Ja, hallo, met Kobus - mag ik even mijn hart luchten?
Zie je deze kattenmand klaar staan? Ik dus niet, anders was ik er wel vandoor gegaan. Maar nu greep het vrouwtje mij gistermorgen en ging mij er "even" in zetten.
Nou, dat had ze gedacht, viel dat tegen... pas toen ze mij er achteruit in duwde (ik hield me met mijn voorpoten goed vast aan de rand) en daarna ook nog met haar hand op mijn gezicht duwde, moest ik opgeven.
Je weet dat ik een beveilingingsbedrijfje heb, dus ik laat niet over me heen lopen - en dat heb ik haar luid en duidelijk verteld!
En ja, de bedoeling was goed, want ik ben vorige week ook al op dat adres geweest en toen ben ik goed geholpen aan mijn zere bek... maar nog een keertje erheen en dan op die tafel zitten terwijl mevrouw de dierendokter je bek openwrikt...
Dus, ik ben onder zeer luid protest daar heen vervoerd en de wachtkamer in gedragen. En weet je.. het was maar goed, dat ik in die mand zat!
Er zaten,
ik zal het even opnoemen:
een HELE GROTE herdershond (met baasje aan de riem)
een HELE GROTE. HARIGE witte hond (maatje anderhalve meter lang en één meter hoog) met
vriendinnetje (keffertje met strikje in het haar) - met hun vrouwtje aan de riem,
toen kwam ik (loeiende sirene aan)
toen nog een pup (tiepje Berner Sennenhond) van 9 weken (netjes haar vrouwtje aan de lijn),
en een oudere kruising stabij met draadhaar (met vrouw en haar dochter).
Die pup vond alles enig - weet nog van niks natuurlijk - steeds met dat dikke neusje tegen mijn kooi (hoewel de vrouw mij goed in de hoek had gezet en haar been er voor hield).
Na een hele tijd - ik ben er bij gaan liggen in die mand, zodat ik goed commentaar kon geven - waren we aan de beurt.
Mevrouw de dierenarts heeft me er uit gesleept, want ik was niet van plan aan deze poppenkast mee te doen. Bek open (ze doet het wel voorzichtig, moet ik toegegeven) Hechtingen waren al verdwenen, wondjes van de tanden, die ze getrokken heeft genezen ook goed.
Plekjes op de neus vallen ook 100 % mee...
Daarna mocht ik weer in de mand - nou, ze kon de tafel afnemen, want ik had er zweetvoeten van!
Toen wéér in die auto....
Gelukkig had de baas zo'n heerlijk poezenstickje klaar liggen toen we thuis kwamen, dat maakte het weer goed.
Pas toen de baas en de vrouw aan de koffie zaten (daar was het vrouwtje wel aan toe, zag ik) ben ik even gaan goed maken. Je moet het haar ook maar niet kwalijk nemen, dacht ik. De bedoelingen zijn wel goed en verder is ze altijd goed van verzorgen en de catering is ook prima.
ps. van het vrouwtje
(Mag ik ook even?)
Kobus had vorige week een hele dikke bek - wespensteek? Gebroken kaak? Hij at normaal, maar lag steeds ergens achteraf te liggen... dat ben ik niet van hem gewend. Na het een paar dagen aangekeken te hebben, toch naar de dierenarts. Bleek het een doorgebroken abces bij één van de hoektanden te zijn. Moest blijven en onder- en boventand zijn verwijderd.
De plekjes op de neus zijn echt huidkanker, maar nu genezen ze toch mooi.
Afwachten dus.
5 opmerkingen:
Nou Kobus, je weet gelukkig wel dat vrouwtje het voor je eigen bestwil deed. Mooi dat het zo goed geneest en hopelijk hoef je verlopig niet in die mand!
Groetjes van Gonny
Arme Kobus! Gelukkig dat het goed geneest en smeer je zijn neus ook in met zonnebrandolie??? --dat doet mijn dochter ook bij haar paard.
Zo naar de bieb en kijken of het boek van Erica er nog ligt.
Beterschap Kobus
groetjes,Truus uit Drenthe
Arme Kobus, was het zooooooooo erg? Wij vinden een reisje naar de dierenarts ook zo vreselijk! Wij moeten de bruid over naar de praktijk en als we die zien beginnen we uit volle borst te blaffen. Maar ons vrouwtje verstaat het niet en wij worden dan naar binnen gesleurd. En ze vergist zich nou nooit eens in de brug. Want een brug eerder kom je in de Quilthoeve. Daar schijnt het altijd erg gezellig te zijn op de Bee' s . Maar dan mogen wij niet mee. Het is niet eerlijk! Gelukkig gaat alles nu weer goed met je. Groetjes. Ptolemy en Lizzy van rafels en rozen. WOEF.
Help, de iPad doet het weer. Hij maakt bruid van brug. Ook, het zit ons ook nooit mee. Lizzy en Ptol
Altijd vervelend als er iets met je huisdier is.
Het ergste is altijd de wachtkamer van de dierenarts. Je weet nooit wat je kan verwachten.
Wat een superleuk blog heb je ik ga je volgen.
En grappig we wonen vlak bij elkaar.
Groetjes Marguerite
Een reactie posten