donderdag 29 mei 2025

Uitje - lunch afspraak in Harlingen

 


Mijn man knapt goed op, de ene dag wat meer
energie dan de andere.
Hij merkt nu, dat elke inspanning
vraagt om rust daarna: een gesprek
met bezoekers, iets opruimen in
de bijkeuken/garage/tuinhuisje.
Nog steeds geen oproep voor het
revalidatie traject,
men geeft hem ruim de tijd om op krachten
te komen.

Hij is goed genoeg om een paar uur
alleen te zijn, dus spraken Thea en ik
af in Harlingen: gezellig lunchen en
vooral: bijpraten! 
Na een paar regendagen troffen we het enorm.
Het was donderdag echt Hollands weer - zon, wind en wolken!
In Harlingen is het altijd gezellig, het begon
al bij het Willem Barentszschip: er zaten mannen
in het want! Helemaal vergeten een foto van hen
van te maken, maar je kunt dit weekeinde aan boord komen
om rond te kijken en vragen te stellen
(klik op de link om meer te lezen).

Heerlijke lunch in het prachtige pand van Eetcafé Nooitgedagt
en lekker bijkletsen over onze belevenissen 
van de afgelopen tijd.
We sloten af met een korte winkelsessie en
kochten elk een nieuwe handtas.

Dit is de mijne, ideaal voor zulke dagen.

In de auto nog een korte show en tell sessie:
Thea weer twee schitterende breiwerken
en hier ben ik mee bezig.



Vorig jaar kreeg ik dit geinige
toilettasje van haar. En dat uitbundige oranje
vroeg (schrééuwde zelfs) 
om een kleurige bijdage van mijn kant.

En dan zie je wat rust met je doet, 
zin om weer te beginnen en van alles 
bij elkaar te zoeken.

Hier wordt ik weer blij van!




maandag 19 mei 2025

toch een Affo

 



Het tasje met borduurwerk heeft
de afgelopen tijd steeds naast me op de bank gestaan.
Dit was iets, wat ik wel kon oppakken.


Julia vond het een fijn modelletje: 
een toilettasje met een rits bovenlangs
vouwt prachtig open.
Uitermate geschikt om in te liggen,
past precies!




Nu is er wat rust in de tent gekomen en lukt
het borduren ook weer, ik vind dat het af is.
Nog wel "mezelf" er in gewerkt.
Er zijn nog wel een paar “lege” plekjes,
maar zo blijft het.
Ik ben er in maart aan begonnen:
Allerlei stukjes kant, speciale bandjes zoals het bruine
hierboven en die fluffy witte aan het eind.
Een roze bloem, gekregen van een dierbaar lid van 
de quiltgroep, die helaas overleden is.

Ik had al eerder een zelfde spoel
gevuld, met meer winterse tintjes.
Nu kunnen ze samen in de vitrine.





zondag 11 mei 2025

Oost West - thuis best

 




Vorige week zaterdag mocht ik mijn man ophalen

uit het ziekenhuis.

Geen tussenstop in Sneek, de wond was al goed hersteld.

Best spannend, zomaar van patiënt

naar herstellende zieke.

Een lijst met voorschriften mee,

medicijnen ophalen en

toen in de auto naar huis.

Dat alleen al was heel vermoeiend.


Intussen is er een routine ontstaan

en gaat het al wat beter.

We mogen een rollator lenen 

en de eerste loopjes in en net buiten de tuin

zijn gelukt.

Wel steeds rusten na elke inspanning.


Vanochtend een bezoekje van zoon en schoondochter,

het kost nog best veel energie.


A.s. dinsdag nog een keer naar Leeuwarden

voor een gesprek over de nierfunctie.

Dat wordt ook heel inspannend:

niet alleen de spanning over het gesprek, maar 

ook de rit heen en terug. 



Nog even een boekentip:
Wát een prachtig boek is dit!
Het speelt in de 15e eeuw in China.
Een tijd waarin vrouwen echt niets in te brengen hadden,
geen enkele zeggenschap hadden over zichzelf of 
bezittingen.
Yunxiang mag wel leren van haar vader,
ze krijgt les in geneeskunst van haar grootmoeder,
die ook arts is, over vrouwenkwalen. 
Samen met Meiling, de dochter van een vroedvrouw.
Je leest over de gevolgen van het afbinden van de voeten
van de meisjes uit de hogere klasse,
en zij leert over het vaststellen van kwaaltjes
onder de vrouwen in de huishouding, begeleiden
van zwangerschappen en bevallingen.
(hoe zorg je ervoor dat er een "glibberige" baby
geboren wordt).
Het is een prachtig levensverhaal van een meisje, 
wat zich ontwikkelt tot een kundige arts.

Een echte aanrader!!
















maandag 5 mei 2025

Het tij is gekeerd!

 


En toen ging het vlug:
vorige week maandag het telefoontje
van de IC: "uw man
wordt vanochtend overgeplaatst 
naar de Verpleegafdeling".

Dinsdag weer een telefoontje,
nu van de dialyseafdeling:
de dialyse is gestopt want de de
urinewaarden zijn goed.
Donderdag weer gecheckt, en
vrijdagmiddag belde mijn man zelf
dat hij zaterdagmorgen opgehaald mocht worden.

Ik was net onderweg naar Leeuwarden,
dus konden we het meteen
doorpraten. 
Heel blij en emotioneel: 
na meer als 7 weken meteen naar huis!
Niet meer omhangen in Sneek!

Dan ga je bezig met een hele operatie:
rolstoel, man erin, nog een bedankje
bij de IC, in de auto zien te krijgen,
naar huis rijden (niet zo hard, zei hij!)
's Middags eerst maar een dutje in het eigen bed..

Nu is alles wennen.
Gelukkig wist Julia 's avonds weer dat die 
vreemde man de Baas was!
Kinderen zijn langsgekomen,
maar alles is vermoeiend en emotioneel. 

We gaan gestaag verder...