Boekentips

Hoewel bij mijn de tuin de merel al zoekt om plukjes mos voor haar nest en de bollen in bloei staan, heb ik nog steeds niet een echt  voorjaarsgevoel. Het zal wel van die koude wind komen, denk ik. Ik heb mijn wantjes nog in de fietstas en een sjaal hangt voor het grijpen.

De oplossing voor deze "tussentijd" is de scoodie - muts/capuchon met een sjaal eraan. Ik kende dit kledingstuk nog niet, maar de voorplaat van het boek Scoodie! maakt het meteen duidelijk. Dat is de oplossing, snel het boek mee naar huis voor verdere research.

Jaaa, dit is wat je nu nodig hebt: lekker warm om je oren en de sjaal maakt het af. Als je een Granny Square kunt haken, dan is een scoodie een mooi tussendoortje. Omdat de patronen in dit boek uitgewerkt zijn voor haaknaalden 5-10 en fijne, dikke garens schiet het lekker op. Een ervaren haakster kan in een weekeinde eentje af hebben. Er staan 20 verschillende modellen in, verdeeld in 3 moeilijkheidsgraden en achterin is een hoofdstuk waarin de steken duidelijk uitgelegd worden. Misschien is het ook een leuk cadeautje voor een creatief pubermeisje? Dit is een boek, waar je komende herfst ook veel aan zult hebben.

Een fijn leesboek voor de komende vrije dagen is

 "Brieven uit het verleden"geschreven door Marcia Willett. 

Ik heb al eerder een boek van haar gelezen, hier kun je daarover lezen. Dus toen ik dit boek vond bij de stapel, net binnen gekomen, nieuwe boeken, zette ik hem meteen op mijn biebpas.

Ik werd niet teleurgesteld; het begint meteen goed - Billa heeft een kaart gekregen van stiefbroer Tristan, die ze vijftig jaar geleden voor het laatst heeft gezien. Ze woont nu samen met haar broer Ed in een verbouwde watermolen, hun vroegere ouderlijke huis. Deze kaart brengt een stroom van onplezierige herinneringen aan deze Tristan opgang. Toen hun moeder, na het overlijden van de vader van Billa en Ed hertrouwde met Andrew werd Tristan hun halfbroer. Hij was een zeer onplezierige jongen, die er plezier in had hen beiden te pesten. De moeder was te verliefd om te zien, hoe de jongen haar manipuleerde, waardoor beide kinderen zich heel erg in steek gelaten voelden. Gelukkig was er Dominic, die vrijwel tegelijkertijd in hun leven kwam, hij was een soort familielid (hij blijkt een zoon uit een affaire van hun vader te zijn). Dominic is de steunpilaar van Billa en Ed gebleven en ook nu wenden zij zich tot hem om het aangezegde bezoek van Tristan het hoofd te kunnen bieden.

Het is een heerlijk feelgood verhaal; beschrijvingen van etentjes in de keuken van de watermolen, de Newfoundlander hond Bear, de hele familie om hen heen.. Steeds laat Tristan iets van zich horen door weer een kaart te sturen, die hen herinnert aan een vervelend voorval in hun leven, waarbij hij betrokken was. Je krijgt het gevoel alsof er een net om die aardige mensen heen dicht getrokken wordt. En je vraagt je af: wat wil hij? Waarom doet hij die nare dingen? Langzaam wordt opgehelderd, wat Andrew en zijn zoon bezighield maar de ontknoping is toch anders dan ik had verwacht.