Boeken tips

 

Voorpret: Jenny Colgan is bekend, daar heb ik al meer van gelezen.

Lorna Cook en Juliet Blackwell ken ik niet, heel benieuwd.

Eerst deze: The Lost Carousel of Provence.

Cady Drake is fotografe, dol op draaimolens. Voor een opdracht  gaat ze naar Parijs om daar alle draaimolens te fotograferen.

Ze komt tot de ontdekking, dat de bouwers ook eentje gemaakt hebben,

die nu in een bouwvallig kasteel staat.

Een oude foto brengt haar op het idee er heen te gaan

om het te onderzoeken.

Dat was genoeg om er eens lekker voor te gaan zitten: heerlijk verhaal!

Het verhaal van nu wordt afgewisseld met het verhaal ten tijde

van de Tweede Wereldoorlog.

Ik kan geen Nederlandse vertaling vinden, helaas. 

Daarna kwam ik weer in de Tweede Wereldoorlog terecht,

deze keer in Engeland. Daar zijn inwoners van hele dorpen gedwongen

hun woonplaats te verlaten. Er werden Britse en Amerikaanse soldaten gehuisvest,

in afwachting van de invasie.

Er werd beloofd, dat men, als alles weer normaal was, weer terug zou komen.

Maar helaas is dat vaak niet gebeurd.

Het ene deel speelt in 1943 in het dorpje Tyneham, de dagen voor de evacuatie.

In 2018 ziet Melissa in het museumdorp Tyneham een intrigerende foto

van de Lord en Lady van het dorp.

Ze besluit meer te weten te komen over de vrouw - wat is er verder met haar gebeurd?

Lijkt een luchtig verhaal, maar hier is sprake van huiselijk geweld en dat

vond ik aangrijpend. Korte hoofdstukken, steeds aangegeven in welk jaar je zit. 

The Forgotten Village - Lorna Cook heet in het Nederlands: Het vergeten dorp.

Nu is Jenny Colgan  - Eindeloos dichtbij aan de beurt. 

Dit is het derde deel uit de Happy Ever After-serie.

De eerste twee vond ik leuke boeken: Schotland, bibliotheken, landelijk -

hoe leuk is dat....

Dit derde deel gaat over een huizenruil tussen  Londense Lissa en 

de Schot Cormac. Ik ben benieuwd!

Is dit wel verstandig?

 

Hoe verstandig is het om een engeltje vast te binden? 

Ik naaide haar vast aan een hangertje op haar rug,

maar daarna bleef mijn borduurgaren steeds achter 

een beentje of vleugel hangen. 

Het is maar een dun lintje, maar toch

kreeg ik er gisteren, bij de Quiltgroep, een opmerking over.

Engelen hoor je niet niet vast te zetten....

Het zal toch geen ongeluk brengen?

In dezelfde bijeenkomst hebben we nog wat dingen

van onze overleden quiltvriendin door handen gehad.

Een oud project - een Japans quiltje, heb ik mee gekregen.

Beeldige stofjes in een mooi kleurenschema.

Ze passen wel bij  die kattenpaneeltjes.

Schuiven met restjes, het zou best bij elkaar kunnen, 

misschien ook weer een boekje?

Het vrouwtjes werkstuk vordert ook langzaam maar zeker.

Uit de erfenis kwamen die schattige witte bloemetjes.

Perfecte ervoor!

Daarna bedacht ik de versiering aan de bovenkant:

goudkleurige organza, vastgezet met machinestiksel.

Met alle buien, die overtrekken (gisteren 33 mm ), ga ik vandaag 

verder in mijn atelier. lekker afwisselen tussen

de verschillende werkstukken.

Misschien toch de engel los maken als het borduurwerk af is?

Boekentips

 

Ik las  "De verborgen apotheek" van Sarah Penner. 

Collega gaf me het, toen ik laatst even binnen liep in de bibliotheek.

"Hier, dit is een mooie, probeer 'm maar eens" zei ze.

Haha, net zoals ik zelf vroeger ook graag een boek meegaf...

En, ze heeft gelijk: Boeiend!

Twee verhaallijnen - het begint in 1791:

Nella, de apotheker wacht op een klant,

alleen... wat bijzonder is: ze heeft haar werkplek op een verborgen

plaats. Haar moeder, waarbij ze in de leer is geweest behandelde

vrouwenklachten en haar apotheek stond goed bekend. 

Maar Nella geeft medicijnen mee om te doden

of te vergiftigen, daarom werkt ze in het verborgene.

De tweede lijn speelt in het heden: historicus Caroline is in Londen om

haar tiende huwelijksdag te vieren. Maar, ze is alleen,

want ze heeft haar man betrapt op overspel.

Als ze in een impuls meedoet met mudlarking : zoeken naar

vondsten op de vloedlijn van de Theems, vindt ze een oud apothekersflesje.

Ze gaat op zoek naar meer informatie en ja, dan wordt het spannend!

Het tweede boek is "Dubbelleven" van Judith Lennox.

Speelt in het begin van de Tweede Wereldoorlog. 

Rowan en Thea krijgen bericht, dat hun vader ernstig ziek is

en gaan naar Schotland om hem nog een keer te zien. 

Sophie woont met

haar man en twee zoons in Londen.

Haar man gaat er een paar dagen naar Schotland en komt niet terug.

Ze ontdekt dat hij plotseling overleden is en dat zijn beide dochters

de begrafenis regelen.

Haar man heeft een dubbelleven geleid en had een gezin, waar Sophie

het bestaan niet van wist. Rowan en Thea zijn óók zijn kinderen.

Beide gezinnen krijgen wel contact met elkaar, alles ten tijde van de Blitz.

Beide boeken zijn mooi - de sfeer in 1791 wordt goed beschreven -de armoe, het zware leven

van gewone mensen....

Het is het debuut van Sue, ik ben benieuwd naar het volgende boek!

Wat me ook aansprak: de oude plattegrond van Londen, waar je alle plekken

waar iets gebeurt, kunt opzoeken. 

En een man met een dubbelleven, daar kun je ook nog een tijdje over nadenken.

Hoe houdt je dat vol? 

"Probeer ze maar!" , zou mijn collega zeggen.

:

Heb je dat ook wel eens?

Sta je onder de douche,

ben je op de fiets onderweg

of ben je aan het stofzuigen

noem maar wat....

plopt er ineens een creatief idee naar binnen.

Daar moet dan ook zo snel mogelijk iets mee gedaan worden,

anders is het weg.

In dit geval: keer die bak met restant lapjes om op de vloer

en zoek kleine snippers bij elkaar.

Leg het bij elkaar en ga het bewerken met steekjes. 

Dat was zondagmorgen,

8 uur,

stromende regen,

geen plannen.

Dus kiepen!

uitleggen en spelden.

Toen naar beneden voor verder zondagsoverleg...

toch een eindje wandelen?

We zijn niet van suiker/zout

dus elk een plu en wandelen door de natte buurten.

Lekker opgefrist aan de koffie

en toen snel verder met de lapjes.

 Het ziet het er zo uit. Dat gele snippertje wil ook graag meedoen, maar waar dan? We overleggen nog even….

Dierendag 2021

Vanochtend wandelde ik langs de peuterspeelzaal.

Het was heerlijk zonnig weer en de kinderen speelden buiten.

Even kijken, natuurlijk...

en meteen werd ik op de hoogte gebracht van iets belangrijks±

"het is Dierendag vandaag".

Er was een konijntje om te aaien maar zijn poes was niet mee geweest

naar school: "dat vindt hij niet leuk".

Daar waren we het ook wel over eens: een poes vindt het thuis veel fijner....

Thuis gekomen aaide ik mijn Poes maar eens over haar kop...

Geen schootzitter, maar 's morgens om 5 uur meldt ze zich altijd:

spinnen en knuffelen met het vrouwtje:

"houd je in de gaten dat de wekker bijna gaat?" (6 uur).

Dan gaat ze meteen naar buiten.

De tuin is haar domein - ze is er bijna de hele dag.

's Avonds tegen 9 uur halen we haar binnen.

Vorig jaar had ze nog plannen om alleen op vakantie te gaan,

wat inhield, dat ze uitgebreid de buurt is gaan verkennen.

Wat een gedoe om haar weer bij huis te krijgen!

Eindeloos verstoppen onder de camper van de buren

of in de voortuin. 

In de schemer (en met de lenzen al uit) vind je een grijze kat

niet zo gemakkelijk.

Toen heeft ze wel door gekregen, dat het Vrouwtje

één principe heeft: poezen horen 's nachts binnen te zijn!

Dit jaar bleef ze lekker in de tuin met kleine uitstapjes naar 

de buren. Keurig op tijd weer terug, en verder vooral om de vijver

scharrelen en lekker onder de struiken liggen. 

Hier  kun je nog eens lezen over de eerste tijd. 

We zijn heel blij met elkaar....

 

Schuiven, schuiven, schuiven

In het vorige bericht had ik het er al over:

schuiven met gekregen schatten. 

Je kunt er een hele tijd mee bezig zijn. 

Heerlijk om mee bezig te zijn:

ondergrond vervangen

Odol verpakking opengelegd

schuiven met garenkaartjes en het lieve blauwe doosje

Vanmiddag was ik er klaar mee -

niets meer doen, alles vast plakken!

En toen zag ik het deksel van één van de opbergdozen....

Als het daarin gelegd wordt, krijgt het de rust, 

die bij de eerste versie zo mooi was. 

Zo zie je maar: te veel nadenken is niet altijd goed. 

Je kunt het ook té mooi willen maken. 

Eigenlijk is de allereerste versie het mooiste.