Julia

We zaten samen kerstkaarten te schrijven toen ze er over begon:

onze weddenschap over haar vacht.

Dat ze er, toen in juni, zo anders uitzag.

Zo kaal!

en dat we toen die weddenschap hadden gemaakt:

of ze met Kerst weer haar zou hebben....

Ik dacht, dat dit niet zou lukken en zij was overtuigd van wel.

We kunnen wel zeggen, dat we allebei gewonnen hebben:

ze weer heeft weer een mooie kraag en 

haar lijfje is niet meer zo bloot,

alleen haar bovenvacht is nog niet helemaal volgroeid.

De donkere baan wordt steeds breder en haar staart is nu weer

een pluim geworden.

Na een half jaar kan ik stellen, dat Julia het erg naar haar zin heeft.

Ze heeft een agenda:

's morgens de huishouding opstarten

(de wekker gaat wel, maar zij begint een kwartier eerder al te roepen).

Als het vrouwtje dan naar de badkamer, gaat Julia in de wasbak liggen.

Best moeilijk om haar daar uit te krijgen,

zelfs een straaltje water helpt niet. 

daarna met de baas de tuin inspecteren

(ook als er sneeuw ligt, gaat ze mee)

in de tuin houdt ze alle indringers tegen

zoals: de kauwtjes van het dak en

de buurpoezen.

Ze heeft daarvoor een uitkijkplek onder de varens.

Je ziet haar echt niet zitten!

Daarom worden de vogels niet meer gevoerd,

wel jammer, maar te gevaarlijk.

De ochtend brengt ze door op haar eigen stoel

{welke kat heeft zoiets?)

eigenlijk de "visitestoel"

Als Moma komt en daar gaat zitten,

wordt ze er bijna uitgekeken..

De hele dag door let ze er op, dat er iets te eten in haar bakje

te vinden is. Daar is ze heel duidelijk over.

Ik weeg intussen de brokjes af, want Julia is wél een beetje aangekomen....

's Avonds nog een tijdje in het donker buiten zitten en

daarna in haar mandje bij de bank, waar de baas en de vrouw zitten.

Knus!

Ze krijgt een paar extra brokjes om te vieren, 

dat we het zo fijn hebben met elkaar.