Verjaardagsuitstapje en een affo

 

Vorige week vierde ik mijn verjaardag

met een uitstapje naar een

hobby & handwerkfair

bij De Vertakking in Rypstjerk.

Hoewel Thea vlakbij woont, was ze

er ook nog nooit geweest. Binnen haar 

breigroep waren de meningen wat verdeeld,

dus we gingen zelf kijken hoe leuk het is. 

Natuurlijk, gebak mee, eerst show/tell en

werkoverleg bij Thea thuis. 

Ik kreeg een heel bijzonder cadeautje

een mandje met een boekenbon, dit beeldige garen

- heel dun mét een glittertje

én een doosje met collage materialen.

We besloten dit materiaal te gebruiken 

voor ons januari project en daarvoor 

ook het boekje van Conny te gebruiken. 

(want Thea kocht er ook eentje).

Deze keer geen adventskalender, 

maar een bijzonder boekje en deze collage materialen. 

Na een gezellig koffiemoment en helemaal bijgekletst

gingen we op stap. Het was een stralende

dag en er was een groot weiland om te

parkeren. Dan weet je meteen, dat het wel eens 

heel druk kan worden. 

En leuk dat het was! 

Ten eerste natuurlijk het stralende weer, 

daarna de verrassing van de mooie (herfst)tuin bij de

oude boerderij, een boomgaard en vijverpartij 

met dan alle kraampjes 

onder de bomen...

In het oude gedeelte zit ook nog een wol- en brocante

winkel. We keken onze ogen uit!

Geen materialen gekocht, maar wel wat bijzondere knopen.

Deze mevrouw verkoopt tweedehandse handwerkboeken

en handwerk. Ik vond die grote, metalen knopen prachtig.

De kleine zwarte zijn van glas en mooi bewerkt.

Ook nog een paar knopendozen omgekeerd 

bij een andere kraam. 

We eindigden met een heerlijk broodje op

een bankje, met achter ons een toompje kippen, 

wat door de border

scharrelde. Het was echt genieten.

In hun winkel vond ik koord voor mijn komekoburu

tasje, zodat dit afgelopen weekeinde afgemaakt

kon worden. 

Hoewel ik nog heel veel stikwerk  zou kunnen

toevoegen, is het nu wel naar mijn zin. 

Het was een flinke klus, maar ik ben er heel

tevreden over. Het stikwerk

geeft de stof stevigheid. Wat eerst dunne stof

was is nu een behoorlijk stevig tasje.

Daar kan ik heel wat rijst mee naar een tempel dragen..

maar het wordt een projectbag.

Komebukuro-tas

 

Oorspronkelijk werden dit soort tasjes

gebruikt als tasjes om rijst te offeren

in de Japanse tempels. 

Een mooi project om mee bezig te zijn:

van een voorraad reststofjes naar dit tasje.

Er moest wel een vingerhoed aan te pas komen.

Door al die lagen krijg je een eeltplekje

op je vinger en daar prikte ik toch een

keer doorheen...

De zijkanten zijn aan elkaar gezet en

nu ga ik op zoek naar een koord 

voor de sluiting. 

Geen koord in de voorraden, maar wel

bijpassend band. 

Nu nog verder afwerken: hier en daar nog

wat stiksels,

twee zijkanten afwerken en 

bolletjes maken voor de uiteinden 

van de bandjes.

Het wordt een tasje om mee te nemen 

naar de Quiltgroep of het Creatief Café. 

Het is een flinke klus geweest, 

maar erg leuk om te doen. 

Mijn favoriete ruimte in huis

 

Elizabeth doet op haar blog elke maand

een oproep voor "je favoriete .." 

Tot nu bleef het er bij voor mij, 

maar deze keer doe ik ook mee!

Mijn favoriete ruimte is (met stip) 

mijn werkruimte op zolder.

Het is een heerlijke plek,

vooral omdat we 10 jaar geleden

een dakkapel hebben laten plaatsen.

Het heeft veel extra ruimte en licht opgeleverd.

Er zijn vier werkplekken: eentje voor het raam,

waar ik vaak zit te borduren of een naaiwerkje doe.

Langs de wand is plaats voor snij/knip hoek met

daaronder veel bergruimte en een prikhoek

voor werkstukjes.

Als je binnenkomt staat daar mijn hele 

oude Lundiatafel. De échte werktafel met

in de hoek het oude kastje, wat schoondochter

scoorde bij de kringloop.

Hier kan ik fijn knippen en plakken.

Het is ook de plek om Binnenstebuiten

of BBC NL te kijken...

Lekker veel ruimte, de Lundiakast 

past hier ook precies, daar heeft

mijn computer ook zijn plekje. 

Ik ben nu heel benieuwd wat er door 

de andere deelnemers genoemd word.

Kijk hiervoor op het blog van BusyBessy2

Boekentips

 

De passiebloem van de buren heeft ons

ook dit jaar weer blij gemaakt met 

de ranken vol bloemen.

Elke dag bloeien nieuwe bloemen en 

nu hangen deze vruchten te rijpen.

Iedere morgen vraagt Julia de baas om

een kussen in de stoel te leggen. 

Ze loopt net zo lang voor zijn voeten,

tot hij het doet. 

Tevreden ligt ze daar dan te dutten.

Op de achtergrond mijn trots

van deze zomer: het ananasplantje.

Maar goed: de boeken!

Dit waren weer een paar heerlijke verhalen.

Het geheime strand - Veronica Henry

Dit verhaal speelt in een kuststadje in Noord Cornwall.

Nikkki is er opgegroeid en heeft nu haar droomhuis gevonden.

Ze is weddingplanner en vrijwilliger op de reddingsboot.

Twintig jaar geleden trok er een zware storm over en 

zijn haar vader en zwager omgekomen bij een reddingsactie. 

Sinds die tijd heeft ze ook een groot geheim en juist nu 

ze alles zo mooi op een rijtje heeft, krijgt ze anonieme briefjes. 

Veronica vertelt en beschrijft heel goed en neemt je mee

in het verhaal. Fijn boek, met een mooi einde.

De geheime boomgaard - Sharon Gosling.

Mina en Bette zijn zusjes, maar schelen erg veel in leeftijd. 

Ze hebben weinig contact, mina werkt heel hard op de familie

boerderij. Bette is weggegaan en is nu een succesvolle advocate.

Als hun vader overlijdt, laat hij de boerderij aan hen beiden na.

Mina is bang, dat Mette de boerderij, waar zij met haar zoontje

woon, snel zal willen verkopen.

Maar het loopt anders en dat is een heel mooi verhaal. 

Sharon heeft meer boeken geschreven, die ik allemaal

erg de moeite waard vind. 

De verdwenen kledingmaakster - Sarah Steele

Na het overlijden van haar oma vind Florence

in een kast een koffertje met naaipatronen.

Bij elk patroon ziteen stukje stof, een foto van een jonge vrouw, 

die de jurk aan heeft en een ansichtkaart.

Het koffertje was van haar oudtante Nancy,

Flo naait zelf ook heel graag en werkt

de patronen uit voor zichzelf.  

Ze volgt dan het spoor van haar tante

om de plekken, waar de kleding is

gefotografeerd zelf te zien en zo uit te zoeken

hoe het haar vergaan is. 

Een meeslepend verhaal wat ik bijna

niet weg kon leggen. 

Alle drie boeken zijn wat mij betreft aanraders!

Even wat anders...

 

Vorige week nam ik dit boek mee uit de bieb

en het is echt erg inspirerend.

Het patroon van de komekoburo tas sprak me

meteen aan, en er staat een doos vol

Paapjestoffen...

Dus, even die Kindjes laten liggen en

meteen aan het werk, want het was een

miezerige ochtend.

Eve klikken op de foto, dan zie je, dat het motregent.

Heerlijk, heerlijk!

Twee rechten stroken stof als ondergrond,

beginnen met leggen in het midden van

de bodem en dan ga je die lapjes vastrijgen.

Intussen herinneringen ophalen:

ik kocht die zakjes met restanten Paapjesstof

in de winkel van Liesbeth Noordhuis

in Frederiksoord. 

Ooit een cursus mandala ontwerpen 

en uitwerken tot een quilt bij haar gedaan,

ze schreef een boekje over

vouwpatchwork.

Genoeg materiaal en erg leuk werk om te doen!

Intussen nadenken over de bevestiging

van de beide repen van de CK.

Wát een gepruts om met je naald om die

prikjes heen te steken. 

Dat moet toch gemakkelijker kunnen...

"ergens" moet een gebogen naald wezen.

Dus eerst op zoek en de oogst is prima,

ik ga het vandaag maar eens uitproberen. 

Tja... het is puzzelen

 

De Chinese kindjes zijn vorige week mee geweeest naar Oldeberkoop.

Onder begeleiding van lekker regae muziek

(ze komen tenslotte van Curaçao)

reden we erheen, voor werkoverleg met Thea.

De voor- en nadelen van een rol werden besproken,

wel/niet meer sushi matjes

en ook: hoe vul ik het laatste stuk van de "voering"?

Dat zijn dus deze hexjes geworden, 

ze zitten immers ook op de voorkant.

Maar nu ben ik de beide lagen aan het spelden

en moet ik denken aan het gezicht van schoonzusje

gisteren: wel dik, hoor, hoe ga je dat 

etaleren?

Nog maar even geen extra sushi matjes...

        

Open Stal 2025

Woensdag was het tijd voor een uitstapje.

Thea en ik gingen naar Open Stal , 

de jaarlijkse kunstroute  in Oldeberkoop 

en vooral ook naar Hawar!

Als je Open Stal niet kent, moet je er toch eens 

een keertje langs gaan: door het hele dorp

zijn locaties, waar kunstenaars exposeren.

elk jaar is er een thema, elk zijn zijn er andere

kunstenaars, elk jaar is het heerlijk om 

langs alle mooie plekjes te wandelen

(of te fietsen, want er zijn Witte Fietsen,

voor mensen die de route te lang vinden).

Je geniet intussen van alle mooie tuinen, 

de gezelligheid en al het moois, 

wat je tegenkomt. 

We gingen eerst naar Hawar, daar is in de galerie,

altijd een textielexpositie, nu is het

de Hongaarse Kinga Földi.(klik om haar werk te zien). 

Ik was vooraf heel benieuwd

en ik werd niet teleurgesteld. 

Shantungzijde wordt bewerkt met smalle stiksels,

dat maakt je stof al veel steviger.

Daarna verstevigen met lijm en dan kun je vouwen

tot prachtige drie dimensionale stukken.

Niet voor niets waren een paar kleine werkstukken al verkocht.

Natuurlijk gingen er wat mooie garens mee, van het merk Sajou,

een klos linnen garen voor slow stitching en een pakketje 

Khadipapier.

En voor het experiment ook een strengetje sashikogaren. 

Buiten staat een bijzondere wagentje in de vijver

voor het pand. Het heet "De Draagmoeder" - Olaf Mooij

Over hem vond ik een geweldig item uit 'Het Klokhuis".

Daarna verder langs de route, in allerlei huisjes,

schuurtjes, de kerk en een fabrieksgebouw

tonen kunstenaar hun werk.

Een gebreide "lap" als een soort gordijn.

Dichterbij zie je pas dat het bestaat uit een 

gebreide ondergrond van dun metaalgaren.

Erop honderden verschillende knoopjes

vastgezet.

Scheepje - Lotte van Sloten

The Ancestors - Eveline van Duyl

Ook in het bosgebied vind je kunstwerken

zoals deze trap.

Ik kan de naam van de kunstenaar helaas niet vinden.

Deze twee kleine werken zijn van Majke Lüthi.

In de gang van hetzelfde huisje dit 

bijzondere (veren)boek

Het heet "Deze is voor jou, oma"

Ik denk, dat het allemaal gevonden

en verzamelde veren zijn,

die op textiel "bladzijdes" zijn vastgezet.

Dat sprak me erg aan - weer een manier om een boekje

te maken...

Als laatste keken we nog in het kerkje.

Daar hing die werkstuk van hergebruikt garen,

mooi uitgelicht in een vrij duistere omgeving.

gedraaide koorden.

we vroegen ons af, hoe zwaar het hele

werkstuk wel zou zijn. 

Als afsluiting nog thee gedronken

in de tuin 

achter een restaurantje in het centrum, 

lekker beschut op

deze winderige dag. 

Top dag!

 

En toen dacht ik: "sushi matjes!"

 

Terwijl ik druk bezig ben alles aan elkaar

te zetten (de voorkant is klaar en de tegenvoering

schiet mooi op), denk ik na over 

de dikte van het hele werkstuk.

Het gaat niet zo gemakkelijk oprollen ben ik bang.

Voor de eerste twee pagina's heb ik molton

gebruikt om stevigheid te geven en het borduurwerk

zakt er zo mooi in weg. 

Nu is het niet zo heel handig en dacht ik ineens:

sushi matjes!!

Bij de weekboodschappen zag ik ze liggen,

dus twee meegenomen.

Het lijkt me heel goed mogelijk om de voorkant

in die verbindingslijnen van de matjes

vast te zetten. 

Daarna omkeren en op dezelfde manier 

de achterkant bevestigen.

Ze steken ook nog wat uit,

daar kun je nog iets aan laten bengelen...

De enigste vraag is nu, haal ik er

nog twee matjes bij? 

Of geven deze twee al genoeg steun?

De komende dagen worden spannend,

eerst de achterkant verder bewerken.

Onze trompetbloem bloeit intussen.

Vanwege de lekkage in de garage

moesten de zonnepanelen tijdelijk weg.

Nu kan de trompetbloem vrij doorgroeien

en haar ranken op het dak uitstrekken.

Hier wordt ik blij van!

Ook dit is spannend: de ranken uit 

de buurtuin komen over en door de schutting.

Elke dag een nieuwe bloem en nu

dus ook een vrucht..