donderdag 28 september 2017

Herfst



Het is herfst in de tuin, de bladeren van de krentenboom
zijn in één week tijd bijna allemaal van de boom.
De planten doen nog wel hun best en
met het zonnetje van de afgelopen dagen
lukt dat ook prima.

Ik kreeg zin om weer eens jam te maken,
ik heb een recept voor paren/walnotenjam,
wat elke keer weer heerlijk is.


Vanochtend maakte ik zes potten,
dat wordt smullen!
Hier vind je het recept voor deze heerlijke herfstjam. 
Sinds dit vorige blogje in 2011 gebruik ik altijd geleisuiker.

Vanmiddag hadden we de eerste bijeenkomst van de quiltgroep.
Een beetje moeilijk,want in het begin van de zomer verloren we
één van onze leden. We zijn al heel lang bij elkaar en dit verlies
is hard aangekomen: last van ischias bleek kanker te zijn.
Het was in een paar maanden achter de rug.

Vandaag bogen we ons over de voorraad stoffen en boeken,
die haar zoon bij één van ons gebracht had:
De Quiltgroep moest er maar over beslissen, had moeder tegen hem gezegd.


Het is heel moeilijk om zo naar de stofjesvoorraad van je medequiltster
te kijken en dan proberen alles zo goed mogelijk te verdelen.
Ik heb al vaker verhalen gehoord over handwerksters/quilters, die 
een voorraad materialen en boeken nalaten.
Wie moet daar een besluit over nemen?
Hoe schift je materialen en boeken?
Doe je het naar de Kringloop of maak je een ander blij?
Laat je dit over aan je familie/kinderen of vraag je een collega handwerkster
om zich er over te buigen? (eventueel met een familielid erbij?)

Dit kwam natuurlijk vanmiddag ook ter sprake,
ons oudste lid is ook ver in de 80.
Het is wel goed om dingen, die je niet meer gebruikt,
zelf al een goede plek te geven.Je kunt in elk geval zelf wel een opruimactie
uitvoeren. Wij hebben bijvoorbeeld de boekenmarkt in de Martinikerk,
dat geld wordt gebruikt voor goede doelen.

Ook het laatste werkstuk, waar we allemaal de voortgang van hebben gezien,
kwam te voorschijn.


Bij een andere groep werden patroontjes opgegeven, waar je een rand van moest maken.
Onze medequiltster genoot ervan, de maat aan te passen, te spiegelen, haar eigen 
draai er aan te geven.
De zoon had gezegd, dat wij de losse blokken maar moesten verdelen.
Maar hier is de groep het niet mee eens:dit moet een mooie quilt voor de familie
worden. 
Er is een beslissing genomen over de tussen stroken en de kleur voor voor de rand.
 Eerst maar in elkaar zetten, dan komt daarna het quiltwerk. Daar is ook al een vrijwilliger voor.
Fijn, om het zo met elkaar in te vullen, 
het is een goede manier om de lege plek in onze groep te verwerken.


Dit liet ik vanmiddag zien:
alle sterretjes en bloemen voor het tasje liggen klaar om aan elkaar
gezet te worden. 
De lange rij in het midden vormen straks de bodem van het tasje,
de vier sterretjes onder- en bovenaan zijn dan de bovenrand van het tasje.
Dat kun je zien bij mijn eigen voorbeeldtasje.

Er liggen nog een pompoen en een voorraadjes appels,
daar ga ik in het weekeinde iets lekker van maken:
pompoensoep?
appelcrumble?

mmmm.....

zondag 24 september 2017

Zondagmorgen



De morgen begon flink mistig, 
heel geschikt voor de zondagse ochtendwandeling.
Ik trof het, dat de zon er toch al snel begon door te komen.
Ik trof een paar opstijgende zwanen en hoorde ze naar de andere waterpartij vliegen.
Het was een schitterend gezicht om ze, 
van heel dichtbij, door de mist te zien vliegen.






    Mijn parapluplant heeft het ook er getroffen met zijn fijne plek voor het raam. Steeds meer nieuwe knoppen, die ook prachtig uitkomen. 

Na de koffie werk ik verder aan mijn zeshoekjesproject. 29 zeshoekjes vouwen tot een sterretje.


Die zijn af, en ook de zes bloemen en de vier ieniemienie vierkantjes.
Zo kon ik lekker met de knoopjes bezig. Elk zeshoekje krijgt zijn eigen knoopje als afwerking.


Alles netjes uitgestald, nu eerst de knoopjes opnaaien,
daarna kan alles in de vorm van het tasje uitgelegd worden.

Intussen is de zon er prachtig bij, de mist is weggetrokken. 
Prettige dag!

donderdag 21 september 2017

Boekentip - De Bloementuin


Zo nu en dan heb je een boek, wat je helemaal meesleept in het verhaal...
 heel moeilijk aan de kant te leggen
en, als je het uit hebt, een zucht van teleurstelling
 - is het nu écht afgelopen?

Dat is het geval met De Bloementuin van Cristina Caboni. In de eerste twee hoofdstukken maak je kennis met een paar hoofdrolspelers: eerst ontmoet je  Bianca,  een klein meisje, die heel geprezen wil worden door haar geleerde vader. Daarna, in hoofdstuk twee, zijn we op een hele koude avond in Amsterdam, waar Iris in het donker een guerillatuintje aanlegt. Ken je die term? Guerilla tuinieren is stiekem, op verwaarloosde plekken in een stad, een tuintje maken door zaadbommen neer te gooien of plantjes neer te zetten.

Deze eerste hoofdstukken trokken me meteen in het verhaal: Iris is redactrice bij een tuinblad, tuinieren zit haar in het bloed. Ze is door haar vader opgevoed en heeft haar moeder nooit gekend. Het is erg leuk om Amsterdam als locatie voor het verhaal te  hebben, de sfeer van de stad wordt goed weergegeven. De boten, die voorbij varen; de grachten met hun mooie huizen; Jonas, een goede vriend,die op een woonboot woont en zwerfkatten opvangt.

Op een dag mag Iris naar Londen om een verslag te maken van de jaarlijkse Chelsea Flower Show. En tot haar verbijstering staat ze ineens tegenover haar evenbeeld. Een meisje met dezelfde kleur ogen, hetzelfde postuur en hetzelfde fijne, steile haar. Even later is het meisje van de aardbodem verdwenen, Iris in grote verwarring achterlatend. Het blijkt haar tweelingzusje Viola te zijn, die bij hun moeder in Londen is opgegroeid.

Het verhaal ontvouwt zich als een bloem: in elk hoofdstuk komt er iets meer aan het licht: er is meer familie, een tuin in Italië die opgeknapt moet worden - het verhaal trekt je steeds verder.

Ik vond het een bijzonder verhaal, wat veel vragen oproept over de beslissingen, die de ouders van Ilse en Julia genomen hebben. Had jij het zo ook gedaan? Echt weer een aanrader!

Van deze schrijfster verscheen eerder "De Bijenkoningin", waar ik ook zo van genoot.


woensdag 13 september 2017

Stormdag



Het was een roerige dag: voorspellingen van Piet P. hadden ons al
voorbereid....herfststorm met in buien windkracht 10, 11 of 12...

Goed,
na alle berichten over orkanen in het Caraïbische gebied,
werden er serieuze voorbereidingen getroffen:
tuinstoelen in de berging, dahlia's opgebonden,
menu vastgesteld (uit voorraden)
en dan maar afwachten ;-))

En in de nacht haalde de wind flink aan,
zelfs de brievenbus klepperde
en dat gebeurt niet vaak.

En wat ga je dan doen?
de koelkast schoonmaken!
Lekker aan het werk met een sopje van soda en 
een Zeeman-doekje.
meteen de inhoud eens goed nakijken..
Vóór de middag stond hij te stralen,
 helemaal schoon en opgeruimd.
Magnetron meteen ook gedaan,
de vloer schoon en de keuken ook even een lapje over de deurtjes.


We kregen later nog wel een paar heldere momenten,
maar het bleef dreigend en de wind is pas vanavond een beetje gaan liggen.
Wat een water! Gelukkig is het Woudagemaal in werking gesteld,
dat geeft me altijd een fijn gevoel:
dat doen ze alleen als het heel nodig is!


Ik heb me aan mijn andere huis gewijd:



Alles is nu vastgezet, ook het huisje zelf - rijgen met linnengaren.
 Staat wel leuk, vind ik zelf.
Nu op maat brengen en fiberfill er achter, dan kan ik aan het doorpitten beginnen.
Het wordt vast een vrolijke hoes...


zaterdag 9 september 2017

Afwisseling houdt het spannend


Vanwege mijn verjaardag mocht ik een mooi boek bestellen.
Het Blauwe Mannetje had de titels niet in voorraad, maar de Duitse Amazon wél.
Snelle levering en via de track service ook te volgen.
Tot mijn grote verbazing komt dit pakket uit Madrid!
Dat is toch onvoorstelbaar...
Via Paris, Brussel en Heerenveen is het binnen drie dagen bij mij bezorgd.



Ik heb Susan Branch nog niet zo lang geleden ontdekt. Ze stuurt
een prachtige nieuwsbrief en heeft al heel wat boeken geschreven
met schattige illustraties. 
Zó blij met mijn verjaardagscadeau!



Onze lijsterbes is nu echt helemaal leeggesnaveld -




Hier zit de hele bende bessenvreters op het dak van de achterburen.
Ik was ietsjes te dichtbij de achterdeur gekomen om hen te fotograferen.



Ik heb ook een paar dagen vrij en dan kriebelt het meteen:
dit huizenpatroon is uit het boek Sweet Home
het is blijven liggen omdat ik niet wist of ik de hele quilt
of maar een paar blokken wil maken.
Nu weet ik het: dit blok wordt een hoes voor het scherm van mijn nieuwe
computer. Het formaat is perfect, alleen nog even afmaken ;-))
en doorpitten en nog wat kleinigheden...


De vogel schiet ook op, nog een paar details en
dan ga ik toch ook maar nadenken over de afwerking.
worden het allemaal speldenkussentjes of zal ik ze toch
aan elkaar zetten tot één grote lap?

als laatste mijn derde werkstuk:
een nieuw tasje, een zusje van het tasje links.

Deze keer in meer aardse tinten. 
Ik houd van afwisseling...

dinsdag 5 september 2017

Toerisme in eigen land


Afgelopen zondag was het de laatste dag van de Wereld Haven Dagen in Rotterdam. Onder leiding van de Captain ging het mannelijke deel van de familie de stad in om de scheepswonderen te aanschouwen.

De beide overgebleven dames zagen hun kans schoon en gingen in moeders UP de Dijk over..
Als de kat van huis is, dansen de muizen op tafel, toch?

Als eerste de afslag naar de parkeerplaats van het Monument. Ik ben er, geloof ik, één keer eerder gestopt. Het Monument heb ik als kind een keertje beklommen, daarna nooit weer. Het was stralend weer, dus nú was het moment om er eens een keertje te stoppen en de zaak eens goed te bekijken. Aan de overkant stond de parkeerplaats vol en ook aan onze kant was het druk. Je hebt daar ook nog een prachtig uitzicht over het water richting Den Helder.

Aan de overkant gekomen, wees moeder de weg: "er is hier links een bos, daar ben ik nog nooit langs gereden". Prima, het roer om en daar reden we langs het Leemansgemaaltje (één van de beide gemalen, die de Wieringermeer drooggelegd hebben) en het Robbenoordbos, dit is echt de kop van Noord-Holland, het puntje van de Wieringermeerpolder. Het is een fijne plek voor recreatie met een jachthaven en veel fiets- en wandelmogelijkheden.


jammer, we hadden onze ATB's  niet mee!



Natuurlijk ging er een potje wijnbessenjam mee terug.


We zijn tot Medemblik gekomen (ook een gezellig, druk stadje).
Op de terugweg nog een andere afslag: 
die van Breezanddijk. Als je daar langsrijdt, zie je aan de rechterkant een haventje
en een rijtje sta-caravans. 




Ik heb me altijd afgevraagd, wat daar nu zo leuk is aan die plek: 
midden op de dijk, het waait er altijd...





Er is een echt kampement! Er staan ongeveer 50 huisjes en sta-caravans.
Het voelde ook heel knus aan, het is er vast heel gezellig omdat je elkaar
allemaal kent.
Breezanddijk was oorspronkelijk, bij de aanleg van de Afsluitdijk, een werkeiland.
Nu wil men er meer mee gaan doen: er staat een proefopstelling van Blue Energy.
Hier doet men onderzoek naar het winnen van energie uit het verschil in zoutconcentratie van zout en zoet water.
Als je daarna, aan het einde van de Afsluitdijk, de afslag Zurich neemt en helemaal rechts houdt,
rijd je langs de binnendijk in de richting van Makkum. 
Halverwege kun je een smal weggetje in en kom je door het dorpje
Cornjum.


Nog meer binnenweggetjes brachten ons in Wons.

Martine runt hier al jaren Pantha Rei (alles stroomt),
waar we al vaker over hadden gehoord.






Je kijkt je ogen uit en wordt echt verwend met een grote kan koffie
en zelfgebakken cake. 

Het was een heerlijke dag...

zondag 3 september 2017

Collector´s item




Ja, dat is dit kleine kerkje toch echt wel...
Het is een zilveren miniatuurtje van de Der Aa kerk in Groningen.
Indertijd uitgedeeld, toen de restauratie van de kerk,
begin jaren ´80 afgelopen was.
Mijn vader had nog een paar over en , na contact met de pr afdeling
van Bijzondere Locaties Groningen,
ben ik afgelopen week langs gegaan.
Ze kunnen beter bij hen staan, dan in een lade liggen..
Ze waren er heel blij mee,
want het was de gewoonte een bruidspaar,
wat in de Der Aa kerk trouwt, eentje te geven.
Ze waren al lang door de voorraad heen
en de mal is ook niet meer beschikbaar.
Nu hebben ze een paar om uit te delen.


Dit is mijn eigen exemplaar in mijn `schattenkastje`.


Het `schattenkastje` is gevuld met herinneringen aan
familieden: meetlatjes en andere handige dingen om
bouwtekeningen te maken.
Rechtsonder een meetlat (dat bruine latje) om de dikte van touw te meten
(schoonvader), zilveren miniatuurtjes van mijn oud-tante.
Een oude bijbel en brilletje van schoonmoeder
Kortom voor een ander niets aan, maar voor mij heel belangrijk.