De Stormroos is het vierde boek, wat ik van Corina Bomann lees.
Ook dit boek stelde me niet teleur:
het is romantisch, maar ook spannend.
Na haar scheiding verhuist Annabel met haar dochtertje Leonie van de stad Bremen naar het dorpje Binz,, aan de Baltische kust.
Meteen de eerste dag, als ze nog maar net aangekomen is,
krijgt ze de bevestiging van haar eerste opdracht:
het verzorgen van de reclamecampagne voor Hotel Zeezigt in het nabijgelegen stadjes Sassnitz.
Dat is een veelbelovend begin, ze kan het geld goed gebruiken na haar scheiding.
Vanuit het kantoor van de manager, waarmee ze haar campagne bespreekt,
ziet ze een oude viskotter liggen.
Eenmaal in de haven blijkt de boot te koop te zijn.
Annabel heeft meteen een idee wat ze met het schip zou kunnen doen.
Een varend café met exposities en levende muziek bijvoorbeeld.
Samen met Cristian, een andere gegadigde koopt ze het schip en
laat het op de werf, waar haar adoptief vader werkt, opknappen.
Voor het vertrek, vindt Annabel tussen oude planken
een briefje van een jonge vrouw, die meer dan 30 jaar geleden
met dit schip probeerde te ontsnappen uit de DDR.
Ik ging toen eerst uitzoeken, waar dit verhaal zich afspeelt:
Sassnitz bestaat echt en is een havenstadje aan de Oostzee,
in Noord-Duitsland, waar het vroeger DDR-gebied was.
Het verhaal van een vluchtroute over zee klopt,
er waren echt vluchtelingen, die via de zeeroute probeerden het Westen te bereiken.
Ze werden hierbij geholpen door Duitsers uit het Westen.
Het was heel gevaarlijk, wat ook aan het oude schip te zien is:
de kogelgaten zitten nog in de romp.
Het verhaal kreeg me steeds meer in de greep,
van een leuk, romantisch verhaal veranderde de toon:
naar de nare tijden en de angst, die in de DDR heersten.
Ook de nare dromen, die Annabel heeft, krijgen
een plek: ze hoort eindelijk de waarheid over
de verdwijning van haar moeder, toen ze nog maar een kind was.
Net als de andere boeken van Corina Bomann
is het een verhaal met verschillende lagen.
Heel boeiend en ook leerzaam,
wat weten wij hier van de bange tijden in
dat andere stuk Duitsland?
Meteen de eerste dag, als ze nog maar net aangekomen is,
krijgt ze de bevestiging van haar eerste opdracht:
het verzorgen van de reclamecampagne voor Hotel Zeezigt in het nabijgelegen stadjes Sassnitz.
Dat is een veelbelovend begin, ze kan het geld goed gebruiken na haar scheiding.
Vanuit het kantoor van de manager, waarmee ze haar campagne bespreekt,
ziet ze een oude viskotter liggen.
Eenmaal in de haven blijkt de boot te koop te zijn.
Annabel heeft meteen een idee wat ze met het schip zou kunnen doen.
Een varend café met exposities en levende muziek bijvoorbeeld.
Samen met Cristian, een andere gegadigde koopt ze het schip en
laat het op de werf, waar haar adoptief vader werkt, opknappen.
Voor het vertrek, vindt Annabel tussen oude planken
een briefje van een jonge vrouw, die meer dan 30 jaar geleden
met dit schip probeerde te ontsnappen uit de DDR.
Ik ging toen eerst uitzoeken, waar dit verhaal zich afspeelt:
Sassnitz bestaat echt en is een havenstadje aan de Oostzee,
in Noord-Duitsland, waar het vroeger DDR-gebied was.
Het verhaal van een vluchtroute over zee klopt,
er waren echt vluchtelingen, die via de zeeroute probeerden het Westen te bereiken.
Ze werden hierbij geholpen door Duitsers uit het Westen.
Het was heel gevaarlijk, wat ook aan het oude schip te zien is:
de kogelgaten zitten nog in de romp.
Het verhaal kreeg me steeds meer in de greep,
van een leuk, romantisch verhaal veranderde de toon:
naar de nare tijden en de angst, die in de DDR heersten.
Ook de nare dromen, die Annabel heeft, krijgen
een plek: ze hoort eindelijk de waarheid over
de verdwijning van haar moeder, toen ze nog maar een kind was.
Net als de andere boeken van Corina Bomann
is het een verhaal met verschillende lagen.
Heel boeiend en ook leerzaam,
wat weten wij hier van de bange tijden in
dat andere stuk Duitsland?
4 opmerkingen:
Ik ken de schrijfster niet, maar wat je hier vertelt lijkt me erg boeiend! Dus.. hup naar de bieb ;o) (En dat komt echt niet door dat Hotel Zeezigt, hihi)
Dank weer voor de tip om te lezen . Het lijkt me een boeiend boek.
Heb nu ook de Bijenkoningin in huis om te lezen.
Goed weekend
groetjes, Truus uit Drenthe
Natuurlijk weer eentje voor mijn lijstje.
Nou, dat kan wel eens boek naar mijn zin zijn..
Ik houd wel van die meerdere lagen, dan kom je er later pas achter hoe e.e.a. in elkaar steekt!
Een reactie posten