vrijdag 28 juni 2024

Probleemgevalletje - borduren

 


Tegenwoordig zitten alle projecten 
in een "projectbag", maar ik ben eigenlijk
meer een mandjes/koffertjes figuur.

Afgelopen weken was ik aan het rommelen
op mijn kamertje en schaamde mij 
over de nog-niet-afgemaakte projecten.

Zoals in dit roze mandje, 
 daar zit een borduurwerk in wat niet af is.


De patroontjes zijn van Blackbird Designs
en ik had een flinke lap borduurstof
liggen. Dus, in 2018 ben ik heerlijk
bezig geweest, tot de lap vol was.
Ik stapte over naar een zelfde soort
stof, ook een restlap en
borduurde verder.
Toen bleek het patroon toch iets
groter uit te vallen.
Ik heb het aantal draden per cm. geteld en dat is hetzelfde.
Maar de stof vóelt anders..


Omdat ik het project wel af wil maken
borduurde ik op restjes van de goede stof
verder, en nu zit ik heb ik een probleem:
te dicht op de rand!

Hoe krijg je het voor elkaar,
hoeveel ervaring heb je eigenlijk?
Ik schaam me er vreselijk voor!
Volgens het patroon naai je deze twee 
heel zorgvuldig aan elkaar, zodat ze samen
even groot zijn als de andere vierkantjes.
Maar die ruimte zit er niet meer in.
Ze liggen nu, zorgvuldig gespeld,
aan de kant - even goed nadenken -
hoe los ik dit op?



Op deze foto zie je het " beetje te grote"
vierkantje met daarnaast het begin 
van een nieuw blok.
Het kómt af, al weet ik nog niet hoe.
Het idee van de ontwerpster is, dat je alles tot
een soort merklap aan elkaar naait.
Nu ze niet allemaal even groot zijn, moet daar iets voor bedacht
worden: randje stof om de "kleine" misschien?

De simpelste oplossing is allemaal speldenkussentjes..

Intussen denk ik ook na over nóg een 3 techniekentasje.
In de bieb vond ik een boek over Mochilla haken.
Nog niet eerder gedaan, maar dat zou prachtig zijn voor 
een mooie bodem.
Tijd voor een proef!










zondag 23 juni 2024

De Oranjerie - Zeijen

 


Ik had een bezoek aan De Oranjerie in Zeijen

al heel lang op het wensenlijstje staan.

Er is tot 7 juli de verkoopexpositie Maandag Wasdag.










Het is een boerderij, die brocante verkoopt met nu

die focus op oud textiel.

Het kwam er nooit van - best wel een eindje rijden -

maar nu werd de knoop doorgehakt!

Droog en zonnig weer, 

bij Drachten rechtsaf en dan de wereld in...

Het is een prachtige rustige locatie, compleet

met gezellig terras buiten. 

ActionMan nam de koffie mee naar buiten en

ik keek mijn ogen uit: 


Je kunt jezelf én de kinderen aankleden

met alles wat daar hangt. 


Al het handwerk van onze moeders/oma's 

ligt voor het grijpen. Stoplappen, modelsokken,

oefenlapjes met ingezette stukken..


 serviesgoed, sieraden en lekkere jam.




Kortom, zeker de moeite waard om 

een uurtje rond te kijken en 

had ik me prima geamuseerd. 

Met Pasen en Kerst hebben ze ook

zulke thema verkopen. Volgens een oud-collega

was zij er heel goed geslaagd

om haar verzameling antieke kerstballen aan te vullen. 

De omgeving is er ook zo mooi, 

de aardappelen stonden er prima bij. 

Nergens plassen op het land, zoals 

bij ons. 

Ik hoorde, dat je ook graag oud textiel kunt inbrengen.

Ze betalen je niet, maar bieden een plek voor verzamelaars.

Dus als je oud handwerk niet in de container wil gooien,

is dit een plek waar je het door kunt geven

en zeker weet, dat het gewaardeerd wordt. 



donderdag 20 juni 2024

Boekentips - Zomerlezen

 



Ik weet nog heel goed, hoe leuk

het was om in de bieb

de tafel voor " Zomerlezen" in te richten

en een paar weken bij te houden.

Lekker lezen

thuis, op de camping, in een vakantiehuis

of gewoon als je onderweg bent,

kan niet schelen waar.

Als je er maar blij van wordt.



Ik heb er thuis ook een paar verzameld:

"De vergeten buurttuin" - Sharon Gosling.

Luisa krijgt de kans om op een afgelegen

fabrieksterrein een buurttuin op te starten.

Ze gaat met tegenzin in op het aanbod

en komt terecht in een uitgestorven 

fabrieksdorpje. Ze maakt kennis

met Cas, die leraar is en naast haar terrein

een boksschool heeft geopend. Hij wil zo de

jongeren uit de buurt een plek geven

om bij elkaar te komen.

Dan is er nog Harper, een meisje

met een alcoholische vader, die voor

haar broertje zorgt.

Luisa start alleen, want de inspraakavond

wordt verstoord door een stel motorjongeren.

Langzaam komt er meer hulp van omwoners

en groeit de tuin uit tot iets moois.

Alleen begrijp ik niet goed, wat de titel met het verhaal

te maken heeft...

Sharon heeft nog twee titels op haar naam:

Het boekwinkeltje in de vuurtoren

en

Het huis onderaan de klif.

Haar hoofdrolspelers hebben steeds een 

moeilijke jeugd gehad of zitten in een

moeizame relatie. Ze beschrijft heel goed,

hoe de vrouwen hier mee om leren gaan,

terwijl het heerlijke verhalen zijn. 


Megan erft na het overlijden van haar grootvader

diens cottage aan het strand. Samen met haar vriendin Tess

gaat ze terug naar de kust om een nieuwe start te maken.

Ze zoeken een baantje als serveerster en beginnen het huis

op te knappen. Maar intussen leert Tess ook meer 

over opa en de rest van haar familie.

Als laatste nog 

De Italiaanse Droom - Jo Thomas

Dit begint meteen heel sterk: met veel drank op

door een druk op de knop een bod uitbrengen op

een huis in Italië, mét olijfgaard.

Kan gebeuren, toch? Iets wat je doet als je 

met je vriendinnen wat te veel drinkt. 

Maar de volgende ochtend is het bod geaccepteerd

en bij aankomst in Italië blijkt het huis een " opknapper" te zijn...

Compleet met luidruchtige buren, die écht niet blij

met haar zijn!

Misverstanden en problemen worden humoristisch

beschreven en intussen werkt Ruthie zich een slag in de rondte

om het huis op te knappen en het dialect 

te begrijpen, zodat ze verstaat wat er tegen haar gezegd wordt. 

Heerlijk, leuk verhaal.

Alle drie fijne verhalen, geniet ervan!


dinsdag 18 juni 2024

Bezoekje aan de tentoonstelling "Blauwe Handen".

                                                                                      



Ik las een stukje over deze tentoonstelling
op het blog van Tweedehandswerk
en sprak af met vriendin:
dit moesten we zien!
Ik heb ooit een lezing van Ien Rappolt bijgewoond 
en we hebben samen twee workshops bij haar gedaan. 

De tentoonstelling is in het Museum van de Valse Kunst 
en er is ook een prachtige collectie glas.
De tentoonstelling van Ien is ge-wel-dig: wat
een schitterende collectie kleding is hier te zien. 





Het borduurwerk zó verfijnd en
ook zo kleurig, de kleding prachtig gemaakt
veel geverfd met indigo
(vandaar die blauwe handen),
mutsjes, draagdoeken voor baby's...
je kijkt je ogen uit!
Ook de collectie glas is prachtig:
Scandinavische, Chinese en Italiaanse
merken staan te pronk in de vitrines.



De rondleiding langs de vervalsingen
hebben we overgeslagen, want er stond nog 
een bezoek aan Hawar in Oldeberkoop op het programma.

We bekeken de tentoonstelling "Geleend Landschap"
waarbij we uitleg kregen van de kunstenares Miranda Vissers,
en daarna ook snuffelen in de enorme collectie materialen
en praten over met andere bezoekers over je eigen en elkaars projecten.


Mijn tasje was ook meegekomen, want het blad Vezel wordt
hier "gemaakt". Het werd bewonderd en Meinie vertelde,
hoe fijn het is om resultaat te zien van de artikelen in het blad.
Het is ooit begonnen als de Spin- en Weefkrant, maar is
nu uitgegroeid tot een breder georiënteerd blad met o.a.verven met 
natuurlijke verfsoorten - eco-dying, het tasjes artikel - heel afwisselend.
De bedoeling is te inspireren en hoe leuk is het dan om 
ook het resultaat te zien. Een foto van mijn tasje ging meteen naar
de schrijfster van het artikel.


Thuis stalde ik de aan winsten uit:
de catalogus van de tentoonstelling
(eerder te zien in het museum De Kantfabriek
in Horst),
prachtig verlooppgaren van Schöppel
en nog twee handige schaaltjes van Bunzlau
uit de geweldige boek/cadeau/tekenmaterialenwinkel.

Lekker bijgekletst, schitterende kleding bekeken,
genieten bij Hawar en ook 
nog een tamelijk zonnige dag.
Toppie!!





vrijdag 7 juni 2024

Tasje maken



Het idee voor dit tasje komt inderdaad uit het blad Vezel.
Het artikel staat n nr. 3 van 2022.
Ik vond het artikel erg inspirerend en de combinatie
van drie technieken is bijzonder. 

Intussen schiet het hier flink op:


Het breipatroontje is af, stofjes voor
de bovenrand uitgezocht en aangezet.
De voering is genaaid en daar zie je spelden
zitten, omdat ik bezig ben de bodem erin te naaien.


Daarna een koord gebreid en alvast een mooie kraal 
voor het uiteinde gevonden. 
Die blauwe wol is voor een extra picotrandje bij 
de overgang naar het breiwerk. Die mosgroene
rand is zo een wat
gecamoufleerd. 
Een beetje vochtig gemaakt, geblokt en nu staat 
het randje ook een beetje uit. 


tadaahh....
dit is het geworden! 

Conclusie: erg leuk om te maken.
In het artikel staan mooie voorbeelden
met borduurwerk, lijkt me ook een mooie uitdaging.

Nu ik er over nadenk: zou een geborduurde bodem
(in slow stitching bijvoorbeeld) ook mooi zijn?
Haken/breien geeft een soepele bodem, maar
met een lapje heb je stevigheid.
Ik ga er over nadenken....

 

dinsdag 4 juni 2024

Boekentips

 


Het is heerlijk weer om te lezen,
helaas nog niet vaak buiten in het zonnetje,
maar uit de wind kan het toch.

Ik nam De Schemertuin - Sara Nisha Adams mee naar huis
omdat ik aangetrokken werd door de omslag met 
het silhouet van een vos bij volle maan.
Ook het gegeven: een overwoekerde tuin
tussen twee huizen in een straattje in Londen, maakte me nieuwsgierig.

Winston en Bernice zijn buren, maar ze liggen elkaar
totaal niet. 
De overwoekerde tuin tussen de huizen wordt niet gebruikt.
Winston is eenzaam, zijn vriend Lewis heeft alleen
aandacht voor zijn veeleisende baan bij de bank.
Bernice is net gescheiden en woont sinds kort met haar zoontje
naast hem. 

Op een dag krijgt Winston een brief met ingesloten knipsels
over de tuin, die vroeger een soort gemeenschapstuin
was en werd onderhouden door twee buren/vriendinnen.

Het boek is opgedeeld in seizoenen, die starten met een
dagboekfragment van één van de oude buren.
Dan komt er steeds een stuk over het heden: 
Winston en Bernice beginnen samen de tuin op te knappen.

De tuin zorgde in het verleden voor verbinding in de kleine buurtgemeenschap
waar verschillende culturen samenleven.
Langzaam maar zeker groeit er, door de enveloppen met
foto's en knipsels, die Winston en Bernice in hun brievenbus vinden,
weer een samenwerking en komt de tuin tot leven.
Echt een mooi, rijk verhaal - een aanrader.

Echt een heerlijk boek voor de zomer: het speelt op
het Duitse Waddeneiland Spiekeroog. 

Maike erft totaal onverwacht van de tante van haar man
een huis en twee vakantieappartementen op
het eiland. Ze heeft een paar keer bij tante Hilde gelogeerd
en genoot altijd van de sfeer op het eiland.

Maike heeft zelf behoefte aan een nieuwe start en
vertrekt naar het eiland. Alleen voelt ze zich daar
niet echt welkom. Haar man is het niet eens met
de beslissing van tante - hij is tenslotte écht
familie.
Een verhaal wat lekker wegleest. De schrijfster komt
vaak op Spiekeroog en dat kun je merken.
Het belang van de bootverbinding, de geschiedenis van het eiland
en het belang van de natuur.
Dit is deel 1 van de  Eilandhuis-serie. Ik zag, dat
deel 2 al in het Duits verschenen is. Dat verhaal 
speelt zich af in de herfst en begin winter.