Als je aan de inlichtingenbalie zit, krijg je heel verschillende vragen. Het loopt uiteen van vragen als: "Zegt de term: "Cicklit" u wat ?" "Die dode schrijver, die een trilogie heeft geschreven. Daar wil ik graag deel twee van lezen". (Stieg Larsson). "Dat boek met die lantarenpaal voorop.. ik wil graag het nieuwe boek van die schrijver hebben". Waar staat dat?" ("Schaduw van de wind" was het eerste boek. Het nieuwe boek heet "Het spel van de Engel", geschreven door Carlos Ruiz Zafon). Een jongen komt vragen of er ook boeken zijn over hoe je een weerstation kunt bouwen. Dat was even zoeken, maar het is gelukt. Twee zusjes vragen of er ook een boek is over koken zonder vuur. "Vast wel, zoek ik voor je op". "Ja, want weet u, wij mogen in de herfstvakantie iets koken van mama. Mijn zusje maakt een voorgerecht, ik ga een toetje maken". Ook voor die meisjes vind ik een leuk boek. Een andere vraag, die me aan het denken heeft gezet, was: "Een boek over het schrijven van levensverhalen in het verzorgingstehuis". Na wat doorpraten, kwam de term "levensboek" te voorschijn. Ik vond het boek: "Levensboeken. Een handleiding voor hulpverleners in de ouderenzorg"geschreven door G. Bloemenddal, R. Geelen en . Koot-Fokkink. Ook nog op internet een site met goede informatie http://www.btsg.nl/infobulletin/levensboek.html Hoe hulpverleners in de zorg met een bewoner een boek maken over hun leven, als hulpmiddel bij het leveren van gerichte individuele clixebntenzorg. Na overleg met familie, omat zij toestemming moeten verlenen en kunnen helpen met leveren van informatie, wordt een losbladig systeem aangelegd voor het verzamelen van verhalen en foto's van de bewoner. Wanneer bewoners agressief, verdrietig of depressief zijn, blijkt dat het boek hen veel steun kan geven. Het geeft bovendien veel informatie over gewoontes, normen en waarden, die zelden in het zorgdossier staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten