Vrije morgen - opruimen!

Vrije ochtend, mistig weer,

geen boodschappen te doen

weet je wat?

ik ga mijn kamertje opruimen!

Nu is het bijna 11 uur en wat heb ik gedaan?

de werktafel is nog steeds rommelig,

op de strijkplank liggen vooral

lege doosjes (want: mooie vormen/kleurtjes

en die dekbedhoezen kun je ook met je handen glad strijken.

In plaats van dingen wegruimen,

kwam ik juist van alles tegen.

En het kleed op de grond is een fijne plek

om het eens goed te bekijken.

Ik sneed omslagen van hele oude boeken los

(dat was een heftige actie voor een biepmiep, kan ik je vertellen)

Je hebt maar weinig nodig om iets aardigs 

te componeren:

er komt van alles uit de kast,

maar dit is nu het voorlopige resultaat

blij, blij, blij!

Er ligt ook een uitgescheurde bladzijde van een gedichtenbundel,

de ondergrond is nog niet klaar,

Morgen weer verder..

Tijdens de Red Thread Retreat,

een paar jaar geleden,

leerde ik van Lesley Riley

dat je moet stoppen op een moment, dat er veel mogelijkheden

zijn om mee verder te gaan.

Niet, als je het niet meer weet,

juist al die mogelijkheden geven je de stimulans

om verder te werken. 

Kerst 2016

Gisteren had ik dat hele grote bibliotheekpand voor mezelf.!
Gekke gewaarwording om niemand tegen te komen..

Gelukkig had ik zaterdagmiddag, na de uitlening,

onze Kerstboomlichtjes aan gelaten.

Dat kwam leuk binnen..

Collega heeft van afgeschreven boeken

een prachtige boom gebouwd,

we hebben er wel complimentjes over gehad.

Thuis was het dit jaar echt een rustige Kerst:

geen drukte met aparte hapjes en ander eten..

Mooie muziek geluisterd,
Omrop Fryslân heeft een
doorlopende streaming'
Kryst mei Douwe
(kerstliederen, geselecteerd door Douwe Heeringa),
heerlijke achtergrondmuziek

tv zelfs niet aan (!),

avondwandelingetjes naar de Kerststal
(de muts was de volgende dag al weg!)

lekker breien.

Top dagen.

breiwerk update:

polsmofjes uit het blad The Simple Things.

Daarin staat een artikel over het boek 

Knitting from the North met

dit patroontje om uit te proberen.

Ik was gewaarschuwd, dat ik maar 20 toeren moest breien,

maar .... 

niet helemaal begrepen,

met dit al resultaat.

De mofjes zijn te lang,

het patroontje had maar 1 keer gehoeven.

Een tijdje naar gekeken,

want het garen was op

en de winkels dicht,

ik laat het maar zo....

Intussen werk ik verder aan het tweede mofje.

Vrolijk, hoor, dat oranje 👵

De sjaal, uit het The Book of Haps is nu goed

onderweg. De originele wol (ook bij Wereldwol besteld)

zorgt ervoor, dat het patroon heel mooi uitkomt.

Ter vergelijking de vorige poging;

je ziet goed, hoe je materiaalkeuze de uitstraling

bepaalt.

Terwijl ik dit schrijf trekt de mist Friesland binnen..

Het was hier vandaag een stralende dag,

fijn om op de fiets boodschappen te doen

en ook voor een wandeling.

Ik heb het huis laten luchten,

rommeltjes opgeruimd,

de voorraden opgenomen,

kleden geklopt

en naar de koolmeesjes geluisterd;

volgens hen komt het voorjaar er al aan!

Avondrondje

Hé, even een rondje door de stad - het is een heldere avond met de lucht vol sterren. Dat vraagt om een wandeling.  We hebben sinds een paar dagen een bijzondere verlichting op de stadhuistoren. Volgens een voorbijganger is het een experiment,, met LEDverlichting, waarvan we tijdens de feestdagen kunnen genieten.

Vrijwilligers verzorgen al tien jaar in de Broerekerk

een kerststal. Gisteren is er een kleine kudde schapen heen

geleid. Samen met een ezel zorgen ze voor de sfeer.

Ik was op dat moment de enigste bezoeker

en vond dit pakketje op één van de strobalen.

Een gebreide muts, in vrolijke kleuren, 

lag netjes ingepakt klaar voor

de gelukkige vinder. 

Wie hem kan gebruiken, mag hem meenemen.

Ik heb nog wel een muts (of twee)

iemand anders kan hem vast meer nodig..

Op de terugweg naar huis ben ik ook langs het andere stalletje

gegaan:

De Katholieke kerk heeft er een prachtig hoekje voor.

De mooiste Kerstshow van Nederland

Elk jaar maken we er een uitstapje van, mijn moeder en ik: 

naar de Kerstshow in het tuincentrum van Witmarsum. 

Steeds weer iets bijzonders, elk jaar een thema. 

Dit jaar is het "Natuur beleven", (volgens mij). 

Het doet me denken aan berghutten met zithoekjes overal, veel dieren 

(niet echt, maar in allerlei materialen).

De opstelling suggereert, dat je aangekomen bent met de Landrover en

de Feestdagen in de berghut gaat doorbrengen.

Overal kleden, mooie dekens, vachten (van Terschelling),

veel zilver, wit, zachtblauw, roze.

Overal houtelementen en versieringen van hout.

En natuurlijk ook lange tafels, het gaat deze tijd vooral om de gezelligheid met elkaar.

zoals hier, bij voorbeeld....

En ze hebben de 1e prijs gewonnen in hun categorie!

Vorig jaar ook al,

dan is het extra knap om het nog een keertje te doen.

Logeetje

Toen ik vanmorgen de zoldertrap opkwam met een schaaltje

kattenvoer, zag ik alleen een paar oortjes..

Dat is Fynn, die ontdekt heeft

dat je lekker ligt op het logeerbed.

Zoon en schoondochter hebben een drukke week

met de trouwerij en gasten, die bij hen logeren.

De hond en de kant zijn uit logeren gestuurd.

De poes, een Heilige Birmaan, had bij onze B&B geboekt

en werd woensdagavond afgeleverd.

Hij dook meteen weg achter een stapel tijdschriften

en moest even wennen...

's Nachts hoorde ik hem voorbij mijn bed komen

en heeft hij de zolder als verblijf uitgekozen.

Precies het plekje op de oude hutkoffer,

waar mijn eigen katten zich ook graag even terugtrokken.

Nu zijn we langzaam bezig aan elkaar te wennen.

Wij vinden het zelf erg leuk om weer een poes in huis te hebben,

Arwen wordt nog heel erg gemist.

Fynn is kleiner gebouwd als onze Arwen,

terwijl hij toch een kater is.

Arwen was een Maine Coon en die zijn best groot.

Maar hij is bescheiden en komt nu een beetje los.

Op de trap zitten kijken wat ActionMan doet

in de treinenkamer,

de zolderkamer verkennen, 

vannacht meldde hij zich bij het bed -

eventjes aandacht a.u.b.

en tot mijn verrassing ging hij 

bij mij op het voeteneind liggen.

Knus!

Het is erg eng allemaal,

maar we laten hem lekker scharrelen...

morgenavond brengen we hem weer thuis.

Feestdag

Het was een grijze, regenachtige en mistige dag in Friesland.

Het was ook de dag, dat mijn (stief)zoon en schoondochter

in het huwelijksbootje stapten.

Nu kun je aan de begeleiding wel zien, dat het bootje

al een tijdje onderweg is...;-)

Toch vonden ze het nu tijd om 

hun band officieel te maken:

Het was een mooie plechtigheid in

de knusse trouwzaal van het stadhuis in Workum

De beide jongens hadden elk een ring in bewaring,

die ze keurig op het afgesproken moment

aan hun Heit en Mem overhandigden.

En de trouwambtenaar vond het belangrijk, dat ook zij

hun naam op het trouwformulier zetten.

Zij waren net zo goed getuigen...

Het koffertje is eigenlijk alleen verpakking voor de Tegoedbon:

op een zelf aan te geven moment

mag het gezin naar Ierland,

Verblijf in het vakantiehuis van mijn broer en schoonzusje.

Tickets krijgen ze van ons.

Ze zijn er vorig jaar al eens geweest

en willen heel graag nog een keer.

(wat wil je ook, met twee roodharigen -

Ierland is hét land, waar je incognito

rondwandelt tussen al die andere

roodharigen).

Loon naar werken

Terwijl Sint nog nauwelijks Nederland heeft verlaten,

werd hier vanmorgen in de stad

al hard gewerkt aan de voorbereidingen voor

het Kerstfeest.

De grote kerstboom is geplaatst!

Dat was een heel oheden...

Passen,

weer omhoog,

beetje bijzagen

nog eens proberen...

en ja! 

hij past!

Het was erg gezellig op de brug,

we stonden er met elkaar lekker naar te kijken.

Maar, ik rukte mij los van het gebeuren:

ik was onderweg naar de bakker

om mijn wantjes af te leveren

aan de mevrouw in de winkel.

Ja, het is toch gelukt.

 Niet met de Sint meegegeven, maar zelf afleveren,

veel leuker.

Mooi ingepakt

gingen ze eerst mee naar de bieb,

een paar uurtjes administratie

om daarna dit te verdienen:

in ruil voor mijn handwerk kreeg ik

een heerlijk speltbrood,

een zakje kwarkbolletjes

en een warme banketstaaf..

mmm,

heerlijk!!

en ze passen geweldig,

zijn lekker warm

en de kleurtjes zo leuk...

Daar wordt je blij van!!

Up and downs...

Het wil de laatste tijd niet zo met mijn breiwerkjes.

Zo als de wantjes - vorige winter verschillende paren gebreid,

leuk om te doen.

Een paar weken geleden vond iemand ze zo mooi, dat ik een opdracht kreeg;

wel de zelfde kleuren, maatje kleiner, blauwe duimpjes..

Top, moet lukken - eitje, met alle ervaring van vorig jaar.

Ging heel goed, tot ik bovenstaande foto naar vriendin stuurde,

Toen pas, op de foto, zag ik, dat er een patroondeel miste 👯

Hoe blind kun je zijn?!

Uithuilen  halen, is maar een simpel dingetjes...

tutterdetut, 

komt goed.

En dat is ook zo,

maar het plan was om ze nog voor

de Sint te breien.

Kan hij ze mooi uitdelen...

Dit is de stand van hedenmorgen,

zou moeten kunnen lukken...

alleen de duimpjes nog

en van één wantje alle draadjes afhechten.

En dat andere werkstuk, waarover je hier al kon lezen.

Het werd niet mooi soepel,

overnieuw begonnen met zachtgroen linnen garen.

Was het ook niet...

Toen bij Wereldwol de originele wol besteld,

als je er zoveel werk in gaat stoppen,

dan moet je het goed doen!

Nu eerst die wantjes af,

nog een kadootje afwerken

Dat gaat gelukkig wel prima;

collega kwam vorige week triomfantelijk met

uit het magazijn:

Kijk eens, de allerlaatste!

Deze week een sprintje door Xenos

(kan eigenlijk niet binnen 10 minuten,

maar ja: vergadering..)

letterstempeltjes in cursief,

inpakspulletjes in precies de goede kleuren,

en bij de boekenverkoop in

de bieb van Sneek,

dit kleine boekje over

precies het goede land!!

Hoe blij kun je zijn?

en na al deze dingen begin ik weer aan de omslagdoek...

de jaarlijkse BHV bijeenkomst

Iets waar ik  tegenop zie is de jaarlijkse BHV-bijeenkomst.

Ik kan het niet goed verklaren, want ik ging dit jaar al voor de 10e keer

en er nooit echt bloed in zicht en

de re-animeerpop is ook geen onbekende meer.

We kregen een nieuwe druk van het handboek,

bespraken, wat er zoal in de bibliotheek

gebeurt aan calamiteiten;

heel weinig (gelukkig),

laatst in één middag twee pleisters

uitgedeeld...

gelukkig staat de EHBO doos goed in het zicht.

Er zijn heel weinig ongelukken,

brand hebben we nog nooit gehad

en ontruimen komt ook niet voor..

Maar, we oefenen wél,

want er komen steeds meer "inwoners"

in de bibliotheken.

SeniorWeb, Bolsward's Historie,

verschillende kantoortjes zijn door 

andere partijen gehuurd.

Wij, BHV'ers,  weten,

hoe we hen uit een pand moeten halen.

Verschillende bibliotheken zijn gevestigd

in oude panden met veel verschillende ruimtes.

Een ontruimingsplan is dan belangrijk.

Daarnaast is er vandaag gefocust op

"kleine" ongelukjes:

hoofdwond, bloederige snee in de hand,

ongelukkig valpartij, onwel worden en niet aanspreekbaar zijn.

Deze keer werd onze BHV-meneer vergezeld door 

een mevrouw van LOTUS,

met reälistische grime kwam ze de ruimte in.

Wij moesten hulp verlenen, door te vragen en te observeren,

zo beslis je of je het zelf aan kunt,

of dat er hulp van 112 ingeroepen moet worden.

Wat we hadden? 

Gebroken heup, omdat ze over het speelgoed in de Jeugdhoek was gevallen;

verstuikte enkel ( afstapje)

een hoofdwond en een fikse snee in de hand.

We hebben de fijne kneepjes van het knippen van een pleister geleerd,

Gelukkig was er een flinke voorraad verbandmiddelen'

wel nodig bij het afbinden van een gesprongen spatader...

Dit "tuigje" is een handig hulpmiddel om de goede

plek te leren vinden als je het over hulp bij verstikking hebt.

De "Heimlich" manoeuvre is een soort buikstoot, 

die je gebruikt om een voorwerp of een prop eten uit de keel te krijgen. 

Je gaat achter het slachtoffer staan,

slaat je armen om hem/haar heen

legt een vuist op de buik,

andere hand er overheen.

Dan je handen naar je toe trekken,

waardoor de lucht uit hun longen zorgt, 

dat het voorwerp naar buiten komt.

Collega heeft hier het ding omgegespt,

in het tuitje zit een een plastic dingetje

Zo wordt je keel uitgebeeld.

Door je handen op het luchtkussen te leggen,

ben je meteen op de goede plek,

ter hoogte van je navel.

Na verschillende pogingen lukt het prima!

We hadden intussen wel zowat de slappe lach...

Gelukkig,

dat hebben we weer gehad,

op naar volgend jaar!