Vorige week dinsdagmiddag nam ik mijn jaarlijkse
foto van de bloeiende boom.
"Hij is vroeg, dit jaar,"zei het baasje van de hond.
"Meestal bloeit hij midden april, als ons oudste dochtertje
jarig is".
's Avonds kregen we een telefoontje van Zoon:
schoonmoeder is overleden.
Niet onverwacht, maar toch...
Ze was de week ervoor 62 jaar geworden.
In plaats van een werkdag in Sneek, zaten we maandagmorgen al vroeg
in een klein kerkje
voor de uitvaart met aansluiten de begrafenis op het
kerkhof.
"Mooi plekje - naast het pad,
kan ze alles goed in de gaten houden"
zei Schoondochter met betraande ogen.
Dit was de derde bijeenkomst in 10 dagen,
een lieve quiltvriendin verloor plotseling haar man,
de moeder van collega overleed
en nu dit overlijden van een creatieve vrouw.
een beetje veel om te verwerken.
Daarom doe ik even een stapje terug:
nadenken -
beetje lezen -
en borduren -
er gaat niets boven borduren/breien/creatief zijn
om de wereld weer opgewekt tegemoet te treden.
Bovendien was dit werkstukje uit het zicht geraakt,
de sjaal-die-af-moest
lag er boven op..
5 opmerkingen:
Ja, dat is best heftig! En herinnert je misschien ook weer aan andere sterfgevallen in je eigen familie... Het leven kan zomaar afgelopen zijn.. begrijpen doen we het nooit..
Sterkte met de verwerking en gun jezelf een beetje tijd!
Dat is inderdaad heel pittig. Even pas op de plaats is dan wel prettig. Het leven hangt maar aan een heel dun draadje. Gelukkig zijn we ons daar niet iedere minuut van bewust anders kwam er niks meer uit onze handen. Zo'n borduurwerk met herhalende beweging kan dan heel troostend zijn. Heel veel sterkte.
Dat is een heftige tijd om in zo'n korte tijd zo vaak afscheid te moeten nemen van mensen uit je directe omgeving.
Even tot jezelf komen en dit verwerken is het beste dat je nu kunt doen.
Sterkte en neem hier de tijd voor
groetjes, Truus uit Drenthe
Dat is heftig en heel dicht bij. Veel sterkte!
Heel veel sterkte
Een reactie posten