donderdag 31 december 2015

2015 -2016



Het was een jaar met ups en downs:
wennen aan de lege plek, waar mijn vader
had moeten zitten,
alle emoties rond en na de crematie,

maar ook
naar Ierland om zijn as uit te strooien
- de gezelligheid van het huisje
van broer en schoonzusje
maakt het geheel dragelijk.

mijn creatieve uitstapje naar Castricum
om de workshop onder leiding
van Lesley Riley te doen

Kobus, de jeweetwelkater, die er ook niet meer is..



allemaal dingen, die toch bij het leven horen.
Al met al een positief gevoel over 2015,


nu op naar 


Lekker creatief bezig zijn, klanten helpen in de bieb - ook
plezier maken met collega's,
mooie boeken lezen...
Het gewone leven, niet bijzonders als je er zo naar kijkt,
maar dat is toch heerlijk?



Dankjewel voor het lezen en reageren op mijn blog,
volgend jaar ben ik er weer!

maandag 28 december 2015

Rustige Kerst, breien en een boekentip


Tijdens de Kerstdagen raakt ik ook een beetje in de lappenmand, niet serieus maar wel "effe RUSTIG" dussss..... lezen, breien, dutje, plaatjes kijken in mooie bladen/boeken, gezellig eten bij de oude dame in de flat - je ziet het plaatje wel zo'n beetje, denk ik.

Resultaat:

*een stuk opgeknapt
*bestelling polswarmertjes voor de-oude-dame = afgemaakt, zie foto.

wat opvalt is het verschil in bruin/wit streepjes in beide mofjes. Al kletsend, hield ik bij het eerste mofje (links) de witte draad de ene keer over mijn linkerwijsvinger en een dag later was het de bruine draad over die vinger. Je ziet duidelijk het kleurverschil... leermoment!
Het twijnend breien is enig om te doen, ik krijg het al wat beter in de vingers.


Twee keer hetzelfde patroon, ander garen, andere uitstraling, allebei heerlijk warm!

*genoten van mooi boek




Als nu praat over inbreien, dan heb je hier een superboek!

Oland is een eiland voor de Zweedse kust, waar de Zweden graag hun zomervakantie doorbrengen.
Er komt ook prachtige wol vandaan, die geïmporteerd word door Marja de Haan, voor haar winkel Trollenwol. Zij is zo onder de indruk van de kwaliteit van de wol, die geleverd wordt door Ullcentrum, dat ze patronen ontwikkeld heeft voor omslagdoeken, vesten, wanten en sjaals.
Je kunt de wol los bij haar kopen, maar van sommige patronen ook pakketten bestellen.
Het is heerlijk om lekker te dromen over je volgende werkstuk, terwijl je door dit boek bladert.



donderdag 24 december 2015

Kerstdagen


Alle medewerksters van ons team kregen een kleine attentie met bijgesloten een schattig zakje.

Het vogeltje hipte snel dichterbij:
 "Wat zit daar nu in? 
Mag ik even kijken?"

Natuurlijk..
Ik ben zelf ook nieuwsgierig:
het is echte LEESthee.....

Er zit een kaartje met uitleg bij -
ontwikkeld door Elseline Knuttel

Toen zij fantaseerde over haar ideale leesomgeving
(rustige plek op de bank, extra kussentje,
een kaars) en ... heerlijk geurende thee.

Samen met Simon Lévelt in Dordrecht
is deze blend samengesteld:
biologische thee met bergamot, vleugje sinaasappel, 
en goudsbloemblaadjes 
(want het oog wil ook wat).
Je vindt het in de webwinkel.

Vanavond ga ik er van genieten,
ik wens iedereen, die mijn blog leest 
Fijne Kerstdagen!







vrijdag 18 december 2015

Feestelijk moment



Even een feestelijk moment vandaag - ook wij waren een winterbruidspaar ....
En toen zag het er wel heel anders uit!
Sneeuw, ijs op de vijver in het dorp, waar mijn ouders toen woonden,
en rijp op de bomen.
Was ik blij met mijn mooie paarse jas!
Op laarzen naar buiten voor de foto's,
Vandaag doen we het met iets lekkers 
en een mooi stukje,
nu zie ik pas, dat Action Man het brilletje erin gelegd heeft...
De Wedgewood schaaltjes zijn een, zeer gewaardeerd, trouwcadeau
van de ouders van mijn voorgaande vriendje.

Wat een herinneringen in een paar foto's..


donderdag 17 december 2015

Beetje stille week....


Vorig jaar, op deze datum, was het de crematiedag van mijn vader. 

Deze hele week stond toch in het teken van het hele gebeuren rond zijn overlijden 
en de organisatie van de crematie.
Ook een week, waarin ik het afgelopen jaar heb overdacht:
was het goed wat we gedaan hebben?
zou hij er van opgekeken hebben, wat we over hem gezegd hebben?
ik zou nog wel een gesprek met hem willen hebben

was ik een goede dochter?
was hij tevreden over zijn leven?
had hij dingen anders willen doen?

Zijn overlijden heeft voor mij ook dingen op gang gezet
- dit is het jaar van het ont "moeten" geworden.
We hebben in de bieb een kaartje hangen met de tekst,
die je hierboven ziet.

"Good enough is the new perfect"

ook eens niets doen,
zitten en nadenken
wandelen
de poes op schoot hebben en lezen

moeilijk hoor!
"It's an ongoing process" zullen we maar zeggen.....

;


Er waren ook leuke dingen:
Omrop Fryslân kwam in onze bibliotheek opnames maken
van de inburgering van een Syrisch gezin.
De mevrouw van Vluchtelingenwerk is zelf enthousiast lid van de bibliotheek
en vond dit een plek, waar ze mee kennis moesten maken:
kinderen zijn immers gratis lid en daar kun je als ouders
ook van meegenieten, samen boekjes uitzoeken om de taal te leren.
Bovendien hebben wij gratis internet - je mag zomaar binnen lopen en
er gebruik van maken.
Toen ik haar hoorde vertellen, kreeg ik zelf zin om lid te worden! ;-))

Gelukkig was het rustig en konden ze alle tijd nemen voor uitleg en opnames,
het oudste kind werd ingeschreven en heeft een paar boeken meegenomen.
Kind was helemaal blij ermee.
Daarna vertrok de ploeg naar de overkant: daar staat nu namelijk de oliebollenkraam!
en dat hoort ook bij inburgering....

De volgende dag een gezellige Kerstborrel met collega's
-lekker bijpraten en pret maken, heerlijk!

en ook de voorbereiding 
voor "Haak maar aan" het provinciale haakproject in het kader van 
Leeuwarden, culturele hoofdstad 2018, is gestart.
De bedoeling is, dat er in verschillende bibliotheken in onze omgeving haakcafé's
georganiseerd worden. Je kunt alleen of met een groepje werken, gezellig bij elkaar zijn,
contacten leggen en intussen meedoen aan dit leuke initiatief.

zondag 13 december 2015

Kerstperiode (en wantjes)



Bolsward heeft een heel mooi oud centrum met sfeervolle straatjes en verbindingsteegjes.
Sinds een paar jaar wordt hier de Mooiste Kerstmarkt georganiseeerd: bewoners openen 
hun huizen, schuurtjes en rustieke garage's om allerlei spulletjes te verkopen.
Ook de bibliotheek sluit aan bij de markt, we zitten aan het grachtje, waar de route begint.

Dus, vrijdagmiddag ging de deur open, stonden de lantaarns buiten en hing de Kerstman te stralen.
We troffen een heerlijke avond, waardoor de avond heel sfeervol verliep.
De beide muziekstudentes zorgden voor nog meer sfeer met hun dwarsfluiten!

Mijn wantjes zijn ook af:


Best wel trots op ook!
Ze zijn gebreid naar een patroon uit het boek(je) 


Ik gebruikte IJlandse wol van het merk Lopi Einband, verkrijgbaar in 46 kleuren.
Ik moet eerlijk bekend, dat het wél prikt, ook na een badje Eucalan!
Ik ga geen trui breien van dit garen, maar voor de polswarmers is het prachtig materiaal.



zondag 6 december 2015

Dank u, Sinterklaasje


Kijk eens, wat ik kreeg van de Sint: een kleurboek 
De Verborgen Oceaan 
met prachtige platen
(met een superdoos kleurpotloden).
En weet je, wat helemaal fijn is,

er zat een zakje TIJD bij....;-))
dus, vanmorgen meteen even proberen


en het lukt!
Wat ik nog meer doe?
breien 
polswarmertjes uit dit boek
Warmen Handen - Carla Meijsen en Hilly van der Sluis



De eerste is af en de twee schiet ook al op.
Je leert in zo'n klein werkstukje verschillende technieken,
speciale manieren van opzetten, gevlochten randjes inbreien,
erg leuk om te doen.
Toch was er één randje, wat me hoofdbrekens koste: 


Omdat mijn IJslandse wol begon te pluizen kwam de katoen te voorschijn
en daar häd ik het prachtige steekje waar ik naar op zoek was..

donderdag 3 december 2015

BHV oefening in de bieb


Vorige week was het weer zover: de jaarlijkse herhalingscursus 
voor alle BedrijfsHulpVerleners.
Koffie en thee stonden klaar, we bogen ons deze keer vooral over
de ontruimingsprocedures.
Voorgaande jaren zaten we altijd in de bibliotheek 
van Workum, klein en overzichtelijk.

Nu gingen we eerst in drie groepen het hele pand door:
een ware ontdekkingsreis voor sommige collega's.
De bibliotheek zelf zit sinds twee jaar op de begane grond,
boven wordt één ruimte verhuurd aan SeniorWeb,
en is er opslagruimte van alle nieuwe boeken voor 
de Bibliotheken op School.
Op de bovenste etage zit het kantoor van onze directie.



De instructeur liet ons na afloop van elke werkvloer een plattegrond tekenen,
niet zo eenvoudig - het is een oud fabriekspand met veel
kleinere ruimtes.
Overal nooduitgang, brandblussers/brandmelders aangeven,
zo kregen we een duidelijk beeld van de voorzieningen.

Eén van de oefeningen was met een speciale bril op naar de personeelsingang zien te komen.
Dat was een moeilijke: als je in een ruimte bent, die vol rook staat zie je niets 
(die bril met matglas) en moet je heel laag blijven.
Als je niets ziet, ben je gedesoriënteerd en heb je 
geen benul van je omgeving.
Gelukkig vond ik een collega en hand in hand, al pratend: "ik heb hier rechts een muur"
"ik voel links de balie, dan moeten we rechtdoor zien te komen" zochten we onze weg.
We botsten tegen een boekentafel, en daarna tegen een kast, waardoor
we wisten dat we in de buurt van de deur waren. 

Je krijgt het er heel benauwd van, hopelijk krijgen we er nooit mee te maken!




 als laatste nog reanimeren - dat oefenen we elk jaar.
Maar deze medewerker, die we "bewusteloos" in de lift aantroffen,
bleek een hangertje om te hebben, met daarop:
"Ik verbied iedere vorm van reanimatie". 
Oeps, dat was wel even heftig!
We waren er helemaal klaar voor en dan mag het niet -
tijd voor een goed gesprek met de instructeur!

Het was een hele nuttige ochtend, die ook een aantal aandachtspunten
opleverde: gebruik van aanwezigheidsbordjes, plek van de EHBO-doos
om er maar een paar te noemen.

Deze week troffen we ineens een verdacht pakketje aan...

Oei,  geheimzinnige pakjes hebben we nog niet geoefend,
maar, met alle nare dingen van de laatste tijd in Parijs
besloten collega en ik dit zeer voorzichtig te benaderen:



aanwezigen sommeren uit de buurt te gaan
(er was maar één klant),

omtrekkende beweging:
ligt er iemand, die gereanimeerd moet worden?
dat hadden we zo kunnen doen

(nee, niemand in de buurt)

tikt het?
(nee)
hangen er snoeren aan?
(nee)

wat zou het zijn?
"goed observeren" is ons geleerd

Helder moment:
Is het misschien een paraplu?
(het stormde en stortregende ook nog)

voorzichtig met één vinger prikken...
(nee)

weer een helder moment:"

"Weet je wat het is?
Het is een opvouwbare keu!!!"

opgelucht pakken we het van de uitleenapparatuur 
en leggen het achter de balie.

Een uur later gaat de telefoon:
Of de keu van meneer misschien nog in de bieb ligt?

Vraagstuk opgelost!






maandag 30 november 2015

Er op uit!





Als het op een leuk uitje aankomt, zal het niet aan mijn moeder liggen: we trotseerden weer en wind om het jaarlijkse uitstapje naar het tuincentrum in de buurt te maken
Rollator mee, "we drinken wel even een kopje koffie, toch" en daar gaan we naar binnen.

En, het is meteen al leuk:
een skilift met een heel bouwwerk erbij suggereert al dadelijk
een uitstapje de bergen in.
En we worden niet teleurgesteld: 
er wacht een sjiek hotel, bovenaan de berg....

De slee kan bij de ingang geparkeerd worden,
en dan kan het rondkijken beginnen!




mooie doorkijkjes,




allerhande stoere cadeau's....

Via de hunting room



(niet echt, hoor)

langs de Pipowagen


een heerlijk plekje voor de kinderen

eerst maar koffie drinken!





dit is het fijnste hoekje, 
heel geschikt om met een oudere dame
van een kopje koffie te genieten. 
De stoeltjes, gemaakt van leerpatchwork, zitten heerlijk.
Bovendien heb je daar een prima overzicht van al het moois.


Gezellig!


Nee, niet meegenomen, wel heel schattig...

Heel tevreden over het binnenweggetje weer naar huis, wat we meenamen?

Elegante amaryllis(jes), een zachtroze minicyclaam, kerstballetjes
en twee stijlvolle rendierbeeldjes.
Goed gedaan, niet uit de bocht gevlogen qua aankopen.


O ja, dat witte lampje ging ook mee!


zondag 29 november 2015

Boekentip - Op klompen door de Dessa


Heeft jouw vader, oom of opa ook in Indië gezeten? En weet je er niets van omdat hij er nooit over vertelt? Lees dan het boek "Op klompen door de Dessa" van Hylke Speerstra. Eerder las ik al zijn boek "Het wrede Paradijs" over Nederlandse emigranten over de hele wereld. Nu begon ik aan het boek over de ervaringen van Nederlandse militairen in de nadagen van de Nederlandse kolonisatie.

Hylke Speerstra kan heel goed luisteren, niet alleen naar wat er gezegd wordt, maar juist luisteren naar de stiltes die vallen. Hylke laat elke oud-militair zijn eigen verhaal vertellen. Deze, nu heel oude, mannen hebben al die jaren hun belevenissen voor zich gehouden - te erg voor woorden, bang om hun meisje of ouders af te vallen of omdat er nooit naar gevraagd werd.
Dat ze moesten leven met angst- en woedeaanvallen of nachtmerries hadden ze zelf niet verwacht. Er zit een betonnen deksel op de emoties, die ze onderdrukken, zo ervaar je het tijdens het lezen van de indringende verhalen.


Ik lees het in hoofdstukken, omdat ik het niet aan kan het achter elkaar te lezen. Ook mijn vader, zijn broer en de broer van mijn  moeder zijn er geweest. Ik weet, dat mijn oom nog een tijd in Indonesië is achtergebleven, omdat hij "moest opknappen"  - "waarvan dan"?  dacht ik als kind. Hij bracht een herdershond mee, Wanda heette ze - ze hadden samen opgetrokken, dus ging ze mee naar Nederland. Wat hielden we van haar, maar welk verhaal zit er eigenlijk achter? Mijn vader praatte nooit over die tijd maar ging altijd naar de reünie.

Wat er vooral te voorschijn komt is het tijdsbeeld: jonge mannen, die net in hun eigen land een oorlog hadden meegemaakt: ondergedoken gezeten, te werk gesteld, meegesleept door de bezetters, beginnen na de oorlog een eigen leven op te bouwen. Dan valt de oproep voor de militaire dienst op de mat en worden ze naar Indonesië gestuurd. Sommigen gaan als vrijwilligers - ook dit stukje Nederland moet bevrijd worden!

Het Is ontzettend belangrijk, dat de verhalen nu op papier komen. De jongens kwamen terecht in een oorlog, waar zij het vuile werk moesten opknappen voor de regering, die later geen verantwoordelijkheid hiervoor nam.

(Klik ook op de link met de titel in het bericht voor een prachtige recensie van Literair Nederland).


zaterdag 28 november 2015

Boekentip - Een Nieuw Begin In Rose Harbor



Het vierde deel in de serie over de B&B van Jo Marie -Rose Harbor. We hebben in de vorige delen al kennis gemaakt met verschillende van haar gasten, maar zijn ook al veel te weten gekomen over Jo Marie. Het verlies van haar man Paul, die verongelukte in Afganistan, is de reden waarom ze is verhuisd en deze B&B begonnen is. Ze heeft een hond genomen en een klusjesman, Mark, helpt haar met onderhoud en de verfraaiing van het oude huis.

In dit deel komt de verhouding tussen Jo Marie en Mark onder druk te staan. Ze groeien langzaam naar elkaar toe, maar net als het wat lijkt te worden tussen die twee, kondigt Mark aan, dat hij weg gaat. Jo Marie krijgt geen uitleg over het vertrek en heeft het er heel moeilijk mee. Gelukkig wordt ze afgeleid door twee nieuwe gasten, met hun eigen problemen: Coco en Katie. Ze komen terug naar Cedar Cove voor de reünie van hun oude school en willen oude fouten herstellen en wonden helen.

Dit is echt een boek om aan Sinterklaas (of misschien de Kerstman) te vragen - heerlijk leesvoer en het eindigt met een super cliffhanger! Heb je de drie voorgaande delen, die geschreven zijn door Debbie Macomber, al gelezen?

Niet?

Snel doen en deze er achteraan lezen...

Gelukkig is het verhaal nog niet afgelopen, er komt in elk geval nog één deel, voor zover ik het kan inschatten.

Hier schreef ik over deel 2 en hier over deel 3.


vrijdag 27 november 2015

Nog één werkstuk van een groepslid..


 

Helemaal vergeten mijn eigen werkstuk te laten zien...

Hier en hier kun je lezen, hoe ik er mee bezig was, 
ik moet bekennen, dat het sinds vorig jaar helemaal stil gelegen heeft.
Maar een stok achter de deur (= quiltgroep komt weer bij elkaar)
helpt altijd uitstekend!
Dankzij zorgvuldig speldwerk zitten de blokken netjes in hun randen en
het lapje voor de hoekstukjes viel op de grond voor mijn voeten.
Als dat geen "toevalligheid" is...

Nu nog wat zorgvuldig knipwerk, zodat de hartjes er mooi in zitten
en dan kan het een loper worden.

donderdag 26 november 2015

Quiltgroep


Vanmiddag hadden we een zeer geanimeerde bijeenkomst van de Quiltgroep -
 "Ik hoorde jullie buiten al lachen, er komt vast storm" zei de echtgenoot, 
die van arren moede een eind was gaan fietsen, 
toen hij eind van de middag thuis kwam. 

Hij had gelijk, we waren ook heel druk, 
maar dat kwam echt van de lapjes ;-))

Er waren een paar probleemgevallen,
waar de groep naar moest kijken;

de Randenrol (zie bovenste foto)
welke stof is het mooiste om er tussen te zetten?


de lichte?


of misschien toch de donkere?


nog even de randen van de collega erbij....
misschien dit bruine lap gebruiken voor een rand?


dit is een opdracht, die met een andere groep gedaan wordt:
"uit je comfortzône stappen (kleurgebruik gaat het over)"
Deze kleuren zijn erg ver uit die zône,
dus er is dringend advies nodig.
Na uitgebreid overleg komen we tot dit stapeltje,
andere lapjes zijn resoluut door de groep weggestemd,
deze "moet" ze gaan gebruiken!


Dan het zusje - een tasje vol met de mooiste zijdestofjes,
ook hier discussiëren we net zo lang, tot alle
"verkeerde" lapjes in een andere tas gedaan zijn.



Heerlijk, zo'n meidenmiddag met de Quiltvrouwen!


Oja, nog even een foto van mijn nieuwe breiwerkje:
het begin van een polswarmer uit het boek(je)
Warme Handen,
waarin ook de mooiste patronen voor Estlandse wanten staan.
Ik ben nu eerst heel trots op het blauwe vlechtje....