Zo nu en dan heb je een boek, wat je helemaal meesleept in het verhaal...
heel moeilijk aan de kant te leggen
en, als je het uit hebt, een zucht van teleurstelling
- is het nu écht afgelopen?
Deze eerste hoofdstukken trokken me meteen in het verhaal: Iris is redactrice bij een tuinblad, tuinieren zit haar in het bloed. Ze is door haar vader opgevoed en heeft haar moeder nooit gekend. Het is erg leuk om Amsterdam als locatie voor het verhaal te hebben, de sfeer van de stad wordt goed weergegeven. De boten, die voorbij varen; de grachten met hun mooie huizen; Jonas, een goede vriend,die op een woonboot woont en zwerfkatten opvangt.
Op een dag mag Iris naar Londen om een verslag te maken van de jaarlijkse Chelsea Flower Show. En tot haar verbijstering staat ze ineens tegenover haar evenbeeld. Een meisje met dezelfde kleur ogen, hetzelfde postuur en hetzelfde fijne, steile haar. Even later is het meisje van de aardbodem verdwenen, Iris in grote verwarring achterlatend. Het blijkt haar tweelingzusje Viola te zijn, die bij hun moeder in Londen is opgegroeid.
Het verhaal ontvouwt zich als een bloem: in elk hoofdstuk komt er iets meer aan het licht: er is meer familie, een tuin in Italië die opgeknapt moet worden - het verhaal trekt je steeds verder.
Ik vond het een bijzonder verhaal, wat veel vragen oproept over de beslissingen, die de ouders van Ilse en Julia genomen hebben. Had jij het zo ook gedaan? Echt weer een aanrader!
Van deze schrijfster verscheen eerder "De Bijenkoningin", waar ik ook zo van genoot.
3 opmerkingen:
Dank je wel voor weer een aanrader. De Bijenkoningin was ook zo'n mooi boek wat je niet weg kon leggen.
Zo maar gelijk reserveren bij de bieb,
Gezellig weekend
groetjes, Truus uit Drenthe
Waar is m'n pen! Die gaat natuurlijk direct op mijn lijstje. Dat snap je wel. Er is nog zo'n leuk boek over de Chelsea Flowershow. Waarvan me nu de titel ontschiet. Maar waarin een vrouw met een voor ons bijzondere naam, iets van Altheaof zo een tuin mag ontwerpen. Over tuin gesproken: het zonnetje komt hier door na een druilerige ochtend. Het beloofd een beetje nazomer te worden. Heerlijk! Wij gaan genieten. Fijn weekend. Anny en Lizzy.
Dit schrijf ik dus even op, het lijkt me een verrukkelijk boek,
een boek om bij weg te dromen en te fantaseren.
Alleen al wat je schrijft brengt me in de sfeer van het boek.
Kan me goed voorstellen dat het jammer is als de laatste bladzijde
gelezen is, ben heel benieuwd.
Pfff een tweeling scheiden van elkaar dat is nogal wat.
Bedankt voor de tip.
Fijn weekend,
groet Josephine
Een reactie posten