Toen het laatst weer zo regende,
lag Julia heerlijk te slapen op mijn projectbag.
De sok, die ik aan het breien ben,
hengelt ze er dan met één nagel uit.
Ik zat het met verbazing aan te kijken
hoe ze dat deed.
Intussen zat ik zelf een beetje in de lappenmand
en nam de tijd lekker een paar boeken te lezen.
Ik las dit in het Engels,
maar intussen is de Nederlandse vertaling ook te koop:
Ik vind het een prachtig verhaal, gebaseerd op
de verhalen van de oma van Millie.
Nellie Brown, die met haar familie in Betnal Green, West End woont
moet bij de luchtaanvallen op Londen steeds schuilen
in de diepten van het station van de Ondergrondse.
Het zijn die negentien treden erheen, die heel belangrijk
worden in het verhaal.
Je krijgt een duidelijk beeld van het dagelijkse leven
van mensen in de stad, de angst voor de vliegtuigen
maar ook hoe vastberaden mensen doorgaan
en er voor elkaar zijn.
Het is een debuut, ik vond het prachtig!
Ook het tweede boek speelt in de oorlogsperiode,
ditmaal in Frankrijk op de grens van het bezette deel
en de Vichy gedeelte van het land.
die bijenhoudster is op het landgoed Chateau Bellevue.
Eerst komt de grens van de Bezetting
tot aan de molen, waar ze woont met haar ouders.
In 1942 Wordt de rest van het land, dus haar
omgeving ook bezet en trekken de Duitsers in het Chateau.
In 2017 komt Abi Howes, naar een hele nare tijd,
terecht op dit kasteel. Het is nu een trouwlocatie en ze
kan er de hele zomer werken.
Ali komt steeds meer te weten over Eliane en haar ervaringen
in de oorlogstijd. Ze blijken veel gemeen te hebben.
Ik vind de personages heel mooi neergezet, Eliane maakt heel wat mee
maar ook het verhaal van Abi blijkt een horrorstory.
Goed geschreven en je leeft helemaal mee met alle
gebeurtenissen.
Ze schreef ook een boek, wat speelt op Ile de Ré.
was ook een heel mooi verhaal.
Ze heeft nog een paar boeken geschreven, die zijn nog niet vertaald helaas.
