Het tij lijkt te keren

 

Na een gezellige zondagslunch in Harlingen

gaan broer en schoonzus gedag zeggen in het ziekenhuis.

Ze vertrekken vandaag voor een paar maanden 

naar het huis in Ierland en willen graag met de patiënt 

bijpraten.

Later hoor ik van beide kanten dat het

prettig en goed was om elkaar te zien.

Maandagmorgen krijg ik bericht van de IC

dat mijn man overgebracht wordt naar de

Verpleegafdeling. 

Wow!

Dinsdag is er dialyse gepland en tot mijn

schrik komt er een telefoontje.

Gelukkig goed nieuws: korte dyalise,

want de nieren beginnen hun werk weer te doen. 

Even later krijg ik mijn man zelf aan de telefoon.

We zijn er allebei emotioneel van, want

er was gezegd, dat hij misschien zijn hele

verdere leven 3 keer per week moest

dialyseren. 

Nu houden "ze" het in de gaten:

morgen weer urine controle,

kijken hoe het gaat. 

Vanmiddag zat hij met een nette trui en

zonder apparaten om hem heen in de stoel en 

at de aardbeien, die ik had meegenomen. 

Hij vertelde, dat hij nu een paar keer per dag

met een rollator over de afdeling

loopt. Goed oefenen...

Toen ik naar huis ging bracht hij naar de lift!

Vorige week was ik er mee aan:

niet willen eten, zo moe...

Dit geeft hoop voor de komende tijd.