zondag 30 juni 2013

Inspirerende vrouwen - Elin

 
Na het bezoek aan Barbro steken we de weg over en bezoeken het atelier van Elin Westlund. We klimmen de trap op en komen boven in haar lichte werkruimte. Wat een verschil met het vorige huis! Dit is een heerlijke werkruimte met een groot en een klein weefgetouw. De weefsters in de groep beginnen te stralen als ze voorbeelden van haar werk laat zien. Ze speelt met het reliëf, door extra draden en franjes in te werken. 


Ook hier hetzelfde verhaal: opleiding in Stockholm, freelance werk, jezelf promoten en uitdagingen stellen. Het benzinepompje, waar de bus stopt, is nu de plek waar ze haar werk (en van een paar andere kunstenaars) te koop aanbiedt. Nu de grote boerderijen in de omgeving de Werelderfgoedstatus van UNESCO hebben gekregen, hoopt ze op meer bezoekers.

Wat een drive hebben al deze vrouwen, ze doen extra opleidingen, promoten op allerlei manieren hun werk en pakken elke mogelijkheid met beide handen aan. Het zomerseizoen is maar kort - Zweden geniet volop van de zomermaanden - daar moeten ze het van hebben.
En steeds weer sta ik te kijken van de mooie, strakke ontwerpen. Het is echt waar: in Scandinavië weten ze wat DESIGN is.







donderdag 27 juni 2013

Inspirerende vrouwen - Barbro



Bij dit oude benzinepompgebouwtje in het dorpje Alfta stopt de bus voor ons volgende bezoek aan een paar inspirerende dames. Het is de expositieruimte van Elin, de weefster.

Verdelen in twee groepen, anders is de groep te groot! "Heb je de knopen bij je?" (als toegang tot het knopenmuseum moest je tien bijzondere knopen meenemen).

Check - ja, ze zitten in m'n tas... daar gaat ons groepje - eerst op bezoek bij Barbro....


 

Ik kijk mijn ogen uit... zijn we in een oud winkeltje terecht gekomen? Barbro heet ons welkom en we geven meteen de knopen maar, dan is dat geregeld. Ohh, Barbro vindt het enig en bekijkt ze meteen. Ik wijs één van mijn zwarte knopen aan en ze wenkt me mee - trekt een laadje open (van de fotot linksboven) en kijk:



ze heeft er meer van! Dit is haar verzameling en alles wat er nog meer ligt en staat, hoort daar bij. Maar, kom - we krijgen een rondleiding door het huis. Beneden staat er ligt van alles uitgestald:


- wol en een heleboel gebreide handschoenen.



Een paar van de quilts, die ze maakte.

Haar borduurwerk ligt in de achterkamer op tafel:


In het midden staat ze uitleg te geven over haar manier van werken.


"I am a starter", zegt ze - allerlei projecten opstarten en dan zelf weer andere dingen gaan doen. Zoals het documenteren van oude quilts in een tijd, dat niemand in Zweden er naar om keek. Uiteindelijk een boek erover geschreven, het Zweedse Quiltersgilde opgericht - en dan vallen er bij mij allerlei muntjes... in een hoekje zie ik een boek liggen. "Is this the book you wrote?" "Yes, I did".



Jemig, ben ik op bezoek bij degene, die dit prachtige boek (wat ik niet heb in mijn bibliotheek) geschreven heeft en ik heb het niet eens door... Ik ben in de war, vanwege de naam op haar kaartje - dat zal het zijn!

Nu maakt ze prachtige borduurwerken, gebaseerd op een klein gegraveerd patroontje op de knip van een tasje van de klederdracht. Ik heb er geen foto van - het is een engeltje in allerlei formaten en uitvoeringen. Ze maakt elk engeltje anders dan de vorige. Dit is een voorbeeld van haar manier van werken.
Het bezoek maakt veel indruk op me: het huis, dat propvol zit met handwerkmaterialen en verzamelingen, haar werk overal uitgestald - op het bed in een zijkamertje liggen oude quilts en tops, die nog afgemaakt moeten worden. Zij en haar man wonen boven (beneden is er ook echt geen ruimte voor!)



Boven ligt er, naast haar stoel, weer een engeltje in de groei (met op tafel een handige garenstander, die haar man voor haar gemaakt heeft).
Ik ben erg onder de indruk van het bezoek aan het huis van Barbro (Asä): zo kun je dus ook wonen - te midden van je materialen, verzamelingen en herinneringen. Het huis is wel wat erg vol, maar het gaat om de intentie: laat alles in het zicht, zodat je voortdurend geïnspireerd wordt door kleur, vorm en materialen. Als ik later een oud vrouwtje ben, wil ik mijn huis zo hebben, neem ik me voor.

Dan ruilen we met de andere groep en steken de weg over naar het huis van Elin, de weefster.
















woensdag 26 juni 2013

Inspirerende vrouwen - Mia Svalänge


Hier zie je Mia Svalänge, op een foto, die ik op haar site Lycka Form vond. Haar winkel is in het stadje Leksand. Mia is een enthousiaste, jonge vrouw, die uitgebreid vertelt over haar collectie. 


De patronen, die ze gebruikt, zijn afgeleid van onderdelen van de patronen in haar eigen kostuum. Dit kostuum staat op een pop in een hoek van haar winkel.


Bloemen van de omslagdoek komen terug in kleurige wollen vloerkleden, randen van bandjes zie je terug in de mooie, warme kleden voor je knieën of op je bed. Ze worden zelfs toegepast op brievenbussen!

Als we binnenkomen - 23 vrouwen en één man - staat ze in no time te vertellen over haar achtergrond (opleiding in Stockholm, verhuisd naar Leksand), het ontstaan van de collectie en showt ze de dekens in verschillende kleuren. De warm gele kleur is oorspronkelijk de kleur van de rouw, maar komen nu heel sfeervol over.



De wollen kleden worden gemaakt in China, de patronen van bloemen en hartmotieven zijn weer afgeleid van kostuumonderdelen. Op haar site zie je vrolijke gebloemde kleden - ze heeft er zelf eentje aan de wand van haar winkel hangen. Schitterend!

Dit is een kleed met hartpatronen (die je terugvindt op de geborduurde tasjes van de kostuums) ligt in de hal van ons hotel. Ik kan me geen mooiere plek bedenken.


dinsdag 25 juni 2013

Inspirerende vrouwen - Filtmakeriet


In Kilafors  bezoeken we de Filtmakeriet, waar Zweedse wol wordt verwerkt tot vilt en garens. Het bedrijf wordt gerund door Jessica en Veronica Skytt. Het was oorspronkelijk een spinnerij en beide zusjes waren geïnteresseerd in de machines. Het pand stond nog vol met machines en omdat het te duur was om alles leeg te halen, hebben ze alles overgenomen. Nu maken ze naaldvilt en garens van lokale wol.

We krijgen een rondleiding (was het van Jessica of was het Veronica?) die beneden in de "kelder begint op de plek waar de wol gesorteerd wordt. Daarna gaat het in bad en dan naar boven, tot het uiteindelijk wol/vilt geworden is. Ik keek mijn ogen uit naar al die grote apparaten - hoe weet je, wat er allemaal moet gebeuren om zulke bakbeesten op te starten en in beweging te houden?



Gelukkig hebben de dames steun gekregen van de oude eigenaar, hij heeft hen alle kneepjes geleerd. Je hebt al je zintuigen nodig tijdens het proces - je hoort of het goed gaat (eigenlijk moet je gehoorbeschermers ophebben), je moet goed opletten wat er met het materiaal gebeurt.






Dit is een oude kaardmachine - zie je de kaardebollen zitten? Er zijn nog maar drie van zulke machines in Zweden, waarvan één in een museum. Deze zou gesloopt worden, maar de zusjes hebben 'm gekocht en hier neer gezet. Geen idee, hoe het ding werkt, maar dat gaan ze wel een keer uitzoeken...
We horen, dat er 's winters niet gewerkt kan worden, vanwege de kou in het gebouw. Je vriest vast aan de apparaten, begrijp ik... Dan doen ze andere dingen: produktontwikkeling en onderzoek.




Daarna duiken we de winkel in.. en ooooo, wat zie die er mooi uit! Al die stapels materialen, de truien - waar je een pakket voor kunt kopen, het vilt in allerlei kleuren, de prachtige wol - ook al in schitterende kleuren... En de hoekjes met mooie werkstukken dan - deze handschoenen en wanten zijn heel goed bekeken!




En natuurlijk gaat er van alles mee!

maandag 24 juni 2013

Straatbeeld - Stockholm



Ik begin altijd met de gebouwen van een stad te fotograferen - hier zie je de prachtige statige panden in het centrum van Stockholm. Stoer, hoog, met prachtige details.


              


Dit zijn straatjes in de Gamle Stan, even weg van alle toeristen is het heerlijk rustig.

Dan begint mijn blik op andere dingen te vallen:


Wat doet die man daar? Even beter kijken: hij is bezig de gevel bij te werken - beneden staat zijn maat met het cementmolentje....

En kijk hier eens even, wat is dat voor leuk, houten prieeltje?
Een oude telefooncel - het is zelfs Rijkstelefoon!




En wat denk je hiervan? Dit vraagt om nader kijkwerk... geen brievenbussen, want: geen naam of nummer erop. Wat dan? Hé, daar is er nog eentje:



Dit is een brievenbus, die aan een woonhuis hangt. Leuk, grappig - maar nu die andere "huisjes". Na een tijdje zie ik een postbodemevrouw, die met haar sleutel een huisje openmaakt en er een pakketje post uit haalt. Even vragen, hoe het zit! De mevrouw moet lachen om mijn vraag (weer zo'n nieuwsgierige toerist, zie ik haar denken - de gekste vragen stellen ze je).

Kijk, dat gaat dus zo: 's morgens sorteert zij de post voor haar wijk en maakt er bundeltjes van. Die worden door collega, in een busje, in de verschillende "huisjes" langs haar route gelegd. Als zij er bezig is, kan zij zo steeds weer een stapel pakken en hoeft ze niet de hele route langs mee te dragen. 


Aan het einde van de vakantie zie ik nog deze schitterende dienstfiets! (Let op de zijwieltjes, voor extra balans op de heuvelige route).


zondag 23 juni 2013

Gudrun Sjoden - Stockholm


Dit is de winkel van Gudrun Sjöden in Stockholm, waar we, vanuit het centrum, heen gewandeld zijn voor informatie over het bedrijf. Dit beziek is voor mij één van de redenen om met deze reis mee te gaan - ik ben een grote fan van haar merk. Ik heb al een paar kleurige vesten, die heerlijk dragen en heel mooi blijven.



Vanaf de vide nam ik deze foto's van de lampen in de winkel. Hier kun je goed de verschillende patronen van stoffen zien, die hier verkocht worden.




De trapopgang is een schitterende plek - Gudrun's originele stof/kledingontwerpen hangen hier. Elke tekening vind ik een juweeltje.


Een deel van de winkel, waar je goed kunt zien, hoe mooi alles uitgestald is.


Jammer, maar ik weet haar naam niet - één van de jonge ontwerpsters uit het team van mevrouw Gudrun (zoals zij haar noemt). Gudrun heeft nog steeds de leiding en ontwerpt ook nog zelf, hoewel ze momenteel veel tijd besteed aan het opzetten van nieuwe winkels.
In haar hand heeft de medewerkster het moodboard voor één van de zomerjurkjes, die nu in de winkel hangt.



Als het ontwerp goedgekeurd is, wordt het patroon in een houtblok uitgewerkt. De stof wordt gedrukt en geverfd in een dorpje in de buurt van Jaipuhr (als ik het goed onthouden heb). In dit dorp maken de mannen de stempels, de vrouwen drukken en verven. Door met de dorpelingen samen te werken zorgt het bedrijf ervoor, dat deze traditonel manier van werken niet verloren gaat. Ze vertelde over de problemen om contact te onderhouden met de werkers - je moet er echt zelf heen (wat in de moessontijd een groot probleem is). Waar erg op gelet wordt is, dat er geen kinderarbeid of onmenselijke werkomstandigheden zijn. Het bedrijf is erg bezig met ecologische mogelijkheden, ze proberen zo groen mogelijk te werken.