zondag 29 oktober 2017

Zondag - Stormdag



We werden vannacht al wakker van de wind, die opgestoken was 
en het werd niet anders vandaag.
Wát een wind!
Wel lekker uitgerust met dat extra uurtje,
konden de klokken terug gezet worden.
ActionMan begint de avond van te voren 
al met de technische dingen.
Ik doe op de dag zelf alle 
(gewone) klokken,
die we geërfd hebben.
Bovenaan
hebben we sjieke Tante Louise
met haar vriendelijke tingeltje.

In de gang hangt Tante Zus


een no nonsense dingdong klok,
(zoals ze ook zelf was - recht door zee)
en dan vergeet ik nog bijna de klok uit het ouderhuis van ActionMan in de kamer.

Toen dat allemaal bijgewerkt was
stond de koffie klaar.

We hebben een logé, die het allemaal nog een beetje eng vindt:
stel je even voor Fynn..
toemaar....



Gisteravond lag hij nog op de hutkoffer,
op zolder.
Vanochtend durfde hij, heel voorzichtig,
bij ons beneden te komen. Even gezellig bij de koffie...

Later kwam hij ook rondkijken in mijn werkkamer




Ik heb nog een enorme klos garen staan,
waarschijnlijk dateert hij uit de tijd van de gehaakte valletjes.
Het is Egyptische katoen, volgens het etiket aan de binnenkant.

Al maanden sluip ik erlangs - wat doe je met die enorme hoeveelheid garen?
Vandaag was het echt weer om er eens mee bezig te gaan.

Ik denk, dat ik een versie van Haakmaaraan ga starten -
gebreide vierkantjes.

Met deze hoeveelheid garen kan ik wel een voetbalveld vullen...
Het patroon is uit een oude Molly Makes
eens kijken of daar iets leuks van te maken is. 

Fynn is intussen weer naar zijn hutkoffer gegaan,
lekker veilig.
Gisternacht kwam hij bij mijn oor zitten spinnen, tot ik er wakker van werd:
zijn schaaltje met brokjes was leeg;
"graag even bijvullen!!"


vrijdag 27 oktober 2017

Alle hens aan dek!




Nog maar een maand geleden was de quiltgroep bij elkaar om te overleggen wat te doen met
de quilterfenis van één van onze leden. Hier kun je daar over lezen. Die dag besloten we, hoe de blokken aan elkaar gezet gingen worden en dat hij daarna doorgepit zou worden.

Nu zijn we weer bij elkaar en kijk toch eens.... hij is al af! We zijn er even stil van, hij is prachtig.
Er is zoveel te zien, en nu is het een echte quilt. Perfect in elkaar gezet, turbo snel gequilt, hij gaat naar de familie. Kinderen en kleinkinderen kunnen er nu van genieten en ook het werk van Beppe waarderen.


Onze turboquiltster heeft uit Canada, waar de helft van haar kinderen naar toe vertrokken zijn, een
constante aanvoer van mooie quiltstoffen. `Daar weet oma wel wat moois van te maken` is de gedachte. En elke keer maakt ze er weer een mooi geheel van. Nu nog even doorpitten.....

Daarna gingen we echt aan het werk .. een zeshoekje, zoals mijn kleine tasje. Om de dames niet
meteen in de zweetdruppels te jagen, had ik een grotere maat uitgezocht. Er is namelijk ook nog een patroon voor een tas met hengsels.


Als een echte schooljuf had ik alles voorbereid,
zodat we allemaal met een zeshoekje op de knie 
aan het werk gingen.
Meteen merk je het verschil in materialen.
Een quiltstofje kan toch snel rafelen,
een ruitjesstofje is misschien toch beter geschikt voor een gordijntje,
misschien eens een Balistof gebruiken...

Eind oordeel  
grote zeshoek is fijn om mee te oefenen,
maar een tas met hengsels is niet
meteen iets om te gaan maken.
Toch liever dat kleine tasje, 

En ik kreeg ook nog een mooi doosje overgereikt
mmm, yum, yum,
wat zal ik daar eens mee doen..



donderdag 19 oktober 2017

Haak maar Aan - het was een topdag!!!


Vanochtend verzamelden de dames van de HaakmaarAangroep zich aan de grote tafel in
de hal van de bibliotheek. Het was weer tijd voor de maandelijkse bijeenkomst.


Eerst koffie en toen kwamen de dekens...
14 in totaal!
Zoveel zijn er nog nooit op één ochtend ingeleverd.
Iedereen kwam er om heen staan,
toen het ene werkstuk na het andere
uit de tassen kwam.



En de verhalen kwamen ook: de onderste deken
heeft een rand van heel vervelend garen
en ook het gepuzzel met de squares had heel wat voeten
in aarde. Gelukkig zag ze nu ook,
hoe leuk hij geworden is. Dat groene randje 
is ook een goede zet.


En deze dan, mevrouw vertelde dat haar gezichtsvermogen
toch wel flink achteruit gaat. Het had haar letterlijk tranen gekost
om de deken netjes in elkaar te zetten.

Ik kon haar alleen maar bedanken en laten zien, dat het toch écht een beeldje is. 




Met grotere squares gaat het wél vlugger...

Als het morgen rustig is, ga ik alle dekens inpakken,
er moeten nog wel een paar extra bananendozen bij gehaald worden ;-))




Een Affo!!



Het is een echt Herfsttasje geworden,
even samen met de pompoen op de foto!

Hier ben ik ook tevreden over:


de verwerking van het stofje, zo naast de rits. 
En dit bijtjes aan de binnenkant van de puntjes?
Daar kan ik dan erg blij van worden:
je zoekt tussen al je lapjes en dan wordt het écht zo lief,
als je hoopte.

Nu de binnenkant nog even:


een printje op een lichte achtergrond, dan zie je goed, wat er in zit. 

Nog een paar foto's van het work-in-progress:





Vooral bij de eindstukjes moet je zorgvuldig werken.
Heel tevreden over het resultaat,
misschien komt er nog wel een eentje.
(hoe zou het er uitzien in Kaffe Fassett printjes bijvoorbeeld?)



zondag 15 oktober 2017

Boekentip - De Zeven Zussen


Dit was afgelopen week: lekker bezig met het zeshoekjestasje.
Het koffertje met Mummstofjes er bij.... ik was toe aan
een mooi stofje voor de binnenkant.

Toen kwamen de nieuwe boeken binnen
en nam ik er twee mee.
De eerste boek , Het Klaprozenjaar, pakte me meteen.
Heerlijk verhaal, blogje over geschreven,
vrijdagmiddag kwam er iemand in de bieb, die er heel blij mee was.
Heerlijk, die medewerkster, die een mooi boek voor je bewaart!
(nou ja, mag ook wel: mevrouw is in het voorjaar gevallen,
heup gebroken en nu eindelijk weer in staat om
het hele eind naar de bibliotheek te lopen -
leuk om haar even te verwennen...)

Maar toen: het tweede boek:
ook één van mijn lievelingsschrijfsters
Lucinda Riley.


Heerlijk, een lekkere, dikke pil - 622 pagina's!!
En toen ik begon te lezen, kon ik het niet meer neerleggen.
Vrijdagavond, na het werk begonnen en zaterdagavond laat had ik het uit....

Waar zal ik beginnen?
De zeven zusters zijn allemaal geadopteerd door een rijke
vrijgezel, Pa Salt, zoals ze hem noemen.
 Elk meisje is vernoemd naar één van de
sterren van de Plejaden  
 Ze wonen met hem in een 
huis op een schiereiland in het meer van Genéve.
(denk: privé jet, privé jacht, zulke dingen).

Als Pa Salt overlijdt, krijgen de meisjes (jonge vrouwen al) elk een brief
waarin Pa Salt op een mysterieuze manier verwijst naar
hun afkomst.
Bovendien staat er in zijn privé tuin ineens een armillarium,
je ziet het ook afgebeeld op de voorkant van het boek, tussen 
de woorden Lucinda en Riley.
Op elke band staat een tekst in het Grieks en de coördinaten
van de geboorteplaats van elk van hen.

Na deze introductie volgen we de oudste, Maia naar haar geboorteplaats Rio de Janeiro.
Ja, en dan komt het verhaal echt los:
een oud verwaarloosd familiehuis,
een zieke, oude vrouw,
brieven uit het verleden,
de ontstaansgeschiedenis van het Christusbeeld, 
het heeft allemaal te maken met de familie,
waarin Maia geboren is.




En het allermooiste is:
de is het eerste deel!!
Alle zusjes komen aan bod.
volgende jaar komen de volgende twee delen uit. 
Lucinda vertelt op haar website meer over dit bijzondere project.

ik zie er heel erg naar uit om meer te lezen...


donderdag 12 oktober 2017

Boekentip - Het Klaprozenjaar



Ik heb er weer eentje voor je: een echte boekentip:
Het Klaprozenjaar, geschreven door Corina Bomann.

Dit is het zesde boek, wat ik gelezen heb van Carina. 
Intussen is ze voor mij een echte aanrader geworden.

`De trap leek eindeloos. Naar beneden lopen betekende voor mij één van de grootste krachtsinspanningen van de afgelopen uren. De weg naar boven had me niet zoveel moeite gekost, maar toen had angstige verwachting me vergezeld.`

Dit is wel een begin, wat je het boek in sleept...
Wat is hier aan de hand?

Nicole is in verwachting, haar vriend heeft haar aan de kant gezet.
Dan hoort ze dat de baby een erfelijk hartafwijking heeft.
De arts vraagt om meer gegevens: welk familielid heeft ook hartklachten?
Deze informatie is van belang voor de verdere behandeling.

Nicole gaat naar haar moeder om bij te komen en vraagt haar naar haar vader.
Die is overleden, is haar altijd verteld.
Maar, je begrijpt het wel..., dat is niet het hele verhaal achter haar eigen geboorte.

Moeder Marianne begint te vertellen hoe zij, als uitwisselingsdocente een jaar in Frankrijk
heeft doorgebracht. Het was voor haar heel confronterend, hoe er in het plaatsje
nog vol wraak over de Tweede Wereldoorlog gedacht wordt.

Ik vind het knap, hoe Corina Bomann de gevoelens van beide generaties verwoordt.
Nicole wil graag meer weten over de cultuur van Frankrijk, de taal en de mensen.
Maar de generatie vóór haar staat nog steeds vijandig tegen over elkaar.
De kinderen in haar klas maken het haar heel moeilijk,
en haar eigen vader heeft een oorlogstrauma.
Gaandeweg het verhaal begrijp je ook de titel van het boek:
waarom klaprozen?

Het is een lekker dik boek. Ik  heb het nog nét niet in één ruk uitgelezen
maar dat scheelde niet veel. ;-))

Zorg, dat je deze titel in handen krijgt, als het kan nog voor het weekeinde!

Haar andere titels staan bovenaan mijn blog - klik op "Boekentips"

donderdag 5 oktober 2017

Wat maakt je blij?





Wat maakt me blij?
Dit weekeinde viel mijn blijk op dit postertje uit de Happinezz.
Het hangt in mijn kamer, maar nu viel het weer op.

Ik word blij van het inwerken van de nieuwe Dan Brown


 Er was een actie met een bekende Friese boekhandel, waarbij het boek tegelijk in de
boekhandel én in de bibliotheken verkrijgbaar was - de datum was 3 oktober.
Gelukkig werkte ik die ochtend, de boeken waren door de expeditiemeneer gebracht
en 's middag lag de stapel voor onze klanten klaar.




Voor de zekerheid ook andere titels erbij...
Meteen om twee uur was konden we de eerste klant blij maken!

En dan afgelopen zaterdag:




27 dozen met gehaakte dekens, afkomstig uit Sneek, Wommels, Workum en Bolsward werden opgehaald. Er is weer ruimte in onze opslaghoek.
En ... de volgende uitleendag werden er al weer 4 dozen binnen gebracht uit Wommels.
Die vrouwen verdienen echt een medaille - wat wordt er hard gewerkt!
Zoveel enthousiasme en energie voor dit project.


En mijn eigen plezier?
Het was vandaag weer een stormdag,
heel vervelend, want het was Bolletongersdei 
in Bolsward.
De eerste donderdag in oktober is altijd jaarmarkt, vroeger met een kalverkeuring.
Maar dat is door de strenge regels na de BSE-crisis al jaren niet meer gedaan.
Nu is het vooral een grote markt, die door de hele stad opgesteld staat.



's Avonds is er ook ringrijden om de Gouden Sweep.
Alles is afgelost vanwege de storm en het was maar goed ook.
Wat een rotweer was het vanochtend, pas in de middag klaarde het wat op.

Ik heb me teruggetrokken in mijn kamer en 
daar, met een muziekje erbij (I love Paris in the Springtime - Ella Fitzgerald)
gewerkt aan het zeshoekjestasje.



Netje aan elkaar zetten met de boerenhemdensteek. Dan zit het stevig.