Na een gezellige zondagslunch in Harlingen
gaan broer en schoonzus gedag zeggen in het ziekenhuis.
Ze vertrekken vandaag voor een paar maanden
naar het huis in Ierland en willen graag met de patiënt
bijpraten.
Later hoor ik van beide kanten dat het
prettig en goed was om elkaar te zien.
Maandagmorgen krijg ik bericht van de IC
dat mijn man overgebracht wordt naar de
Verpleegafdeling.
Wow!
Dinsdag is er dialyse gepland en tot mijn
schrik komt er een telefoontje.
Gelukkig goed nieuws: korte dyalise,
want de nieren beginnen hun werk weer te doen.
Even later krijg ik mijn man zelf aan de telefoon.
We zijn er allebei emotioneel van, want
er was gezegd, dat hij misschien zijn hele
verdere leven 3 keer per week moest
dialyseren.
Nu houden "ze" het in de gaten:
morgen weer urine controle,
kijken hoe het gaat.
Vanmiddag zat hij met een nette trui en
zonder apparaten om hem heen in de stoel en
at de aardbeien, die ik had meegenomen.
Hij vertelde, dat hij nu een paar keer per dag
met een rollator over de afdeling
loopt. Goed oefenen...
Toen ik naar huis ging bracht hij naar de lift!
Vorige week was ik er mee aan:
niet willen eten, zo moe...
Dit geeft hoop voor de komende tijd.
