Zaterdagmorgen is ze gebracht, de kleine Arwen. Ik was heel benieuwd hoe het zou gaan zonder mama en haar broertjes en zusjes. Maar dat viel erg mee, het was wel wennen al aan die nieuwe dingen, maar het gaat heel goed. 's Avonds mee naar boven en haar mandje staat 's avonds naast het bed.
Ze heeft dit weekeinde al veel gedaan: kamer verkennen, nieuwe speeltjes testen, tante Truus ontmoeten (die heel heftig reageerde), plassen op de bak en slapen op de bank.
De ontmoeting met Kobus was voor haar heel onverwacht. Ze was druk bezig de ruimte tussen de keukenkast en de muur op te meten, toen hij binnenstapte door het kattenluik. Hij dook meteen met z'n neus onder haar staart, echte macho, die hij is. Dat viel verkeerd bij het meisje: een enorm geloei. Ik schrok ervan, want ik dacht, dat Kobus het deed. Kobus verschoot ook helemaal en stapte aan de kant. "Sorryyyy, sorryyyy"..., neem me vooral kwalijk".
Dit heeft nog tijd nodig. Ze vindt de grote poezen interessant, maar is terughoudend. Tegen ons maakt ze veel geluidjes, ze houdt van contact. Ze vindt het leuk om met je mee te lopen. Ze kan nu al goed traplopen en ook het kattenluikje weet ze te bedienen. Waar ze nu heel benieuwd naar is, dat is die hele grote buitenren achter het tweede kattenluik....
Voor foto's van het nestje: dusky sound cattery intoetsen bij Google. Je komt dan op de site van cattery l'hibou. Daar vind je ook de foto's van dit nest. Schattig! In 't echt zijn ze nog leuker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten