maandag 30 november 2015

Er op uit!





Als het op een leuk uitje aankomt, zal het niet aan mijn moeder liggen: we trotseerden weer en wind om het jaarlijkse uitstapje naar het tuincentrum in de buurt te maken
Rollator mee, "we drinken wel even een kopje koffie, toch" en daar gaan we naar binnen.

En, het is meteen al leuk:
een skilift met een heel bouwwerk erbij suggereert al dadelijk
een uitstapje de bergen in.
En we worden niet teleurgesteld: 
er wacht een sjiek hotel, bovenaan de berg....

De slee kan bij de ingang geparkeerd worden,
en dan kan het rondkijken beginnen!




mooie doorkijkjes,




allerhande stoere cadeau's....

Via de hunting room



(niet echt, hoor)

langs de Pipowagen


een heerlijk plekje voor de kinderen

eerst maar koffie drinken!





dit is het fijnste hoekje, 
heel geschikt om met een oudere dame
van een kopje koffie te genieten. 
De stoeltjes, gemaakt van leerpatchwork, zitten heerlijk.
Bovendien heb je daar een prima overzicht van al het moois.


Gezellig!


Nee, niet meegenomen, wel heel schattig...

Heel tevreden over het binnenweggetje weer naar huis, wat we meenamen?

Elegante amaryllis(jes), een zachtroze minicyclaam, kerstballetjes
en twee stijlvolle rendierbeeldjes.
Goed gedaan, niet uit de bocht gevlogen qua aankopen.


O ja, dat witte lampje ging ook mee!


zondag 29 november 2015

Boekentip - Op klompen door de Dessa


Heeft jouw vader, oom of opa ook in Indië gezeten? En weet je er niets van omdat hij er nooit over vertelt? Lees dan het boek "Op klompen door de Dessa" van Hylke Speerstra. Eerder las ik al zijn boek "Het wrede Paradijs" over Nederlandse emigranten over de hele wereld. Nu begon ik aan het boek over de ervaringen van Nederlandse militairen in de nadagen van de Nederlandse kolonisatie.

Hylke Speerstra kan heel goed luisteren, niet alleen naar wat er gezegd wordt, maar juist luisteren naar de stiltes die vallen. Hylke laat elke oud-militair zijn eigen verhaal vertellen. Deze, nu heel oude, mannen hebben al die jaren hun belevenissen voor zich gehouden - te erg voor woorden, bang om hun meisje of ouders af te vallen of omdat er nooit naar gevraagd werd.
Dat ze moesten leven met angst- en woedeaanvallen of nachtmerries hadden ze zelf niet verwacht. Er zit een betonnen deksel op de emoties, die ze onderdrukken, zo ervaar je het tijdens het lezen van de indringende verhalen.


Ik lees het in hoofdstukken, omdat ik het niet aan kan het achter elkaar te lezen. Ook mijn vader, zijn broer en de broer van mijn  moeder zijn er geweest. Ik weet, dat mijn oom nog een tijd in Indonesië is achtergebleven, omdat hij "moest opknappen"  - "waarvan dan"?  dacht ik als kind. Hij bracht een herdershond mee, Wanda heette ze - ze hadden samen opgetrokken, dus ging ze mee naar Nederland. Wat hielden we van haar, maar welk verhaal zit er eigenlijk achter? Mijn vader praatte nooit over die tijd maar ging altijd naar de reünie.

Wat er vooral te voorschijn komt is het tijdsbeeld: jonge mannen, die net in hun eigen land een oorlog hadden meegemaakt: ondergedoken gezeten, te werk gesteld, meegesleept door de bezetters, beginnen na de oorlog een eigen leven op te bouwen. Dan valt de oproep voor de militaire dienst op de mat en worden ze naar Indonesië gestuurd. Sommigen gaan als vrijwilligers - ook dit stukje Nederland moet bevrijd worden!

Het Is ontzettend belangrijk, dat de verhalen nu op papier komen. De jongens kwamen terecht in een oorlog, waar zij het vuile werk moesten opknappen voor de regering, die later geen verantwoordelijkheid hiervoor nam.

(Klik ook op de link met de titel in het bericht voor een prachtige recensie van Literair Nederland).


zaterdag 28 november 2015

Boekentip - Een Nieuw Begin In Rose Harbor



Het vierde deel in de serie over de B&B van Jo Marie -Rose Harbor. We hebben in de vorige delen al kennis gemaakt met verschillende van haar gasten, maar zijn ook al veel te weten gekomen over Jo Marie. Het verlies van haar man Paul, die verongelukte in Afganistan, is de reden waarom ze is verhuisd en deze B&B begonnen is. Ze heeft een hond genomen en een klusjesman, Mark, helpt haar met onderhoud en de verfraaiing van het oude huis.

In dit deel komt de verhouding tussen Jo Marie en Mark onder druk te staan. Ze groeien langzaam naar elkaar toe, maar net als het wat lijkt te worden tussen die twee, kondigt Mark aan, dat hij weg gaat. Jo Marie krijgt geen uitleg over het vertrek en heeft het er heel moeilijk mee. Gelukkig wordt ze afgeleid door twee nieuwe gasten, met hun eigen problemen: Coco en Katie. Ze komen terug naar Cedar Cove voor de reünie van hun oude school en willen oude fouten herstellen en wonden helen.

Dit is echt een boek om aan Sinterklaas (of misschien de Kerstman) te vragen - heerlijk leesvoer en het eindigt met een super cliffhanger! Heb je de drie voorgaande delen, die geschreven zijn door Debbie Macomber, al gelezen?

Niet?

Snel doen en deze er achteraan lezen...

Gelukkig is het verhaal nog niet afgelopen, er komt in elk geval nog één deel, voor zover ik het kan inschatten.

Hier schreef ik over deel 2 en hier over deel 3.


vrijdag 27 november 2015

Nog één werkstuk van een groepslid..


 

Helemaal vergeten mijn eigen werkstuk te laten zien...

Hier en hier kun je lezen, hoe ik er mee bezig was, 
ik moet bekennen, dat het sinds vorig jaar helemaal stil gelegen heeft.
Maar een stok achter de deur (= quiltgroep komt weer bij elkaar)
helpt altijd uitstekend!
Dankzij zorgvuldig speldwerk zitten de blokken netjes in hun randen en
het lapje voor de hoekstukjes viel op de grond voor mijn voeten.
Als dat geen "toevalligheid" is...

Nu nog wat zorgvuldig knipwerk, zodat de hartjes er mooi in zitten
en dan kan het een loper worden.

donderdag 26 november 2015

Quiltgroep


Vanmiddag hadden we een zeer geanimeerde bijeenkomst van de Quiltgroep -
 "Ik hoorde jullie buiten al lachen, er komt vast storm" zei de echtgenoot, 
die van arren moede een eind was gaan fietsen, 
toen hij eind van de middag thuis kwam. 

Hij had gelijk, we waren ook heel druk, 
maar dat kwam echt van de lapjes ;-))

Er waren een paar probleemgevallen,
waar de groep naar moest kijken;

de Randenrol (zie bovenste foto)
welke stof is het mooiste om er tussen te zetten?


de lichte?


of misschien toch de donkere?


nog even de randen van de collega erbij....
misschien dit bruine lap gebruiken voor een rand?


dit is een opdracht, die met een andere groep gedaan wordt:
"uit je comfortzône stappen (kleurgebruik gaat het over)"
Deze kleuren zijn erg ver uit die zône,
dus er is dringend advies nodig.
Na uitgebreid overleg komen we tot dit stapeltje,
andere lapjes zijn resoluut door de groep weggestemd,
deze "moet" ze gaan gebruiken!


Dan het zusje - een tasje vol met de mooiste zijdestofjes,
ook hier discussiëren we net zo lang, tot alle
"verkeerde" lapjes in een andere tas gedaan zijn.



Heerlijk, zo'n meidenmiddag met de Quiltvrouwen!


Oja, nog even een foto van mijn nieuwe breiwerkje:
het begin van een polswarmer uit het boek(je)
Warme Handen,
waarin ook de mooiste patronen voor Estlandse wanten staan.
Ik ben nu eerst heel trots op het blauwe vlechtje....

zondag 22 november 2015

Zondagmorgen - derde boekje afmaken


Heerlijk, zo'n rustige zondagmorgen - de kist is ingericht, het schriftjesdoosje heeft z'n plekje gekregen met een paar bloemenwerkstukjes om het af te maken.

Even dichterbij? 
Prima, kijk maar even goed:





De boeketjes en de vazen zijn opgebouwd uit details van quiltstoffen. Met een onderlaag van vilt kun je dan machinaal- en handborduurwerk toevoegen. En kraaltjes, pailletten natuurlijk...

Tevreden ga ik met het derde boekje van Arne & Carlos verder. De voorkant van dit boekje is beplakt met inpakpapier en ik heb bedacht, dat er heel goed iets met restjes uit mijn bak met lapjes zijde op kan.

Dus.... alles uitleggen op de grond


Ooit kreeg ik van een stalencollectie van de plaatselijke meubelzaak -
zijde en velours... geweldige kleuren!
Super blij was ik er mee! Al veel mee gedaan, maar de voorraad lijkt nooit op te raken.


Zie, hier liggen de kandidaten bij elkaar



Beetje puzzelen...


Zo is het geworden, 
het vierkantje kon ik zo uit een staaltje knippen





Ook de achterkant is aan gedacht.
Nu nog vullen..


Nu eens iets leuks bedenken voor dit kleurrijke vrouwtje.

vrijdag 20 november 2015

De oude timmerkist


Deze week haalden wij de timmerkist van mijn vader op. 
In elk huis heeft hij een werkplek gehad, met  de werkbank tegen de muur en de kist er naast.
Al het gereedschap is er uit en nu komt hij bij mij in het atelier.
Deze kist heeft is gemaakt toen hij op de Ambachtschool zat.
Die had je nodig als timmerman, al je gereedschap veilig opgeborgen
en altijd voor het grijpen.


Handige lades, die verschuifbaar zijn,
zodat je de grotere dingen onderin kunt leggen.
Zijn beide passers en de wetsteen voor het slijpwerk
heb ik gehouden.



Op het deksel zitten op maat gemaakte houders voor de zagen.




Toen we het gevaarte naar de zolder droegen, zei ActionMan:
"Vroeger hadden de koelies dit op de schouder!"
En dat was een waar woord! 
Deze kist is meerdere keren uit het ruim van een schip gekomen
en dat was nog in de tijd, dat er geen hijskranen voor gebruikt werden.


Zoiets wordt het, denk ik.

maandag 16 november 2015

Een shopping tripje


Vrijdagavond en zaterdagmorgen zoemde het van de nare berichten over de aanslagen in Parijs. Om even de zinnen te verzetten, besloten we naar Groningen te gaan. De "nieuwe" auto heeft allerlei technische snufjes en die moet je toch onder de knie krijgen, nietwaar? ;-)) Dan kun je het nuttige met het aangename verenigen!

Dussss, op tijd naar "Stad", zoals Groningen door de inwoners genoemd wordt, en dan lekker de markt op. Altijd gezellig, altijd goed voor lekkere dingen....
Op de foto staat het statige pand op de hoek van de Vismarkt en de straat naar de parkeergarage. Zo vaak langs gelopen, nooit aan toegekomen eens binnen te kijken.

Nu wel!




En er was veel leuks... die bordjes met teksten,
deze ging mee naar huis..


mooie kleden in allerlei maten, 
niet dat bontje, 
maar die twee eronder,
leuk voor het atelier!


Die enorme vogelkooi strak me ook erg aan, 
maar helaas, 
geen plek voor



Allerlei oude kasten, kisten, trolleys,
de bok en het paard uit de gymnastiekzaal zelfs....


Maar deze versierde entree naar de voorkamer vond ik het mooiste, 
en bij het naar buiten gaan
zag ik deze oude kastjes hangen

zoiets in onze eigen gang...


nog even niet aan ActionMan vertellen,
 daar wil ik er eentje van...

Gezellig koffie gedronken en een paar kleinigheden
meegenomen voor thuis.
In de auto viel het nieuws weer naar binnen:
nog meer doden, zoveel gewonden...