om gedraaid. Die ga ik nog vastzetten, zoals ze zijn -

een soort bolletjes.

Beide boeken van Claire Wesseley-Smith

vind ik een waardevolle aanvulling op mijn collectie. 

Het gebruik van restmaterialen, "taking a thread for a walk" -

borduren en niet weten waar het zal eindigen inspireren

me heel erg - "wat zou er gebeuren als..."

Afgelopen herfst vond ik ook een mooie manier van werken.

Dat leverde een bijzonder boekje  met borduurwerk op.

Ook nog een heel mooi boek gelezen:

The brilliant Life of Eudora Honeysett.

Eudora is een vrouw van 85 jaar, die het wel gehad heeft 

met het leven. Ze begrijpt niets meer van de mensen:

altijd met een mobieltje bezig, boos reageren op de tragere reactie van oude mensen.

Het hele leven kost haar steeds meer energie.

Nu heeft ze ook geen vrienden of kennissen - ze is gewoon eenzaam.

Op een dag krijgt ze een flyer in de handen over een kliniek voor

levensbeëindiging in Zwitserland Dát is het. Ze neemt contact op.

Intussen krijgt ze nieuwe buren, het buurmeisje Rose zoekt contact

en, tegen wil en dank, raken ze bevriend. Ze maakt kennis met een

weduwnaar, die depressief is en hulp nodig heeft. Er gebeurt weer van alles.

Elk hoofdstuk eindigt met een stuk over een gebeurtenis 

in het leven van Eudora, waardoor je haar reacties steeds beter begrijpt.

Intussen zet haar besluit om naar Zwitserland

te gaan wel door. 

Ik vond het een ontroerend boek, jammer dat het nog niet vertaald is.